2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Neoopaksja (łac. Neopaksja) - mały rodzaj roślin kwiatowych z rodziny Purslane. Wcześniej rodzaj należał do rodzaju Claytonia (łac. Claytonia), odkrytego w połowie XIX wieku i obejmuje tylko 24 gatunki. Później (a dokładniej na początku lat 90.) niektórzy przedstawiciele zostali wyróżnieni jako osobny rodzaj. W naturze neoopaksja rośnie głównie w Australii i Nowej Zelandii.
Charakterystyka kultury
Neopaxia to bardzo ciekawa i niezwykła roślina. Często jest mylony z innymi przedstawicielami królestwa roślin ze względu na jego zdolność do zmiany „wyglądu” przy gwałtownej zmianie warunków klimatycznych. Co więcej, zmiana dotyczy nie jednej części rośliny, ale wszystkich, w tym liści, kwiatów i pędów. Ten czynnik wpłynął kiedyś na błędną definicję rodzaju.
Wśród najczęstszych gatunków tego rodzaju warto zwrócić uwagę
Neopaksja australijska (łac. Neopaxia australasica) … W naturze roślina może być łapana na zboczach górskich i bagnach. Reprezentują ją wieloletnie trawy niskopienne, nie przekraczające 10 cm wysokości, które w trakcie wzrostu tworzą obfite kobierce, zachwycające bogatą zielenią i drobnymi, białymi lub różowymi kwiatami, zebranymi w duże kwiatostany. Gatunek jest bardzo popularny wśród rosyjskich ogrodników, ponieważ jest bezpretensjonalny. Akceptuje miejsca zacienione oraz gleby wilgotne.
Nie mniej interesująca jest forma -
neopaxia zgięty pyłek (łac. Neopaxia campylostigma) … Akceptuje tereny górskie i dobrze czuje się w piasku, a nawet kamyczkach. Kultura nie zrezygnuje z terenów wilgotnych, gdyż w naturze można ją spotkać na brzegach rzek. Neopaksję zgiętego pyłku charakteryzują wieloletnie trawy, które tworzą luźne, błyszczące poduszki lub dywaniki. Mają jasnozielone, lancetowate liście i białe kwiaty.
Nie odbieraj piękna
neoopaskia sessiliflora (łac. Neopaxia sessiliflora) … To bardzo kochający światło gatunek. Rośnie naturalnie w południowej Nowej Zelandii. Uwielbia tereny górskie, skały i miejsca w pobliżu górskich rzek. Wilgoć, podobnie jak wcześniej opisany gatunek, znosi bez problemów. Roślina jest reprezentowana przez wieloletnie trawy, które tworzą gęste dywany, które składają się z liści łopatkowatych i białych kwiatów z różowymi pylnikami. Zewnętrznie wygląd bardzo przypomina wygięty pyłek neopasji.
Neopaskia w kształcie miseczki (łac. Neopaxia calycina) posiada również wysokie właściwości dekoracyjne. W naturze występuje na terenach skalistych, zboczach górskich, skałach i torfowiskach. Roślina ma wąskie, owalne, wypukłe, błyszczące liście (czasami z brązowym odcieniem) i białe kwiaty (których pąki są różowe). W procesie neoopaskia miseczkowate tworzą umiarkowanie gęste dywany.
Subtelności uprawy
Neopaxia jest uprawą kochającą wilgoć, dlatego nie należy jej sadzić w dobrze oświetlonych i suchych miejscach, w przeciwnym razie roślina nie pokaże prawdziwego piękna, a przy braku regularnego podlewania szybko umrze. Optymalnie jest uprawiać neopaksję na obszarach półcienistych, w pobliżu zbiorników wodnych. Z kolei gleby preferowane są od świeżych, dobrze uprawianych, obojętnych, bardzo wilgotnych. Bliskie położenie wód gruntowych nie stanowi przeszkody dla aktywnego wzrostu.
Siew nasion przeprowadza się bezpośrednio na otwartym terenie, pogłębiając tylko o 0,3-0,5 cm, ponieważ nasiona są małe, przed siewem miesza się je z piaskiem, aby wykluczyć częste pędy, które później będą musiały zostać przerzedzone. Chociaż Neopaskia hoduje obficie dywany, nie należy jej sadzić zbyt często. Optymalna odległość między roślinami wynosi 10 cm, pielęgnacja jest prosta, obejmuje częste podlewanie, przy pierwszym pielenie. Przy przygotowaniu gleby należy stosować nawozy w zależności od jej ubóstwa.
