Brukentalia

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Brukenthalia (łac. Brukenthalia) - rodzaj kwitnących krzewów ozdobnych z rodziny Heather. Miejsce narodzin Brukentalii to Azja Mniejsza i Europa Środkowa. Typowe siedliska to góry, lasy iglaste i podzwrotnikowe łąki.

Charakterystyka kultury

Brukentalia to wiecznie zielony krzew o wysokości do 20 cm o zwartej koronie, przypominający wyglądem Ericę. Gałęzie są cienkie, liczne, wznoszące się ku górze. Kwiaty są małe, jasnoróżowe, zebrane w kwiatostany w kształcie kolców, mają przyjemny bogaty aromat i znajdują się na szczytach pędów. Brukentalia kwitnie latem, w centralnej Rosji - w dziesiątkach sierpnia.

Bruckenthalia kolczasty lub szydłowaty (łac. Bruckenthalia spiculifolia) jest jednym z najczęstszych gatunków. Reprezentuje go wiecznie zielony krzew o wysokości 20-25 cm z szerokim kłączem i licznymi pędami. Gałęzie są brązowe, pokryte gęsto osadzonymi igłowatymi liśćmi o ciemnozielonym kolorze, które nadają roślinom "puszysty" efekt. Kwiaty jasnoróżowe z lekkim liliowym odcieniem są zebrane w luźne kwiatostany w kształcie kolców o długości do 3 cm, wznoszą się nad listowie w równych rzędach. Kwiaty mają silny, ale bardzo przyjemny aromat, który utrzymuje się nawet po wysuszeniu. Gatunek nie różni się mrozoodpornością, jednak jedna z odmian, a właściwie odmiana róży bałkańskiej, jest w stanie wytrzymać znaczne mrozy.

Warunki uprawy

Brukentalia to ciepłolubny i kochający słońce krzew, niektóre gatunki akceptują również półcień. Może rozwijać się normalnie w grupach innych niskich krzewów kwitnących. Brukentalia jest mało wymagająca dla gleb, jedynym warunkiem jest gleba o dużej kwasowości. Kultura ma negatywny stosunek do przeciągów i silnych wiatrów, a także do zanieczyszczeń zewnętrznych i nocnych przeziębień.

Opieka

Brukentalia podlewa się tylko w czasie suszy, ale ta zasada nie dotyczy młodych osobników w wieku od 1 do 3 lat, należy je zwilżać w miarę wysychania gleby. Na zimę krzewy pokryte są spandbod lub świerkowymi gałęziami, gleba w strefie przy pniu jest ściółkowana torfem, opadłymi liśćmi lub materiałami drzewnymi z drzew iglastych z warstwą 10-15 cm Ważne jest opatrunek górny, dwa opatrunki na sezon w zupełności wystarczy. Pierwsze karmienie odbywa się wiosną, drugie przed kwitnieniem.

Subtelności reprodukcji i sadzenia

Brukentalia jest rozmnażana przez nasiona, sadzonki, warstwy korzeniowe i podzielenie krzewu. Metoda nasion nie zawsze jest skuteczna, ale ponad 50% nasion z konieczności wykiełkuje (oczywiście w każdych warunkach). Sadzonki przeprowadzane są latem. Sadzonki są traktowane stymulatorami wzrostu przed sadzeniem, w przeciwnym razie wskaźnik ukorzenienia nie osiągnie nawet 40%.

Sadzenie sadzonek brukentalii odbywa się na głębokości 40-50 cm, na dnie dołu do sadzenia powstaje wałek ziemny, dla którego mieszanina gleby jest przygotowywana z gleby iglastej lub kompostu, piasku i torfu w stosunku 2: 1: 3. Jeśli na terenie znajduje się glina i zbita gleba, konieczne jest, aby drenaż był wykonany z wiórów kamiennych lub połamanej cegły. Nie zaleca się używania pokruszonego wapienia jako drenażu. Po posadzeniu gleba w strefie przy pniu jest podlewana i mulczowana naturalnym materiałem.

Podanie

Brukentalia jest używana w ogrodach krajobrazowych. Harmonijnie prezentuje się w nasadzeniach grupowych i pojedynczych, świetnie sprawdza się w ogrodach wrzosowych. W tym drugim przypadku brukentalia rozpocznie paradę kwitnienia niektórych przedstawicieli rodziny Heather, w szczególności wrzosu i eriki. Brukentalia łączy się z roślinami glebowymi, a także z wysokimi wieloletnimi roślinami zielnymi. Brukentalia nadaje się również do tworzenia oryginalnych bordiur, zjeżdżalni alpejskich i innych rodzajów klombów.