Łubin

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Łubin (łac. Lupinus) - dość liczny rodzaj roślin kwiatowych z rodziny motylkowatych (łac. Fabaceae). Najczęściej są to wieloletnie rośliny zielne, ale zdarzają się też gatunki jednoroczne. Ponadto wśród gatunków z rodzaju Lupin są krzewy i jest nawet jedno drzewo, które wybrało ciepły Meksyk na swoje miejsce zamieszkania. Ozdobne liście i długie, jasne kwitnienie to nie jedyne zalety roślin z tego rodzaju. Wszystkie części rośliny mają właściwości lecznicze, a nasiona były używane przez ludzi jako pokarm od czasów starożytnych.

Opis

Łubin, roślina zielna, zaopatrzona w głęboki korzeń palowy, wzmocniony dodatkowymi korzeniami bocznymi. Na korzeniach tworzą się małe guzki, na których znajdują schronienie magiczne mikroorganizmy, zdolne do ekstrakcji azotu, który wzbogaca glebę o główny element odżywiania roślin.

Tak silne korzenie pojawiają się na powierzchni ziemi z bujnymi krzewami o silnie wyprostowanej, rozgałęzionej łodydze. Liście wielopalczaste trzymają się łodyg długimi ogonkami, nadając roślinie blasku i uroku. Jedna blacha może mieć od 5 do 28 ostrzy, nadając miękkiemu arkuszowi ażur. Liście są tak dekoracyjne, że nawet bez kwiatostanów zajmie należne im miejsce w ogrodzie kwiatowym. Powierzchnia liści może być gładka lub pokryta srebrzystymi włoskami.

Z kątów liści wyrastają mocne szypułki, usiane żaglówkowymi kwiatami, typowymi dla roślin z rodziny motylkowatych. Płatki są pomalowane na jasne kolory o różnych barwach i odcieniach, a także mogą łączyć kilka kolorów jednocześnie. Kwiatostany nadgarstka, jak eleganckie świece, zdobią frontowe ogrody i klomby.

Owoc łubinu jest również tradycyjny, czyli fasola, która ukrywa kilka nasion pod zamkniętymi zaworami. Z reguły nasiona zawierają gorzkie alkaloidy, dlatego ludzie uważają je za nieodpowiednie do jedzenia. Ale w wielu krajach świata gorycz nasion nie powstrzymuje ludzi. Używają bieżącej wody, aby usunąć gorycz z nasion, a następnie przygotowują z nich obfite i zdrowe potrawy, podobne do potraw z grochu, fasoli i innych popularnych roślin strączkowych.

W co bogate są nasiona łubinu?

Nasiona łubinu są pod wieloma względami podobne do nasion soi, a pod pewnymi względami nawet przewyższają obecnie szeroko reklamowany produkt. Z soi przygotowuje się wiele różnych produktów, które cieszą się popularnością wśród wegetarian, wegan, a także osób, które z różnych powodów odmawiają spożywania mięsa zwierzęcego.

Ponieważ pod koniec XX wieku łubin nagle zwrócił na siebie uwagę osób zajmujących się uprawą pokarmów roślinnych, naukowcy starali się przyjrzeć plusom i minusom stosowania nasion łubinu w żywieniu człowieka.

Nasiona są bogate w białko, podobnie jak nasiona soi, ale zawartość w nich tłuszczu jest mniejsza, a zatem taka żywność nie grozi zwiększeniem masy jedzących.

W nasionach łubinu nie ma białka magazynującego o nazwie „gluten” (lub gluten), które jest obecne w roślinach zbożowych i u niektórych osób wywołuje reakcję alergiczną w organizmie. Dlatego tam, gdzie rośnie łubin, do ciasta dodaje się zmielone nasiona.

Łubin zawiera pożyteczne aminokwasy, przeciwutleniacze, a także błonnik pokarmowy, który nie jest przetwarzany przez żołądek, ale dociera do jelita, stwarzając w nim dogodne warunki do wzrostu i rozwoju mikroflory.

Zdolności lecznicze

Wszystkie części łubinu mają moc uzdrawiania, od korzeni po wierzchołki. Stosowane są zarówno świeże, jak i suszone surowce. Z nasion wyciskany jest olej.

Odwary przygotowywane są z surowców, które stosuje się w leczeniu śledziony, wątroby, trądziku i innych problemów skórnych (m.in. pozbycie się łupieżu), stanów zapalnych stawów, cukrzycy (typ 2)…

Olejek łubinowy wykorzystywany jest w kosmetologii, a także w leczeniu wielu schorzeń.

Przeciwwskazania

Ponieważ roślina zawiera trujące alkaloidy, nie należy samoleczenia.