2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Lardizabala (łac. Lardizabala) - kultura monotypiczna z rodziny Lardizabal.
Opis
Lardizabala to wiecznie zielona bylina uprawiana ze względu na wspaniałe jadalne owoce. To liana, której długość może sięgać trzech i pół metra. Liście tej rośliny są skórzaste, niesamowicie błyszczące i jasnozielone.
Łodygi młodych pędów są zielne i bardzo miękkie, ale po pewnym czasie zdrewniają i twardnieją.
Kwiaty lardizabala charakteryzują się ciemnofioletowym, prawie czarnym kolorem. Nawiasem mówiąc, mogą być nie tylko jednopienne, ale także dwupienne. Wielkość kwiatów żeńskich waha się od dziesięciu do szesnastu milimetrów, a męskich od siedmiu do ośmiu. Owoce tej rośliny to przypominające kiełbaski ciemnofioletowe jagody z mięsistym i niezwykle słodkim miąższem, rosnące od pięciu do ośmiu centymetrów. Wewnątrz każdego owocu można znaleźć nasiona o nieregularnych kształtach. Z reguły ich rozmiar wynosi około jednego centymetra.
Gdzie rośnie
Lardizabala to luksusowa winorośl pochodząca z Chile i Peru. W chwili obecnej obszar dystrybucji tej kultury obejmuje strefy podzwrotnikowe i tropikalne. Znalazła uznanie w krajach Ameryki Południowej i Azji. A poza wszystkimi powyższymi krajami owoc ten jest nadal praktycznie nieznany.
Podanie
Jadalne jagody lardizabala od dawna są spożywane nie tylko na surowo, ale także gotowane. Niektóre hostessy też ją suszą. Oprócz tego robi się z niego kompoty lub dżemy, przyrządza wszelkiego rodzaju sosy, a do szerokiej gamy sałatek owocowych dodaje świeże owoce.
Od dawna te zdrowe jagody cieszą się niespotykaną popularnością wśród ludów Ameryki Południowej. Ze względu na to, że są bardzo bogate w minerały i niezbędne witaminy, zaleca się je stosować jako ogólny tonik w profilaktyce wielu różnych dolegliwości. Ponadto owoce lardizabala są bogate w dobroczynne kwasy organiczne, które korzystnie wpływają na motorykę jelit. Ponadto kwasy te pomagają regulować i normalizować kwasowość żołądka.
Obecnie kultura ta stała się bardzo popularna w medycynie w niektórych krajach azjatyckich. To prawda, że ze względu na stosunkowo niską częstość występowania pełny skład chemiczny piękna lardizabala nie został jeszcze wystarczająco zbadany.
Przeciwwskazania
Obecnie nie ma szczególnych przeciwwskazań do stosowania lardizabalu. Niemniej jednak należy wprowadzać ten produkt do diety z pewną dozą ostrożności - czasami na ten egzotyczny owoc możliwe są wyjątkowo nieprzyjemne reakcje alergiczne.
Rozwój
Lardizabala najlepiej rośnie na glebach gliniastych i piaszczystych, przepuszczalnych i dostatecznie wilgotnych. Nawiasem mówiąc, absolutnie nie toleruje nasiąkania wodą. Ta tropikalna piękność jest również w stanie wytrzymać krótki spadek temperatury do minus dziesięciu stopni.
Lardizabala jest dość światłolubna, jednak zbyt długa ekspozycja na bezpośrednie działanie promieni słonecznych często prowadzi do wyładowania poszczególnych liści tej rośliny. Lardizabal będzie rósł całkiem dobrze w półcieniu.
Ta kultura rozmnaża się zarówno wegetatywnie (przez młode warstwy lub sadzonki), jak i przez nasiona. Najczęściej lardizabala jest sadzona jako roślina szklarniowa, ponieważ na otwartym polu ta winorośl będzie rosła tylko w warunkach subtropikalnych i tropikalnych. To prawda, że czasami sadzenie tej rośliny można znaleźć na Krymie i na samym południu Rosji. Tam lardizabala jest trzymana w szklarni przez dwa do trzech lat, zanim zostanie wypuszczona na ulicę.
