Orlik

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Orlik (łac. Orlik) - kultura kwiatów; bylina należąca do rodziny Jaskier. W warunkach naturalnych roślina rośnie w strefie umiarkowanej Azji, Europy i Ameryki. Roślinę często określa się mianem zlewni.

Charakterystyka kultury

Orlik reprezentowany jest przez rośliny zielne, osiągające wysokość 0,5-1 cm i posiadające kran i silnie rozgałęziony system korzeniowy, poszczególne korzenie schodzą na głębokość 0,5 m. Liście są wycinane dwa lub trzy razy, umieszczone na elastycznych ogonkach. Liście macierzyste są siedzące.. Liście orlika w procesie wzrostu tworzą podstawową rozetę, od jej środka tworzą się łodygi kwiatowe, zakończone kwiatami.

Kwiaty orlika mają kształt gwiazdy, mogą być pojedyncze lub zebrane w wiechy. W zależności od odmiany kwiaty mogą być bardzo różnorodne, w tym półpełne i podwójne, osiągają średnicę 5-10 cm Kolor kwiatów jest inny - niebieski, fioletowy, żółty, szkarłatny lub biały, są dwa- kolorowe formy.

Korona ma pięć kielichów kielicha skierowanych na wierzchołki i pięć płatków tworzących lejki, które zamieniają się w proste lub zakrzywione ostrogi. Istnieją również formy bezostnicowe. Stopień i długość skrętu są ważnymi cechami określającymi rodzaj lub różnorodność form ogrodowych orlików. Kwitnienie orlików trwa do miesiąca. W czwartym roku krzaki zaczynają się przerzedzać, gdy kłącze obumiera.

Pędy roślin rozwijają się w dwóch etapach: w pierwszym w pędach tworzy się pączek odnowy, jesienią tworzy się rozeta liści, aw drugim, wiosną przyszłego roku, powstaje bardziej bujna rozeta.

Warunki uprawy

Orlika nie można nazwać kulturą kapryśną, dobrze rozwija się zarówno na obszarach otwartych na słońce, jak iw ażurowym cieniu, chociaż w zacienionych obszarach kwitnienie cieszy się nieco dłużej. Do uprawy orlików preferowane są pożywne, lekkie i wilgotne gleby. Wiele rodzajów orlików akceptuje obszary skaliste.

Reprodukcja i sadzenie

Orlik rozmnaża się przez nasiona i dzieląc krzew. Wysiew nasion odbywa się wiosną lub jesienią. Do sadzenia wiosennego stosuje się sadzonki. Siew odbywa się w marcu - kwietniu w skrzynkach na sadzonki i przesadzany do otwartego gruntu - w maju - czerwcu. Po posadzeniu orlik kwitnie drugi rok.

Podczas siewu jesiennego nasiona są rozsypywane po glebie, lekko zalane wodą i obficie podlewane z konewki. Glebę do siewu orlików przygotowuje się wcześniej, wykopuje się na głębokość około 25 cm, stosuje się nawozy humusowe i potasowo-fosforowe. Wiosną wejścia są przerzedzone, pozostawiając między roślinami odległość 25-30 cm.

Powielanie przez podzielenie krzewu odbywa się przez 4-5 lat życia, niestety taka procedura podlega tylko doświadczonym hodowcom kwiatów, ponieważ wymaga szczególnej troski ze względu na specyfikę struktury systemu korzeniowego. Nawiasem mówiąc, orlik rozmnaża się również przez samosiew.

Funkcje pielęgnacyjne

Głównymi zadaniami hodowcy w pielęgnacji orlików są regularne podlewanie, usuwanie chwastów, rozluźnianie strefy przyłodygowej i nakładanie opatrunku pogłównego. Ponieważ kultura ma dobrze rozwinięty system korzeniowy, bez problemu znosi suszę. Dlatego nie jest zabronione podlewanie roślin rzadko, ale bardzo obficie.

W sezonie przeprowadza się 2-3 opatrunek pogłówny, a raz w roku zaleca się dodanie do strefy przyłodygowej żyznej gleby nawożonej substancjami mineralnymi. Aby przedłużyć kwitnienie roślin należy usunąć wyblakłe kwiatostany, a przeszczep orlików wykonać w wieku czterech lat, na zimę rośliny izoluje się torfem.

Szkodniki i choroby

Bardzo często Orlik jest dotknięty szarą zgnilizną. Chorobę można zauważyć po szarym nalocie, który tworzy się na liściach lub łodydze. Następnie liście i łodygi zaczynają gnić i ostatecznie obumierają. Niestety nie wynaleziono jeszcze skutecznych środków zwalczania choroby, jedynym sposobem zapobiegania uszkodzeniom innych roślin jest usuwanie chorych krzewów.

Szkodliwe dla kultury jest uszkodzenie przez grzyby rdzy. Na liściach tworzą jasnopomarańczowe guzki. Do zwalczania choroby stosuje się preparaty siarkowe lub roztwory mydła miedziowego. Chore liście są usuwane i spalane.

Wśród szkodników kultury przędziorek jest bardziej powszechny, otacza liście pajęczynami, w wyniku czego żółkną i wysychają. Aby z tym walczyć, możesz użyć naparu czosnkowego.