Angelica Officinalis

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Angelica officinalis jest jedną z roślin z rodziny Umbelliferae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała tak: Archangelica officinalis L. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny arcydzięgla, to po łacinie będzie ona brzmiała tak: Apiaceae Lindl.

Opis Angelica officinalis

Angelica officinalis to roślina wieloletnia lub dwuletnia z wydrążoną łodygą. Liście tej rośliny są duże i mogą być również dwu- lub trzypióre. Wysokość liści arcydzięgla lekarskiego sięga dwóch metrów. Kłącze jest krótkie i wyprostowane, brunatne, z licznymi korzeniami przybyszowymi. Łodyga tej rośliny jest wyprostowana, w dolnej części będzie pomalowana na czerwono, aw górnej na fioletową. Kwiaty tej rośliny są małe, zielonkawo-brązowe, zbierają się w kuliste wielopromieniste parasole. Owoc arcydzięgla to płaskie, dwunasienne.

Angelica officinalis kwitnie w okresie od czerwca do lipca. Rozmnażanie tej rośliny odbywa się poprzez nasiona. W warunkach naturalnych roślina występuje na terenie europejskiej części Rosji, na Syberii Zachodniej, na Białorusi, na Kaukazie Północnym i na Ukrainie.

Do wzrostu arcydzięgiel lekarski preferuje zalane łąki, marginalne bagna, strefy leśne i stepowe: rzadziej tę roślinę można znaleźć wzdłuż brzegów rzek, rowów i jezior, a także na łąkach zalewowych. Warto zauważyć, że czasami roślina tworzy zarośla. Roślina żyje w miejscach o dużej wilgotności i preferuje bogate gleby, których odczyn będzie obojętny lub lekko kwaśny.

Opis właściwości leczniczych Angelica officinalis

Do celów leczniczych zaleca się stosowanie kłączy i korzeni tej rośliny: takie surowce należy zbierać późną jesienią. Obecność tak cennych właściwości leczniczych tłumaczy się zawartością w roślinie pinenu, borneolu, felandrenu, olejku eterycznego, goryczy i garbników, żywic, cukru, licznych kumaryn, a także kwasu jabłkowego, waleriany i anielskiego. Flawonoidowa diosmina występuje w liściach i kwiatach Angelica officinalis, a pochodne kumaryny, olejki eteryczne i tłuszczowe – w owocach.

Roślina posiada cenne działanie moczopędne, przeciwzapalne, wykrztuśne, rozkurczowe, napotne i przeciwdrobnoustrojowe. Ponadto roślina ma zdolność wzmacniania funkcji wydzielniczych i motorycznych jelit, a także może ograniczać procesy fermentacji. Odwar i napar na bazie arcydzięgla stosuje się przy ostrych i przewlekłych nerwobólach, wyczerpaniu układu nerwowego, reumatyzmie, lumbago, dnie moczanowej, zapaleniu oskrzeli i astmy oskrzelowej, ostrym i przewlekłym zapaleniu krtani, a także przy zapaleniu wątroby, przewlekłym zapaleniu okrężnicy i przewlekłym zapaleniu żołądka z niewydolnością wydzielniczą.

Napar z kłączy i korzeni arcydzięgla zaleca się stosować przy zatrzymaniu moczu, a także przy wyraźnych procesach fermentacyjno-gnilnych w jelicie. Jeśli chodzi o nalewkę alkoholową, środek ten stosuje się zewnętrznie na dnę moczanową, zapalenie mięśni, bóle mięśni i reumatyzm.

W przypadku przewlekłego zapalenia oskrzeli i zapalenia żołądka z niewydolnością wydzielniczą, a także zapalenia wątroby, wzdęć i astmy oskrzelowej zaleca się stosowanie następującego środka: do jego przygotowania należy wziąć dziesięć gramów zmiażdżonych korzeni i kłączy na dwieście pięćdziesiąt mililitrów gotująca się woda. Otrzymaną mieszaninę należy podawać w łaźni wodnej przez godzinę, a następnie bardzo ostrożnie filtrować. Weź takie lekarstwo w pół szklanki.