Szczaw Morisona

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

szczaw Morisona należy do rodziny roślin zwanych baldaszkami, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Peucedanum morisonii L. Jeśli chodzi o nazwę rodziny alpinisty Morison, to po łacinie będzie to: Apiaceae Lindl.

Opis alpinisty morison

Szczaw Morisona to wieloletnie zioło, które będzie obdarzone dość masywnym kłączem. Grubość takiego kłącza będzie wynosić około siedmiu do dziesięciu centymetrów, a wysokość około sześćdziesięciu do stu dwudziestu centymetrów. Należy zauważyć, że u młodych roślin korzeń będzie korzeniem palowym, natomiast u bylin jest nieliczny, natomiast w górnej części taki korzeń jest obdarzony wyrostkami łodygowo-korzeniowymi. Takie wyrostki będą nosić pąki wzrostu, aw dolnej części taki pręt jest lekko rozgałęziony. Skorupa korzenia tej rośliny będzie grudkowato-brodawkowata, ma kolor brązowo-czarny, a po wysuszeniu skorupa korzeniowa będzie łuszcząca się. Rdzeń skórki będzie koloru zielonkawo-żółtego, natomiast zarówno przy złamaniu, jak i przy przecięciu rdzeń będzie wydzielał sok żywiczny. Łodyga szczytu Morison Mountain Peak jest bruzdowana i lekko liściasta, w górnej części jest rozgałęziona, a u samej podstawy łodyga jest obdarzona resztkami martwych liści. Liście alpinisty Morison są wielokątne, ich płyta będzie trójkątna, zraziki końcowe są lancetowato-liniowe, których długość wynosi dziewięć centymetrów, a szerokość około czterech milimetrów, podczas gdy liście są obdarzone tylko jednym żyła. Podstawowe liście tej rośliny są zebrane w dość gęstą opadającą rozetę, której wysokość wyniesie około dwudziestu pięciu do czterdziestu centymetrów. W kierunku samego wierzchołka łodygi liście tej rośliny zaczynają się kurczyć, a najwyższe liście zamieniają się w pochwy. Kwiatostany alpinisty Morisona są zebrane w liczne parasole, które są obdarzone szybko opadającymi liniowymi liśćmi opakowania. Owijki składają się z około pięciu do trzynastu płatków, kwiaty są dość lepkie z krótkimi szydłowatymi zębami, a kielich tej rośliny jest wyposażony w pięć płatków pomalowanych na żółto-zielonkawe odcienie.

W warunkach naturalnych alpinistę Morisona można spotkać na terenie wszystkich regionów Syberii Zachodniej, a także w Azji Środkowej. Do wzrostu roślina ta preferuje łąki stepowe, zarośla krzewów stepowych, stepy forbowe, czarnoziemy, kostrzewy-pióro-trawę i stepy z piórami.

Opis właściwości leczniczych alpinisty Morisona

Do celów leczniczych zaleca się wykorzystanie korzeni alpinisty Morison. Obecność tak cennych właściwości leczniczych tłumaczy zawartość sacharozy w korzeniach oraz kumaryny: emperorin, peucedin, peucedanin, bergaptol, peucenol i isoimperatorin. W części nadziemnej tej rośliny znajduje się kumaryna imperorin, a także flawonoidy: 3-rutinoside isorhamnetin, rutyna, kempferol, kwercetyna i isorhamnetin. Liście alpinisty morisona zawierają peucetynę, a kwiatostany izoramnetynę i kwercetynę, a kwiaty 3-rutynozyd kwercetynę, glikozydy izoramnetyny, kwercetynę, kempferol i izoramnetynę. Na uwagę zasługuje fakt, że w owocach grochu górskiego Morison znajdują się kumaryny i olejek eteryczny, a także flawonoidy: kwercetyna, izoramnetyna, kempferol, glikozydy izorhamnetyny i 3-rutynozyd kwercetyny.

Jeśli chodzi o medycynę tradycyjną, tutaj wywar przygotowany na bazie korzeni tej rośliny stosuje się w chorobach przewodu pokarmowego, a także w osteoalgii. Na uwagę zasługuje fakt, że ekstrakt z korzeni tej rośliny posiada właściwości protistobójcze, przeciwbakteryjne i grzybobójcze.