Nerine: Utrzymanie I Reprodukcja Afrykańskiej Egzotyki

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Nerine należy do rodziny Amaryllidaceae i, jak większość jej rodzaju, ma bardzo piękny kształt kwiatu, a także szeroką gamę odcieni płatków. Egzotyczny w swoim naturalnym środowisku można znaleźć tylko na wolności w Republice Południowej Afryki, ale jest uprawiany jako roślina wieloletnia w uprawie niemal w każdym zakątku ziemi

Cechy strukturalne nerine

Neriny nie można nazwać małym kwiatkiem. Zajmuje dość dużą przestrzeń na parapecie, zarówno na wysokość, jak i na szerokość. Jego szypułka często przekracza długość 35 cm, wzrost rośliny dodaje parasol dużych kwiatów - do 12 sztuk na kwiatostan.

Częściej występuje nerina z liliowo-różowymi płatkami. Ale są też odmiany z białymi, czerwonymi, żółtymi, pomarańczowymi, karmazynowymi płatkami. Kształt płatka jest dość nietypowy - mocno zakrzywiony, a brzegi równe i frotte, jakby obramowane koronkową grzywką. Inną cechą kwiatu są długie, cienkie pręciki, które nawet na opadających pąkach nadal rozciągają się w kierunku słonecznego kwitnienia.

Liście Nerine są długie, przypominające wstążkę, liniowe, bogate w ciemnozielony kolor. Maksymalną masę uzyskują w okresie kwitnienia i uginają się pod własnym ciężarem do krawędzi doniczki.

Metody rozmnażania rośliny egzotycznej

Nerine jest wieloletnią rośliną bulwiastą, a dostępne metody hodowli w domu to separacja dzieci i wysiew nasion. Latem cebulki są uśpione. Rośliny trzymane są w pomieszczeniach dobrze oświetlonych światłem słonecznym. Od ostatniej dekady lipca zaczynają sadzić cebulki w osobnych 11-centymetrowych doniczkach. Ta wielkość doniczki jest ważnym warunkiem wzrostu cebuli, ponieważ w dużych ilościach nie chce się powiększać.

Pożywkę do sadzenia cebul przygotowuje się z następujących składników:

• ziemia kompostowa;

• mąka kostna;

• piasek.

Dobry będzie również następujący skład mieszanki gleby:

• humus;

• stara glina;

• piasek.

Wszystkie składniki miesza się w stosunku 1:1:1. Przydatne jest również dodanie 30 g wiórów rogowych i superfosfatu, 7 g siarczanu potasu do wiadra o takiej kompozycji. Aby odtlenić ziemię, dodaj trochę pokruszonej kredy.

Żarówki są zanurzone w podłożu na dwie trzecie. Kiedy na szyjce materiału do sadzenia pojawi się brązowy odcień, sygnalizuje to przebudzenie cebulki. Miesiąc po posadzeniu nerine żarówka powinna już dobrze się zakorzenić i odrzucić szypułki z liśćmi. Pąki również powinny być ustawione. Ale jeśli pączek nie chce kwitnąć, oznacza to problemy z ukorzenieniem kwiatu.

Łatwo jest również rozmnażać nerine w domu z nasionami. Wysiew można wykonać w miskach z mokrym piaskiem lub drobnym wermikulitem. Pojemniki z uprawami trzymane są w ciepłym pomieszczeniu, którego temperatura utrzymywana jest na poziomie +22 °C. Sadzonki Nerine stają się widoczne po około 3 tygodniach, czasem wcześniej. Sadzonki zanurzają się w mieszance składników odżywczych i umieszczają w dobrze oświetlonym miejscu. W tym okresie reżim temperatury musi być utrzymywany w zakresie około + 15 … + 18 ° С.

Jesienią, bliżej zimy, ilość podlewania zmniejsza się i stopniowo zmniejsza się do zera. Podczas gdy cebulki są uśpione, umieszcza się je w suchym pomieszczeniu. Wiosną nerina będzie miała dużą masę liściastą, a pąki kwiatowe zostaną ułożone. Okres kwitnienia trwa od marca do kwietnia. Aby przedłużyć ten czas, możesz skorzystać z takiej sztuczki, jak karmienie płynnymi nawozami. Odbywają się w kwietniu, dwukrotnie, w odstępie dwóch tygodni.