Opadające Oset

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Oset opadający (łac. Carduus nutans) - dwuletnie zioło z rodzaju

Oset (łac. Carduus) rodziny

Astral (łac. Asteraceae) … Kraje europejskie i azjatyckie są uważane za miejsce narodzin opadającego lub kiwającego się ostu, chociaż roślina ta występuje na innych kontynentach, gdzie ptaki przyniosły jej nasiona. Roślina inwazyjna, która szybko podbija nowe terytoria, uważana jest przez ludzi za szkodliwe chwasty, które odbierają roślinom uprawnym pokarm.

Rozpościerający się

Urodzony na ziemiach Eurazji, opadający oset zakorzenił się na innych kontynentach, będąc często dokuczliwym i szkodliwym chwastem na terenach rolniczych. Roślinę można znaleźć na terenach położonych na poziomie morza i do wysokości dwóch i pół tysiąca metrów. Najczęściej opadający oset wybiera miejsca o naruszonej glebie otwartej, rosnące na poboczach dróg, placach budowy, polach i łąkach o neutralnej kwasowości gleby. Na obszarach narażonych na osuwiska, sezonowe powodzie, szybko podbija terytorium. Jednak gleby nadmiernie mokre lub suche nie są mu w guście. Nie lubi opadających oset i zacienionych miejsc, woli rosnąć na obszarach otwartych na światło słoneczne.

Opis

Opadający oset to dwuletnia roślina zielna. W pierwszym roku na powierzchni ziemi rodzi się rozeta z krótkich ogonków liściowych o długości od trzydziestu do sześćdziesięciu centymetrów, która może pojawić się w dowolnym momencie, od wiosny do późnego lata. Wiosną przyszłego roku ze środka rozety wznosi się do nieba silnie ulistniona łodyga, rozgałęziająca się w jej górnej części. Wysokość łodygi, w zależności od warunków życia, może wynosić od jednego do półtora metra. Łodyga rośliny jest owłosiona i puszysta, uzbrojona w ostre ciernie. Liście łodygowe są bezszypułkowe, składają się z dwóch płatów, na końcach których znajdują się ostre kolce o barwie od białawej do żółtobrązowej. Ciemnozielona powierzchnia blaszki liściowej jest gładka, woskowata, mniej lub bardziej owłosiona, żyły blaszki liściowej na spodzie mają ochronne owłosione pokwitanie.

Typowy dla roślin z rodziny Aster kwiatostan koszyczkowy znajduje się samotnie na końcach pędów. Spektakularny kwiatostan ma wielorzędowe owinięcie liści lancetowatych z ostrym końcem, wojowniczo wystające w różne strony przy dobrej pogodzie. Koperta chroni kwiatostan licznych delikatnych, purpurowoczerwonych kwiatów rurkowych. Średnica główki kwiatu wynosi od trzech do siedmiu centymetrów. Po zapyleniu kwiatów przez owady, w miarę dojrzewania nasion, główki kwiatowe opadają na powierzchnię ziemi, co było powodem łacińskiego epitetu gatunkowego „nutany”, który w języku rosyjskim oznacza „kiwanie głową” lub „opadanie”. W zależności od warunków środowiskowych jedna roślina może zawierać od jednego do pięćdziesięciu malowniczych koszy kwiatowych. Na obszarach niesprzyjających liczba koszyczków kwiatowych na jednej roślinie waha się od jednego do dwudziestu, na obszarach sprzyjających życiu ich liczba waha się od dwudziestu do pięćdziesięciu na jednej roślinie. Kwitnienie trwa od późnej wiosny do nadejścia jesieni.

Opadający oset jest bardzo płodną rośliną. Jeden kosz kwiatów daje do tysiąca dwustu nasion. Roślina zdolna wyprodukować do pięćdziesięciu koszy kwiatowych daje pięćdziesiąt razy więcej nasion rozsianych przez wiatr i ptaki. Wytrzymałość nasion pozwala im zachować żywotność w glebie przez dziesięć lat. Utrudnia to kontrolę chwastów, uniemożliwiając kontrolę rozprzestrzeniania się rośliny.

Jeśli ogrodnik zdecyduje się udekorować swój ogród kwiatowy opadającym osetem, należy uważnie monitorować kwitnienie, zapobiegając pełnemu dojrzewaniu nasion i ich swobodnemu lotowi nad własną działką i sąsiadami.