Rabarbar Officinalis

Spisu treści:

Rabarbar Officinalis
Rabarbar Officinalis
Anonim
Image
Image

Rabarbar leczniczy (łac. Rheum officinale) - wieloletnia roślina zielna z rodzaju Rabarbar z rodziny gryki (łac. Polygonaceae). W naturze występuje głównie w Chinach. Typowe siedliska to lasy, zbocza górskie, strumienie i brzegi rzek. Obecnie uprawiana jest w Chinach, rzadziej w Rosji. Słynie z wysokich właściwości leczniczych i jest aktywnie wykorzystywany w medycynie ludowej.

Charakterystyka kultury

Rabarbar leczniczy jest reprezentowany przez wieloletnie rośliny zielne, które podczas wzrostu tworzą potężny i raczej rozgałęziony system korzeniowy. Łodyga, mimo swojej wielkości, jest bardzo krucha, wyprostowana, pusta, z widocznymi rowkami. Jest dość soczysty i ma kwaśny smak. Liście z kolei są duże, palmate, podobnie jak łodyga, soczyste. Dolne liście wyposażone są w długi ogonek liściowy, liście łodygowe z dzwoneczkami. Kwiaty są małe, żółtawe, białe lub zielone, zebrane w duże wiechowate kwiatostany. Owoce są reprezentowane przez trójkątne orzechy.

Stosowanie

Obecnie rabarbar wykorzystywany jest w medycynie, kosmetologii i kuchni. W medycynie wykorzystuje się korzenie rabarbaru. Nawiasem mówiąc, zbiera się je dopiero w szóstym roku po posadzeniu. Korzenie są wykopywane, oczyszczane z ziemi, myte, krojone na małe kawałki, suszone na otwartym słońcu, a następnie zawieszane w zacienionym pomieszczeniu do całkowitego zestalenia. Mimo specyficznego zapachu i gorzkiego smaku, korzenie rabarbaru leczniczego są wysoko cenione przez lekarzy.

Faktem jest, że korzenie zawierają szereg substancji leczniczych (na przykład pektyny, chryfosan, glukoza itp.), mających na celu walkę o zdrowie ludzkiego ciała. Ponadto korzenie zawierają dużą ilość minerałów i witamin. Z tych ostatnich w korzeniach znajduje się niacyna (inaczej witamina B3). Słynie ze zdolności do wzmacniania serca i naczyń krwionośnych, a także minimalizowania ryzyka powikłań po ciężkich sytuacjach stresowych. Należy zwrócić uwagę na wysoką zawartość witaminy B5 w korzeniach. Pozytywnie wpływa na włosy, paznokcie i skórę, dodatkowo dodaje ciału siły i wigoru.

Korzenie rabarbaru przyjmuje się najczęściej w postaci proszku lub wywaru. Te z kolei są zalecane w przypadku zaburzeń trawienia, braku apetytu i zaparć. W mgnieniu oka oczyszczają jelita i sprawiają, że działa jak zegar. Zaleca się również wywar i proszek dla osób z nadwagą. Środki te stymulują proces metaboliczny i poprawiają metabolizm. Nie zabrania się przyjmowania tego leku na lęk, a nawet depresję. Uspokaja, zmniejsza niepokój i orzeźwia.

Polecamy wywar i proszek z korzenia rabarbaru po urazach i złamaniach. Udowodniono, że substancje wchodzące w ich skład mogą przyspieszać proces regeneracji tkanki kostnej. Odwar i proszek będą również stosowane w leczeniu zapalenia stawów.

Rabarbar leczniczy nie jest zalecany w okresie ciąży i laktacji. Ważne jest również monitorowanie dawki, której zaniedbanie grozi bólami głowy, wymiotami, bólem brzucha i przyspieszeniem akcji serca. Przed skorzystaniem z rabarbaru leczniczego w celach leczniczych należy skonsultować się z lekarzem, aby wykluczyć przeciwwskazania i możliwe niepowodzenia.

Ostatnio rabarbar jest aktywnie wykorzystywany w kosmetologii. Jej ekstrakt często znajduje się w produktach do pielęgnacji włosów, w tym w maskach i szamponach. Wykorzystywany jest również w przepisach na kosmetyki do twarzy. Uważa się, że ekstrakt z rabarbaru ma właściwości wybielające, a stosowany systematycznie minimalizuje plamy starcze i nadaje skórze zdrowsze matowe wykończenie.

Zalecana: