Dziki Rozmaryn

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Dziki rozmaryn jest jedną z roślin w rodzinie zwanej wrzosem. Po łacinie nazwa tej rośliny brzmi tak: Ledum hypoleucum.

Opis dzikiego rozmarynu

Podbel Ledum to wiecznie zielony krzew, którego wysokość wyniesie około pięćdziesięciu do stu dwudziestu centymetrów. Młode gałązki dzikiego rozmarynu pokryte są dość grubym rdzawym i żelazistym filcem. Jednak z czasem takie przenoszenie będzie stopniowo zanikać. Liście rośliny w ich zarysach będą podłużne, owalne, długości te liście osiągają około dwóch do ośmiu centymetrów, a wysokość tych liści będzie wynosić około pół milimetra - dwa milimetry. Te liście są skórzaste, górna część liści jest pomalowana na ciemnozielone odcienie, ponadto liście są również błyszczące od góry, ale od dołu te liście będą krótkie i filcowe, pomalowane na biało.

Kwiaty dzikiego rozmarynu są dość liczne, zbierają się na końcach gałązek w określone łuski. Płatki rośliny są białe, mają długość około pięciu do siedmiu milimetrów, a szerokość około dwóch do trzech milimetrów. Nasiona dzikiego rozmarynu są bardzo małe, wąskie i uskrzydlone.

Kwitnienie dzikiego rozmarynu rozpoczyna się w czerwcu i trwa do lipca. W warunkach naturalnych roślina ta występuje na całym Dalekim Wschodzie, a także w krajach Ameryki Północnej i Japonii. Roślina ta rośnie na torfowiskach, mchach oraz na obrzeżach zarośli i piargów. Ponadto dziki rozmaryn można znaleźć również w lasach bagiennych, suchych i liściastych, a także wzdłuż brzegów rzek.

Opis właściwości leczniczych dzikiego rozmarynu podbel

Podbel Ledum to dość cenna roślina lecznicza. Jednocześnie kwiaty, liście i łodygi są wykorzystywane do celów leczniczych.

Tak więc w dzikim podbele rozmarynu występuje dość wysoka zawartość olejku eterycznego, a także kumaryny i różne garbniki. W medycynie ludowej roślina ta jest stosowana zarówno jako środek nasenny, jak i uspokajający. W tym celu przygotowuje się wywar lub wykonuje się fumigację dymem ze spalonych gałęzi rośliny. Odwary z gałązek dzikiego rozmarynu są stosowane jako środek wykrztuśny i przeciwkaszlowy przy zapaleniu oskrzeli i płuc. Odwary z gałęzi są również stosowane w leczeniu chorób nerwowych i gruźlicy płuc. Jeśli chodzi o zastosowanie zewnętrzne, tutaj roślina ta służy do mycia z dermatoksykozą i skazą, a także jako środek przeciwbólowy.

Ponadto w przypadku krztuśca i zadławienia, a także dusznicy bolesnej i różnych chorób dróg oddechowych stosuje się wywary i napary z liści. Należy pamiętać, że w trakcie badań eksperymentalnych udowodniono, że olejek eteryczny zawarty w dzikim rozmarynie charakteryzuje się dość wysokim działaniem przeciwzapalnym.

W leczeniu wszystkich powyższych chorób można przygotować następujące rozwiązanie: na dwie szklanki przegotowanej wody, która została wcześniej schłodzona, pobiera się nieco więcej niż jedną łyżeczkę suchych zmiażdżonych liści. Tę mieszaninę należy podawać w infuzji przez dwie godziny, po czym zaleca się odcedzić mieszaninę. Weź ten bulion na pół szklanki cztery razy dziennie.

Ponadto możesz przygotować następujący bulion: w tym celu musisz wziąć jedną łyżeczkę kwiatów na trzysta milimetrów przegotowanej wody. Tę mieszaninę należy również podawać w infuzji przez dwie do trzech godzin. Zaleca się przyjmowanie tego bulionu dwie łyżki stołowe trzy razy dziennie.

Taki wywar jest również odpowiedni: trzy łyżki posiekanych gałęzi w pół litra wody, ta mieszanina jest gotowana przez dziesięć minut, a następnie jest również podawana przez godzinę, po czym jest dekantowana. Weź taki wywar jedną lub dwie łyżki stołowe trzy razy dziennie.