Wspinaczka Anturium

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Anturium pnące (łac. Anthurium scandens) - egzotyczna roślina kwitnąca; przedstawiciel rodzaju Anthurium z rodziny Aroid lub Aronnikov. Typowe siedliska w przyrodzie to tropikalne lasy górskie i podgórskie, zbocza. Występuje głównie w ciepłych krajach, a mianowicie w Meksyku, Kolumbii, Boliwii, Peru, Brazylii, na Antylach (małych i dużych).

Charakterystyka kultury

Anturium pnące jest reprezentowane przez wiecznie zielone wieloletnie rośliny zielne wyposażone w długą łodygę pnącą o długości do 100 cm, z kolei korzenie są krótkie, położone wzdłuż łodygi, uformowane w dużych ilościach i mają szaro-zielony kolor. Liście są rozłożyste, grube, eliptyczne, spiczaste na końcach, błyszczące, wyposażone w ostre, rowkowane ogonki, które mają zaokrąglony wierzchołek.

Kwiatostan jest pionowy lub wiszący, wyposażony w krótką szypułkę. Narzuta jest zielona, owalna, czasem zwężana. Ucho jest żółte z zielonkawym lub lawendowym odcieniem, nie dłuższe niż 2 cm, kwiaty w kształcie rombu, do 4 mm szerokości. Działki są błyszczące, wklęsłe. Owoce to jagody białe lub jasnofioletowe, jajowate, o szerokości nie większej niż 8 mm, noszą jasnożółte nasiona o szerokości do 1 mm.

Anturium pnące ma dwie odmiany - owalne (odmiana Ovalifolium) i fioletowe (odmiana Violaceum). Pierwszy ma długie ogonki, białe owoce i małe czarne kropki na całej powierzchni grzbietu liści. Drugi jest obdarzony czerwonawymi skróconymi ogonkami, jasnozieloną narzutą i żółtym uchem, ciemnofioletowymi owocami. Obie odmiany łatwo tolerują zacienione miejsca.

Funkcje lądowania

Sadzenie anturium pnącego ma swoje subtelności. Najlepiej sadzić roślinę na dobrze nawilżonym, pożywnym, luźnym, przepuszczalnym dla powietrza i wody podłożu, które nie jest podatne na zagęszczanie i zbrylanie. Świetnie, jeśli podłoże składa się z szorstkiej darni, torfu, keramzytu, torfowca i kory sosnowej. Nie zabrania się dodawania do podłoża węgla drzewnego lub gruboziarnistego piasku rzecznego. Bardzo ważne jest, aby przed sadzeniem dodać do podłoża nawozy mineralne i organiczne. Drugim może być gnijący obornik.

Co ciekawe, niektórzy hodowcy uprawiają pnące anturium w czystym mchu, a niektórzy na podłożu złożonym z liści, drzew iglastych, gleby torfowej i gruboziarnistego piasku rzecznego, w stosunku 1: 1: 1: 0, 5.: szybko się rozwija, długo kwitnie, nie choruje, oczywiście przy odpowiedniej pielęgnacji, odpowiednio dobranej doniczce i optymalnym klimacie. Nawiasem mówiąc, wszystkie anturium są bardzo kapryśne w warunkach klimatycznych.

Warunki uprawy

Preferuje się uprawę anturium pnącego w dobrze oświetlonych pomieszczeniach z rozproszonym światłem. Bezpośrednie światło słoneczne jest surowo zabronione, ponieważ może zaszkodzić roślinie, powodując oparzenia. Strefy zacienione nie są niebezpieczne dla rośliny, ale wyłącznie dla danego gatunku. Szybko przystosowuje się do cienia, ale kwitnie gorzej lub wcale nie kwitnie. Ponadto roślina się kurczy.

W przypadku anturium okna wschodnie i zachodnie są idealne, ale nie zaleca się ich uprawy na południowych. Jeśli nie ma gdzie postawić rośliny jak od strony południowej, w oknach należy zawiesić grube zasłony, które ochronią roślinę przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. I w tym przypadku lepiej jest postawić doniczki z rośliną nie na samym parapecie, ale blisko niego, zachowując odległość 40-50 cm, można również rosnąć na oknach znajdujących się po stronie północnej, ale tutaj roślina nie będzie miała wystarczająco dużo słońca.