Cedr

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Cedr (łac. Cedrus) - rodzaj drzew z rodziny Pine. W naturze występuje w zachodnich regionach Himalajów, wschodniej i południowej części Morza Śródziemnego, a także na Krymie. Rodzaj ma tylko cztery gatunki, z których trzy są wykorzystywane w kształtowaniu krajobrazu rosyjskich parków, ogrodów i poboczy dróg.

Charakterystyka kultury

Cedr to wiecznie zielone drzewo o wysokości do 60 m z szeroko rozłożystą koroną w kształcie piramidy lub parasola. Kora pnia jest ciemnoszara, pękająca, kora młodych pędów gładka. System korzeniowy jest płytki, więc rośliny są podatne na opad. Igły niebieskozielone lub ciemnozielone, czasem srebrzystoszare, sztywne, iglaste, kłujące, trój- lub czterostronne, osadzone na poduszkach liściowych, układ spiralny.

Kwiaty prezentowane są w postaci kłosków, które tworzą się na końcach skróconych pędów. Kłoski żeńskie są wyposażone w liczne pręciki, siedzące w spirali, ich długość waha się od 3 do 6 cm Stożki są wydłużone, jajowate lub beczkowate, pojedyncze, pokryte kaflowymi łuskami z zagłębieniami nasiennymi u podstawy. Szyszki dojrzewają w drugim lub trzecim roku. Nasiona są żywiczne, w kształcie trójkąta, wyposażone w duże skrzydełka na górnej stronie.

Cedr to wątroba długa, oczekiwana długość życia to 2000-3000 lat. Często cedry mylone są z niektórymi rodzajami sosen, które są popularnie o tej samej nazwie. Należą do nich: sosna cedrowa syberyjska, sosna cedrowa koreańska, sosna cedrowa europejska, sosna cedrowa syberyjska.

Warunki uprawy

Ogólnie cedry są mało wymagające pod względem warunków wzrostu. Lepiej jednak rozwijają się na glebach luźnych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, żyznych. Optymalne są gleby gliniaste, gliniaste i piaszczysto-gliniaste. Cedr nie toleruje gleb zbitych, zasolonych, silnie wapiennych i podmokłych.

Na suchych glebach wapiennych wszystkie cztery gatunki cedrów cierpią na chlorozę iw jej wyniku giną. Rośliny są wrażliwe na stagnację wody. Lokalizacja jest najlepiej oświetlona, jasny odcień nie zaszkodzi. Drzewa mają potężny system korzeniowy, mogą niszczyć fundamenty domów i innych budynków, dlatego nie zaleca się sadzenia ich bliżej niż 3-4 m.

Subtelności reprodukcji i sadzenia

Cedry rozmnażane są metodami nasiennymi i wegetatywnymi, możliwe jest również szczepienie na sosnie zwyczajnej. Wysiew nasion cedru należy przeprowadzić jesienią - koniec września - początek października. Nasiona wysiewa się na wcześniej przygotowanych łóżkach wypełnionych nawozami. Rośliny potrzebują ochrony przed myszami i innymi gryzoniami. Sadzonki pojawiają się wiosną przyszłego roku, potrzebują też schronienia w postaci folii, ale tylko po raz pierwszy. Wraz z nadejściem stabilnego ciepła schronienie zostaje usunięte.

Siew wiosenny jest mniej udany. W tym przypadku nasiona są rozwarstwione. Najpierw nasiona moczy się w wodzie o temperaturze pokojowej przez 5-6 dni, okresowo zmieniając wodę. Następnie nasiona miesza się z okruchami torfu lub gruboziarnistym piaskiem rzecznym i nawilża. Gdy tylko wyklują się nasiona, wyjmuje się je na zimno (0C) i przechowuje w tym stanie do czasu siewu. Głębokość siewu wynosi 3-4 cm, a wraz z pojawieniem się 2-3 prawdziwych liści na sadzonkach wykonuje się przerzedzanie. Później sadzonki nurkują według wzoru 20*10 cm lub 20*20 cm. Jeśli sadzonki nie są wystarczająco silne, nurkowanie przenosi się na następny rok. Z reguły przeżywalność sadzonek kultury wynosi 90-95%, ale podlega starannej pielęgnacji.

Sadzonki sadzi się na stałe po 2-3 latach. Gleba pod cedrem jest zasilana torfem, humusem lub gnijącym obornikiem i nawozami mineralnymi. Pościel jest zachęcana. Sadzonki sadzi się w dołach, których wielkość zależy od rozwoju systemu korzeniowego. Szyjka korzeniowa powinna znajdować się na poziomie gruntu. Po posadzeniu gleba w strefie przypieniowej jest dobrze zagęszczona, nawodniona i mulczowana.

Opieka

Nie ma nic trudnego w opiece nad kulturą. Rośliny potrzebują rzadkiego podlewania w czasie suszy, corocznego nawożenia nawozami azotowymi, potasowymi i fosforowymi, rozluźnienia kręgu pnia i ściółkowania trocinami lub torfem. Cedr nie wymaga cięcia, ale pod jednym warunkiem: u młodych roślin w wieku 3-5 lat pąki boczne na pędzie osiowym są usuwane. Dzięki temu zabiegowi wzrost wzrasta, a konieczność przycinania pędów bocznych znika.