2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Castilleja (łac. Castilleja) - rodzaj półpasożytów; reprezentowane przez rośliny zielne z rodziny Barazikhovye. Typowymi siedliskami w środowisku naturalnym są lasy, stepy górskie, stepy leśne, łąki i skraj lasu. Przedstawiciele rodzaju znajdują się wszędzie, w tym na terytorium Federacji Rosyjskiej - na Syberii i Terytorium Nadmorskim.
Charakterystyka kultury
Przedstawicielami rodzaju Castillea są wieloletnie rośliny zielne obdarzone prostymi, niezbyt rozgałęzionymi łodygami, owłosione z szarawymi włosami. Charakteryzują się stosunkowo niskim wzrostem - do pół metra. Liście z kolei są siedzące, naprzemienne, liniowo-lancetowate, spiczaste, osiągające 6-9 cm długości.
Kwiaty są małe, żółtawe, czerwone, ciemnoczerwone, białe, różowe lub jasnozielone, wyposażone w małą koronę z czerwoną plamką, zebrane w racemiczne kwiatostany. Nawiasem mówiąc, dla tej cechy przedstawiciele rodzaju Castillea w ich ojczyźnie (USA) nazywani są indyjskimi frędzlami, podczas gdy rodzaj ma swoją nazwę na cześć botanika pochodzenia hiszpańskiego - D. Castillo.
Warto zauważyć, że gatunki z rodzaju Castillea należą do grupy półpasożytów, ponieważ potrafią dobrze rozwijać się na korzeniach innych, w tym roślin uprawnych. I pomimo małych kwiatów, rośliny są bardzo dekoracyjne ze względu na bujne kolorowe frędzle, ale nie zajęły jeszcze mocnego miejsca w ogrodnictwie dekoracyjnym i kwiaciarstwie. Być może najbardziej doświadczeni ogrodnicy próbują udekorować swój ogród rezydentem z zagranicy.
Znane gatunki
Obecnie botanicy wyróżniają ponad dwieście gatunków Castillea, ale wszystkie mają podobne cechy zewnętrzne, w wyniku czego nawet doświadczonemu ogrodnikowi trudno jest określić konkretny gatunek. W ogrodnictwie i kwiaciarstwie w Europie, USA, krajach Ameryki Południowej i rzadko w Rosji stosuje się następujące typy:
Kastylia karzeł (łac. Castilleja nana) reprezentowane przez nisko rosnące rośliny o wysokości nie większej niż 10 cm, z małymi bladożółtymi lub biało-żółtymi kwiatami. Można również schwytać okazy, których kwiaty są obdarzone fioletowo-różowym kolorem, w zależności od warunków klimatycznych uprawy.
Castilleja applegatei (łac. Castilleja applegatei) Jest reprezentowany przez rośliny wieloletnie o wysokości do 50 cm, zwieńczone liśćmi z falistą obwódką i kwiatami w kolorze żółtym lub pomarańczowym. Również na rynku ogrodniczym jest kilka form applegatea castillea, których kwiaty mają bogaty czerwony, miedziano-czerwony i pomarańczowo-czerwony kolor.
Kastylia jesionowa (łac. Castilleja cinerea) Jest reprezentowany przez rośliny karłowate o wysokości nie większej niż 10 cm, a jego unikalną cechą są czerwono-czarne kwiaty i oczywiście żółto-zielone korony. Zewnętrznie rośliny wyglądają bardzo atrakcyjnie i nietypowo.
Kastylia pajęczynowa (łac. Castilleja arachnoidea) Reprezentują ją wieloletnie, nisko rosnące rośliny o wysokości do 30 cm, charakteryzujące się wklęsłymi kwiatami litewskimi i żółto-pomarańczowymi. Kwiaty są zbierane w gęste kłosy o zaokrąglonym czubku.
Castilleja haidenii (łac. Castilleja haydenii) reprezentowane przez nisko rosnące rośliny o wysokości nie większej niż 15 cm, zwieńczone ciemnymi, szkarłatnymi kwiatami. W zależności od warunków wzrostu kwiaty mogą mieć różną barwę - różowo-purpurową, liliową lub liliowo-purpurową.
Rosnące funkcje
Najczęściej kastyle rozmnażane są za pomocą nasion. Te z kolei wysiewa się jesienią, aby poddać się naturalnemu rozwarstwieniu. Gleba do udanej uprawy jest pożądaną pożywną, umiarkowanie wilgotną, luźną, piaszczystą, o odczynie obojętnym.
Rozmnażanie przedstawicieli rodzaju przez podzielenie krzewu nie jest zabronione, ale ten ostatni musi być koniecznie dobrze rozwinięty, mocny, z dużą liczbą pędów. Materiał oddziela się wraz z korzeniami jesienią lub wiosną, w pierwszym przypadku deleku wrzuca się do piasku i przechowuje w chłodnym pomieszczeniu do wiosny, w drugim przypadku jest natychmiast sadzone w stałym miejscu.
Pielęgnacja roślin jest stosunkowo nieskomplikowana. Ważne jest, aby regularnie nawadniać, ich brak lub nadmiar zapowiada śmierć roślin. Na zimę najlepiej izolować rośliny, na przykład opadłymi liśćmi. Ochroni pąki wzrostu przed mrozem.
