2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Homeria (łac. Homeria) - kultura kwitnienia; rodzaj rodziny Iris. Za ojczyznę uważa się RPA. W naturze rośliny występują na obszarach o suchych glebach i łąkach. Obecnie rodzaj liczy 40 gatunków, które rosną głównie w południowo-zachodniej Afryce Południowej. W Rosji uprawiany jest tylko jeden gatunek - Homeria Brainianlub wzgórze (łac. Homeria collina).
Charakterystyka kultury
Homeria jest reprezentowana przez rośliny o wysokości nie większej niż 70 cm z łodygami z jednym liściem u podstawy, który ma cienką płytkę i jest wyposażony w długą pochwę (która otacza łodygę). Liście lancetowate, wydłużone, wąskie, zielone. Bulwa jest okrągła, o średnicy do 3-4 cm, pokryta gęstymi włóknistymi łuskami o szarobrązowym lub brązowym kolorze.
Korzenie dwojakiego rodzaju: od starych bulw odchodzą nitkowate i cienkie korzenie, od bulw zastępujących - mięsiste i grube korzenie. Te ostatnie wymierają pod koniec sezonu wegetacyjnego. Kwiaty średniej wielkości, żółte, morelowe, brzoskwiniowe lub czerwone, 3-4 sztuki w kwiatostanach racemose. U samej podstawy kwiaty są owinięte skórzastymi, gęstymi liśćmi. Owoc to trójkomórkowa, polispermiczna kapsułka o podłużnym kształcie.
Subtelności uprawy
Homeria jest kulturą kochającą światło, ale dobrze rozwija się w obszarach półcienistych z rozproszonym światłem. Lokalizacja jest najlepiej spokojna, przedstawiciele rodzaju mają negatywny stosunek do zimnych i przeszywających wiatrów. Dla Homerii nie nadają się niziny, tereny położone w pobliżu dużych krzewów i drzew o gęstych koronach, a także tereny, na których rok wcześniej uprawiano dalie. Nawiasem mówiąc, dalie mają pewne podobieństwa do Homerii, szczególnie w opiece.
Gleby dla danej kultury są pożądane, lekkie, gliniaste, bogate, przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne, dobrze wypielęgnowane. Nie zaleca się sadzenia Homerii w tym samym miejscu przez ponad dwa lata z rzędu, w przeciwnym razie rośliny będą słabo rosły i słabo kwitną, co wiąże się z gromadzeniem się różnych chorób i szkodników w glebie. Podobnie jak dalie, stokrotki Homeria tworzą się intensywnie na początku sezonu wegetacyjnego, dlatego podczas sadzenia do otworu nakładana jest duża ilość nawozów azotowych, w tym momencie konieczne są również nawozy potasowe i fosforowe. Ilość zastosowanego nawozu zależy od żyzności gleby.
Jesienią przygotowuje się miejsce dla Homerii, starannie wykopuje, rozluźnia, wprowadza materię organiczną, na przykład gnijący obornik lub kompost i nawozy fosforowo-potasowe. Gleby kwaśne są wstępnie wapnowane (również jesienią), na 1 metr kwadratowy dodaje się 300 g wapna. Bulwy sadzi się w trzeciej dekadzie kwietnia - pierwszej dekadzie maja, co w dużej mierze zależy od warunków klimatycznych. Głębokość sadzenia bulw wynosi 4-5 cm, odległość między roślinami powinna wynosić co najmniej 10-15 cm Przy takim schemacie Homeria poczuje się komfortowo.
Reprodukcja
Homeria jest rozmnażana metodami nasiennymi i wegetatywnymi. Metoda nasienna jest rzadko stosowana. Zbiór nasion przeprowadza się w drugiej - trzeciej dekadzie czerwca, natomiast siew przeprowadza się w połowie września w skrzynkach na sadzonki w zamkniętym, ciepłym pomieszczeniu. Sadzonki zbierane są w połowie października. Młode i dorosłe rośliny sadzi się w otwartym terenie na wiosnę, ale po przemarznięciu liści.
Pierwsze kwitnienie uzyskanych w ten sposób Homerii obserwuje się dopiero w czwartym roku. Należy pamiętać, że w trzeciej dekadzie czerwca nadziemne części roślin zaczynają obumierać, a następnie zaczynają wykopywać bulwy. Przed położeniem do przechowywania w piasku bulwy są czyszczone z ziemi. Rozmnażanie wegetatywne Homerii odbywa się za pomocą cebulek, które tworzą się u podstawy bulw.
