2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Chrząszcz pręgowany jest polifagą i może uszkadzać bardzo różne uprawy. Jego głównym siedliskiem są stepy leśne i lasy. Larwy dziadka do orzechów pasiastych chętnie zjadają młode korzenie zbóż, a także uszkadzają rośliny okopowe, łodygi, węzły krzewienia i wysiewane nasiona. Szczególnie widoczne są szkody wyrządzone przez dwu- i trzyletnie larwy. Dorośli tej odmiany klikerów są mniej szkodliwi. Samce są na ogół całkowicie nieszkodliwe, a samice, choć przechodzą etap dokarmiania na liściach zbóż, nie wyrządzają zbyt dużej szkody
Poznaj szkodnika
Chrząszcz pręgowany jest ciemnobrązowym chrząszczem o wielkości od 7,5 do 11 mm. Na jego elytrze jasne paski harmonijnie przeplatają się z ciemnymi, a czułki i nogi szkodnika są pomalowane na jasnobrązowe odcienie. Kolor larw, często dorastających do 27 mm, może wahać się od żółtego do jasnobiałego, a po bokach mają jasne, ciemnożółte plamki. Ostatnie segmenty ich ciał mają kształt stożkowy i są wyposażone u nasady w parę głębokich dołów.
Zimowanie chrząszczy z reguły odbywa się na głębokości od dziesięciu do piętnastu centymetrów w glebie, a głębokość występowania larw w nierównym wieku wynosi od dwudziestu do trzydziestu centymetrów. Począwszy od drugiej dekady maja robaki wychodzą na powierzchnię. Ich uwalnianie trwa, w zależności od temperatury, do połowy czerwca. Szkodliwi smakosze są szczególnie aktywni rano i wieczorem, aw nocy iw dzień chowają się w wybranych z góry schronach. Żywią się głównie pyłkiem roślin kwitnących. Zboża nie są wyjątkiem.
Jaja są składane przez samice w zbitych stosach, z których każda zawiera nie więcej niż trzy do pięciu jaj. Mają lekko owalny kształt i osiągają długość 0,5 mm. Najczęściej składanie jaj umieszcza się w pobliżu upraw kukurydzy w ziemi lub na głębokości od trzech do pięciu centymetrów w darni trawiastej. Każda samica składa średnio od sześćdziesięciu do dwustu jaj. Czas trwania okresu inkubacji jest bezpośrednio związany z reżimem temperaturowym i, w zależności od tego, może wynosić od trzydziestu do sześćdziesięciu dni.
Okres rozwoju larw w dziadkach do orzechów pasiastych jest dość długi, do czterech lat. Odrodzenie larw nowej generacji obserwuje się w czerwcu, a także na początku lipca. Przepoczwarzają się mniej więcej w lipcu lub sierpniu w czwartym roku rozwoju. Średni czas trwania fazy poczwarki wynosi około dwóch do trzech tygodni, a przy dość niskich temperaturach w okolicach 15-16 stopni może wynosić od czterech do siedmiu tygodni.
Szczególnie atrakcyjne dla rozwoju larw są gleby silnie nawilżone, charakteryzujące się zwiększoną zawartością próchnicy i resztek roślinnych. Kryteria te podlegają zwykle torfowiskom, a także glebom łąkowo-torfowym i łąkowym.
Jak walczyć
Ważną rolę w walce z dziadkami do orzechów pasiastych przypisuje się znanym środkom agrotechnicznym, w tym orce jesiennej wraz z ostrożną systematyczną uprawą gleby, wapnowaniem i talerzowaniem gleby, nawożeniem (szczególnie preferowany będzie amoniak i potaż), a także eliminacja chwastów. Ważne jest również przestrzeganie płodozmianu, a także uwzględnienie w nim upraw minimalnie uszkodzonych, do których należą len, proso i gorczyca.
W okresie pączkowania warto wprowadzić do gleby preparaty biologiczne sporządzone na bazie nicieni entomopatogennych.
Materiał siewny, korzenie siewek i guzki ziemniaka zaleca się zaprawiać pyretroidami, neonikotynoidami, a także sprawdzonymi związkami fosforoorganicznymi.
Rozsądne jest przeprowadzanie środków eksterminacyjnych przeciwko pasiastemu dziadkowi do orzechów tylko wtedy, gdy na każdym metrze kwadratowym uprawianych roślin znajduje się od pięciu do ośmiu larw.
Zalecana:
Kalatea W Paski
Kalatea w paski to jedna z roślin z rodziny strzałkowatych, po łacinie nazwa tej rośliny brzmi tak: Calathea zebrina. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny, po łacinie będzie ona wyglądać tak: Marantaceae. Opis kalatei w paski Dla korzystnej uprawy tej rośliny konieczne będzie zapewnienie trybu jasnego cienia lub trybu półcienia.
Niepozorna Owocowa ćma W Paski
Owocowa ćma pręgowana z roku na rok biesiaduje na wiśniach i czereśniach, a także soczystych morelach i mięsistych śliwkach. Niemniej jednak oprócz upraw owoców pestkowych czasami uszkadza jabłonie. Wchodząc do owocu, żarłoczne gąsienice szkodników zaczynają aktywnie zjadać miąższ, docierając do samych kości. Rezultatem takich ataków jest manifestacja przepływu dziąseł w uszkodzonych obszarach (najczęściej w pobliżu szypułek)
Dziadek Do Orzechów Z Ciemnych Nasion Jest Wrogiem Warzyw
Ciemny dziadek do orzechów to polifagiczny szkodnik, który żyje prawie wszędzie. Najczęściej występuje w północnym stepie leśnym oraz w części górskiej (głównie w regionach zachodnich). Larwy tych pasożytów powodują poważne uszkodzenia wszelkiego rodzaju warzyw, roślin okopowych, a także kukurydzy. W takim czy innym stopniu prawie wszystkie rośliny rolnicze mogą cierpieć z powodu jego szkodliwej działalności
Złośliwy Czarny Dziadek Do Orzechów
Czarny dziadek do orzechów, inaczej zwany wireworm, występuje prawie wszędzie i dociera do zachodniej części strefy stepowej Rosji wzdłuż dolin rzecznych. Jej wszystkożerne larwy, choć preferują drapieżniki, regularnie szkodzą różnym uprawom rolnym, a zwłaszcza warzywom. Najczęściej ziemniaki cierpią z powodu niszczącej aktywności czarnych klikerów. Podziemne części roślinności zjadane przez te szkodniki powodują znaczne zmniejszenie objętości plonu
Żarłoczny Dziadek Do Orzechów Na Stepie
Dziadek do orzechów stepowych jest szkodnikiem polifagicznym. Można go spotkać prawie wszędzie, z wyjątkiem piaszczystych gleb leśnych. W środkowym stepie leśnym iw pasie czarnoziemu jest szczególnie szkodliwy. Chrząszcze często ucztują na nasadzeniach soczystych buraków cukrowych, a larwy chętnie zjadają młode sadzonki i wysiewane nasiona nie tylko buraków cukrowych, ale także warzyw i zbóż. A jesienią żarłoczne larwy szkodzą tylko ziemniakom, a także aktywnie angażują się w drapieżnictwo, pożerając ku
