Tulipany W Otwartym Polu. Część 1

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Znajomość cech biologicznych tulipanów pomaga popełnić znacznie mniej błędów podczas ich uprawy. Krótki okres wegetacyjny, żywotna aktywność cebul w okresie względnego spoczynku i w okresie pożniwnym, udane ukorzenienie do normalnego zimowania jesienią wymagają stworzenia pewnych warunków do pomyślnego rozwoju i wzrostu tulipanów, zachwycając nas ich prosty splendor

Cechy uprawy na otwartym polu

Tulipan przychodzi na ten świat na bardzo krótki czas. Od połowy marca do czerwca, czyli za 3, 5 miesięcy, musi mieć czas na przejście pełnego cyklu wzrostu, aby położyć podwaliny pod swoją przyszłą egzystencję na planecie. W takim przypadku konieczne jest nie tylko dbanie o siebie, ale także jak najbardziej udekorowanie świata swoją obecnością w nim.

Człowiek może najlepiej pomóc tulipanowi poradzić sobie ze wszystkimi sprawami, przygotowując dla niego wilgotną i luźną glebę o określonym składzie mechanicznym i chemicznym. Taka gleba pozwoli korzeniom uformować cebulki o wystarczającej wielkości, z niezbędną podażą składników odżywczych, co stworzy wszelkie warunki dla zdrowia i dekoracyjności przyszłego pokolenia.

Ogrodnik musi pamiętać, że żywotność cebulek nie kończy się po ich wyjęciu z gleby. Proces wzrostu ustępuje miejsca wykształceniu przyszłych liści i organów kwiatowych. I tutaj ważną rolę odgrywa temperatura przechowywania żarówek i szereg innych czynników. Oznacza to, że przechowywanie cebulek wymaga przestrzegania określonego reżimu.

Jesienne ukorzenienie cebulek wymaga również spełnienia pewnych warunków, jeśli chcemy uprawiać tulipany wysokiej jakości.

Kryteria wyboru miejsca lądowania

• Biorąc pod uwagę, że cebulki łatwo gniją, gdy woda zalega w glebie, wybieramy równe miejsce sadzenia, bez wybrzuszeń i zagłębień, które przyczyniają się do gromadzenia i zastoju wody.

• Miejsce powinno być dostępne dla promieni słonecznych, aby łodygi nie rozciągały się ani nie wyginały, dążąc do ciepła i światła. Takie zachowanie pędów prowadzi do utraty dekoracyjności rośliny i zmniejszenia wielkości cebulek, czyli do stopniowej degeneracji gatunku.

• Aby okres kwitnienia był dłuższy, a wygląd tulipanów cieszył oko, należy chronić rośliny przed zimnem i silnym wiatrem.

• Tulipany rozwijają się lepiej i tworzą dobre cebulki na luźnych, lekkich, bogatych w próchnicę glebach, które są wodochłonne i jednocześnie przepuszczalne dla wody. Na takich glebach uzyskuje się pierwszorzędny materiał do sadzenia. W przypadku normalnej uprawy tulipany nie są zbyt wymagające pod względem składu gleby.

• Do uprawy tulipanów najlepiej nadają się gliny uprawne i gliny piaszczyste. Gleby piaszczyste, przed sadzeniem w nich tulipanów, wzbogaca się ziemią darniową, próchnicą, torfem, a rośliny są regularnie podlewane. Jeśli piasek nie jest wzbogacony, jego szybkie wysychanie negatywnie wpływa na rozwój cebulek, które cierpią z powodu nierównomiernej wilgoci. Wprowadzony torf zakwasza glebę, a tulipany nie lubią kwasowości. Taką glebę neutralizuje się przez dodanie mielonej kredy lub wapna.

• Ciężkie gliny sprzyjające wzrostowi tulipanów są ulepszane przez dodanie gruboziarnistego piasku rzecznego i materii organicznej, takiej jak torf. Zapobiega to degeneracji cebulek i ułatwia ich usuwanie z gleby.

• Przy uprawie tulipanów na glebach gliniastych, aby zapewnić korzeniom dostęp tlenu, bez którego ich żywotna aktywność jest zmniejszona, trzeba uciekać się do spulchniania gleby po każdym podlewaniu lub deszczu.

• Obszary z wysoko położonymi wodami gruntowymi i obszary łatwo zamulające się nie są odpowiednie dla tulipanów. W takich sytuacjach układa się rowy odwadniające, które odprowadzają nadmiar wody z ogrodu kwiatowego.

• Tulipany nie lubią gleb kwaśnych, preferują lekko zasadowe lub obojętne. W razie potrzeby glebę wapnuje się dodając wolno działający węglan wapnia na gleby lekkie i średniociężkie lub wapno palone, działające szybko na gleby ciężkie.