Zawilec Ałtaju

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Zawilec ałtajski (łac. Anemone altaica) - jeden z przedstawicieli rodzaju Anemone. Gatunek należy do dużej grupy roślin o długim kłączu. Za ojczyznę zawilca ałtajskiego (lub, jak to się nazywa, zawilca ałtajskiego) uważa się także lasy liściaste i iglaste europejskiej części Federacji Rosyjskiej, Syberii Zachodniej i Wschodniej (głównie regiony południowe) jak Japonia.

Ważny punkt

Należy zauważyć, że wszyscy przedstawiciele grupy z długim kłączem mają zewnętrzne podobieństwa, wśród nich są również anemon dębowy, anemon gładki, anemon niebieski, anemon Zeemana, anemon jaskier, anemon permski, anemon barkowy i inne. Większość wymienionych gatunków słynie z wysokich właściwości leczniczych, a tylko niewielka część jest aktywnie wykorzystywana w ogrodnictwie ozdobnym. Niektórzy przedstawiciele są wymienieni w Czerwonej Księdze Rosji lub niektórych regionach jako gatunki zagrożone.

Charakterystyka kultury

Zawilec Ałtaju jest reprezentowany przez rośliny wieloletnie obdarzone pogrubionym pełzającym żółtawym kłączem. Liście łodygowe analizowanego gatunku są potrójnie rozcięte, ogoniaste, zielone, z ząbkowanymi i podłużnymi płatami, whorled. Podstawowe ulistnienie ma miejsce, ale w częstych przypadkach jest nieobecne. Łodyga jest gładka, delikatna.

Szypułki są cienkie, pokryte długimi włoskami wystającymi w różnych kierunkach, nie przekraczają 12-15 cm wysokości, na końcach pysznią się małe białe kwiaty, często z fioletowym odcieniem po zewnętrznej stronie płatków. Z reguły kwiaty nie przekraczają 5 cm średnicy, płatki kwiatów są liczne, zwykle do 12 sztuk, ale nie mniej niż 8.

Zawilec ałtajski kwitnie na przełomie kwietnia i maja, czasem w drugiej lub trzeciej dekadzie maja, co całkowicie zależy od klimatu strefy uprawnej. Owocowanie aktywne, roczne, owoce są reprezentowane przez niełupki, owłosione na całej powierzchni. Nasiona powstają w ogromnych ilościach, posiadają właściwości samosiewne, łatwo przenoszone przez wiatr.

Właściwości lecznicze

Anemon Ałtaj jest aktywnie wykorzystywany w medycynie ludowej, ale nie znajdziesz go w oficjalnym. Roślina ma bogaty skład, zawiera alkaloidy, flawonoidy, a nawet glikozydy, a te z kolei wyróżniają się silnymi właściwościami przeciwbólowymi, przeciwbakteryjnymi i przeciwzapalnymi. Najczęściej w leczeniu chorób bierze udział wywar z kłączy ałtajskiego anemonu, liście i łodygi są stosowane głównie jako środek moczopędny i przeciwbólowy.

Należy pamiętać, że anemon Ałtaj należy do kategorii roślin trujących, jego nieprawidłowe stosowanie grozi zatruciem, biegunką, wymiotami i innymi nieprzyjemnymi konsekwencjami. Dlatego konieczne jest zażywanie go dopiero po konsultacji z lekarzem. W żadnym wypadku nie powinny go spożywać kobiety w ciąży i karmiące piersią, osoby cierpiące na choroby układu sercowo-naczyniowego, zwłaszcza jeśli chodzi o niewydolność serca.

Zbiór surowców, a mianowicie cylindrycznych kłączy, liści i łodyg anemonu ałtajskiego, odbywa się tylko podczas kwitnienia. Ponadto praca wykonywana jest w rękawiczkach, aby wykluczyć bliski kontakt, w przeciwnym razie na skórze mogą wystąpić alergie, zaczerwienienie, podrażnienie i swędzenie. Suszenie surowców odbywa się w dobrze wentylowanym pomieszczeniu, suszenie w suszarniach nie jest zabronione, ale temperatura suszarni nie powinna przekraczać 40C. Kłącza i część nadziemną przechowuje się w szklanym pojemniku, szczelnie zamkniętym pokrywką, nie dłużej niż 12 miesięcy.