2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Yam (łac. Dioskorea villosa) - roślina warzywna należąca do rodziny Dioskorein i reprezentująca bulwiastą bylinę o pnących pędach i jadalnych korzeniach.
Opis
Pochrzyn wyróżnia się szeroko rozgałęzionym włóknistym systemem korzeniowym. Jego żebrowane, cienkie łodygi mogą być zarówno kędzierzawe, jak i wylegające. Czasami osiągają długość trzech metrów. Petiolate proste liście w pobliżu podstawy pędów są zawsze przeciwne, a nieco wyżej - naprzemiennie. Zaokrąglone blaszki liściowe mają podstawy w kształcie serca i spiczaste wierzchołki i osiągają średnicę od pięciu do sześciu centymetrów. Długość ogonków liściowych wynosi około dwunastu centymetrów. Czasami w pobliżu ich podstaw można zobaczyć ostre kolce.
Kwiaty w pochrzynach powstają niezwykle rzadko - roślina ta nie rozmnaża się w sposób generatywny.
Na podziemnych częściach łodyg pochrzynu, a także w okolicy szyjek korzeniowych, dochodzi do powstawania licznych rozłogów (pędów bocznych). Każda roślina ma zwykle od czterech do dwudziestu rozłogów o długości od pięciu centymetrów do pół metra. Nawiasem mówiąc, ich długość jest ważną cechą odmianową tej kultury: zgodnie z tym wskaźnikiem zwyczajowo rozróżnia się luźne krzewy (rozprzestrzenianie), średnio gęste i zwarte odmiany. A bulwy pochrzynu powstają tuż przy zagęszczających się końcówkach rozłogów.
Długość bulw ignamu może sięgać dwóch i pół metra, a ich waga czasami sięga siedemdziesięciu kilogramów. Średnio waga bulw waha się od pięćdziesięciu do trzystu gramów do dziesięciu do piętnastu kilogramów. Najmniejsze bulwy zwykle pozostawia się do późniejszego rozmnażania. Jeśli chodzi o ich kształt, mogą być wrzecionowate, wydłużone, owalne lub okrągłe. Powierzchnia bulw jest w większości przypadków gładka, ale zdarzają się też okazy dość szorstkie. Cienka skórka jest fioletowa, różowawa lub biała, a miąższ jest zwykle żółtawy lub biały.
Wartość odżywcza
Ignamy są dość pożywne – ich surowa zawartość kalorii wynosi 118 kcal. Praktycznie nie zawiera tłuszczu i jest bardzo bogata w węglowodany – ta cecha sprawia, że nawet osoby, które śledzą sylwetkę, mogą jeść pochrzyn.
Stosowanie
Bulwy pochrzynu są spożywane, jednak nie są używane w stanie świeżym. W przeciwieństwie do innych tropikalnych roślin okopowych i bulwiastych, mogą być przechowywane przez długi czas nawet w wysokich temperaturach.
Czasami bulwy pochrzynu są krojone na małe kawałki, po czym są suszone i mielone na mąkę, z której następnie powstają pyszne dodatki do sosów i obfite tortille.
Również ta kultura jest uprawiana ze względu na wysoką zawartość skrobi - szczególnie solidne plantacje można znaleźć w subtropikach lub w tropikach - w Oceanii, Ameryce Łacińskiej, Azji i Afryce.
Pod względem wartości odżywczej bulwy pochrzynu są pod tym względem porównywalne z bulwami manioku, ale te pierwsze zawierają znacznie więcej białka.
Rozwój
We wcześnie dojrzewających odmianach pochrzynu czas wegetacji wynosi od pięciu do sześciu miesięcy, aw późnych odmianach dojrzewających - od dziesięciu do dwunastu miesięcy. Gleby do sadzenia tej rośliny najlepiej dobierać neutralne, dobrze napowietrzone i wzbogacone różnymi składnikami odżywczymi. Ponadto ignamy muszą mieć zapewnioną odpowiednią wilgotność przez cały okres wzrostu. A najlepsza temperatura do jego rozwoju to dwadzieścia cztery do dwudziestu ośmiu stopni.
Najbardziej odpowiednie miejsca do uprawy ignamu są wystarczająco słoneczne i ciepłe. Ta kultura będzie rosła szczególnie dobrze w pobliżu krat, siatek, ogrodzeń i wszelkich innych podpór.
