Zwykła żywica

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Zwykła żywica jest jedną z roślin z rodziny goździków, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Silene vulgaris (Moench.) Garcke (S. cucubalus Wib.). Jeśli chodzi o samą nazwę pospolitej rodziny żywic, po łacinie będzie ona wyglądać tak: Caryophyllaceae Juss.

Opis wspólnej żywicy

Smole lub petarda to wieloletnia, naga roślina zielna o niebieskawym kolorze, której wysokość waha się od trzydziestu do sześćdziesięciu centymetrów. Łodygi tej rośliny będą wyprostowane, aw górnej części są rozgałęzione. Liście żywicy pospolitej są nieco mięsiste, naprzeciwległe, siedzące, spiczaste, mogą być jajowato-lancetowate i lancetowate, podczas gdy dolne liście będą krótko-ogonkowate. Kwiaty tej rośliny są pomalowane na biało, znajdują się na dość krótkich cienkich szypułkach i znajdują się w luźnym kwiatostanie wiechowatym, takie kwiaty mogą być jednopłciowe lub biseksualne. Kielich żywicy pospolitej jest silnie spuchnięty i nagi, a także szeroko jajowaty, w kolorze taki kielich będzie biało-zielony, a jego długość będzie równa trzynastu do osiemnastu milimetrów, a szerokość będzie równa siedem do dziesięć milimetrów. Płatki tej rośliny są białe, okazują się być półtora do dwóch razy dłuższe niż kielich, a także zostaną rozcięte na odwrotnie jajowate płaty prawie do samej podstawy. Owocem zwykłej żywicy jest prawie kuliste pudełko z nasionami w kształcie nerki.

Kwitnienie tej rośliny następuje w okresie od czerwca do września. W warunkach naturalnych roślina ta występuje na Kaukazie, Białorusi, Dalekim Wschodzie, Azji Środkowej, zachodniej i wschodniej Syberii, a także w europejskiej części Rosji. Do wzrostu roślina ta preferuje obrzeża lasów, nieużytki, miejsca przy drogach, ugory, pogranicza i uprawy.

Opis właściwości leczniczych zwykłej żywicy

Żywica zwyczajna posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, a ziela tej rośliny zaleca się używać w celach leczniczych. Trawa zawiera łodygi, kwiaty i liście. Takie surowce lecznicze zaleca się zbierać przez cały okres kwitnienia tej rośliny.

Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością saponiny silenozydowej w korzeniach tej rośliny, przy czym świeże korzenie będą zawierały węglowodany laktozy, a kłącza z kolei laktozynę. W zielu żywicy pospolitej występuje kwas askorbinowy, synapowy i ferulowy.

Odwar przygotowany na bazie kwiatostanów tej rośliny jest wskazany do stosowania w przewlekłym zapaleniu oskrzeli, a do leczenia róży zaleca się stosowanie wywaru z pospolitego ziela żywicowego. Napar na bazie całej rośliny kwitnącej powinien być stosowany jako bardzo skuteczny środek uspokajający, a także stosowany przy zapaleniu pochwy, upławach i zapaleniu macicy.

W przypadku zapalenia żołądka, któremu towarzyszy wzmożona funkcja kwasotwórcza żołądka, zaleca się stosowanie preparatów na bazie ziela pospolitej żywicy. Takie środki lecznicze są nadal stosowane jako środki moczopędne i są stosowane w różnych chorobach nerek i pęcherza moczowego. Ziele tej rośliny stosowane jest w postaci kąpieli i ma działanie zmiękczające, natomiast sok z żywicy pospolitej należy stosować na zapalenie spojówek. Na Białorusi zioło to jest używane na czerwonkę i jest stosowane jako środek moczopędny.