2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Lokva (łac. Eriobotrya japonica) - roślina owocowa, która jest doskonałą jesienną rośliną miodową i należy do rodziny Pink. Inne jego nazwy to shesek (shasik), japońska nieszpułka, japońska eriobotria i nispero.
Opis
Lokva to ozdobna roślina owocowa, której wysokość może sięgać ośmiu metrów. Zarówno jego pędy, jak i kwiatostany są pomalowane na czerwono-szare odcienie - kolor ten wynika z gęstego pokwitania mackowatego. A owalne całe liście lokvy mają od siedmiu do ośmiu centymetrów szerokości i dwadzieścia pięć centymetrów długości. Mogą być siedzące lub wyposażone w krótkie ogonki. Od dołu każda blaszka liściowa jest owłosiona, a od góry liście bardzo efektownie świecą.
Średnica kwiatów loqua wynosi średnio od jednego do dwóch centymetrów, podczas gdy wszystkie kwiaty bliżej końców pędów składają się w wdzięczne, wyprostowane wiechy. Każdy kwiat zawiera pięć żółtawych lub białych płatków, a ich kwitnienie można podziwiać dopiero we wrześniu lub październiku. Jeśli lokva jest uprawiana w klimacie umiarkowanym, to tradycyjnie kwitnie wiosną, a dojrzałe owoce można zbierać wraz z nadejściem jesieni.
Nawiasem mówiąc, kwiaty lokva mogą pochwalić się niesamowicie przyjemnym zapachem, podobnym do zapachu migdałów - ta właściwość jest bardzo doceniana przez prawdziwych koneserów perfumerii. Ważne jest również, aby wiedzieć, że jeśli staniesz zbyt długo w pobliżu kwitnących drzew, twoja głowa może się pogorszyć.
Wraz z nadejściem wiosny dojrzałe drzewa obficie pokrywają się żółto-pomarańczowymi owocami w kształcie gruszki, zebranymi w grona, z których każdy ma od jednego do ośmiu owoców. Soczysty miąższ owocu zawiera od jednego do pięciu dość dużych nasion, które zajmują dość znaczną część ich całkowitej objętości. Miąższ może być pomarańczowy, żółty lub biały. Owoce Lokva są bardzo smaczne, słodko-kwaśne, w smaku przypominają nieco wiśnię lub soczystą gruszkę. Ale pod względem składu chemicznego loqua jest zbliżona do jabłek.
Gdzie rośnie
Ojczyzną tej kultury są wilgotne podzwrotniki Chin i Japonii, gdzie rośnie głównie na malowniczych zboczach gór. Lokva po raz pierwszy przybyła do Europy dopiero w XIX wieku. Teraz można go łatwo znaleźć na Kaukazie (zwłaszcza na południe od Tuapse, gdzie lokwę można zobaczyć tuż przy ulicach miasta) i na Krymie - już w maju można cieszyć się owocami nowych zbiorów w tych regionach.
Podanie
Jadalny owoc loqua jest bardzo bogaty w witaminę A i potas, które zapewniają im wyraźne działanie moczopędne. Uczestnicząc w równowadze wodno-elektrolitowej potas pomaga usuwać nadmiar płynów z organizmu, poprawia rytm skurczów serca i ułatwia pracę serca. Szczególnie pożądane jest stosowanie loqua w przypadku obrzęku, niewydolności serca, arytmii lub nadciśnienia.
Lokva jest bardzo bogata w pektyny, dlatego otrzymuje się z niej pyszną marmoladę i galaretkę, a zrobiony z niej dżem jest tak gęsty, że w ogóle nie zsuwa się z kanapek. Z tego owocu powstaje również doskonałe wino.
Przeciwwskazania
Generalnie lokva jest dość bezpieczna, dlatego nie ma poważnych przeciwwskazań. To prawda, nawet pomimo tego, że praktycznie nie uczula, nie można wykluczyć możliwości indywidualnej nietolerancji. Najważniejsze, żeby nie jeść liści i nasion lokvy, ponieważ zawierają one niebezpieczne dla człowieka glikozydy cyjankowe.
Uprawa i opieka
Lokva jest bardzo higrofilna, ale jednocześnie bardzo mrozoodporna: jest w stanie wytrzymać nie tylko lekkie mrozy, ale także spadek temperatury do minus czternastu stopni. Rośnie głównie w wilgotnym klimacie subtropikalnym, ale całkiem realistycznie jest uprawiać go w strefie umiarkowanej (na obszarach jak najbliżej granicy z subtropikami). Nawiasem mówiąc, lokva może być uprawiana nie tylko na otwartym polu, ale także w najzwyklejszych warunkach wewnętrznych.
Każde drzewo lokva jest w stanie wyprodukować do siedemdziesięciu kilogramów owoców, a przy szczególnie sprzyjających warunkach pogodowych wielkość plonów z jednego drzewa może osiągnąć trzysta kilogramów.
