2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Kanistel (łac. Pouteria campechiana) - drzewo owocowe należące do rodziny Sapotovye.
Opis
Kanistel to proste, wiecznie zielone drzewo o wysokości do ośmiu metrów. W szczególnie sprzyjających warunkach wysokość tej rośliny może sięgać trzydziestu metrów. Każde drzewo pokryte jest twardą korą zawierającą lepki lateks.
Lśniące, podłużne, błyszczące liście tej interesującej kultury osiągają szerokość od czterech do siedmiu i pół centymetra i długość od 11,25 do 28 centymetrów.
Jeśli chodzi o owoce canistela, mogą mieć różne rozmiary i różne kształty. Są wrzecionowate, owalne, okrągłe, jednostronnie wystające, z dziobami zakrzywionymi lub bez nich. Szerokość owocu może wynosić od pięciu do siedmiu i pół centymetra, a długość od siedmiu i pół do dwunastu i pół centymetra.
Niedojrzałe owoce są zwykle lepkie w środku, raczej jędrne i zabarwione na zielono. W miarę dojrzewania stają się blado pomarańczowo-żółte lub cytrynowo-żółte. A wewnątrz każdego owocu można znaleźć mączysty i dość mocny żółtawy miąższ zawierający od jednego do czterech dość dużych nasion. Konsystencja miąższu tych owoców jest podobna do pasty: jest nie tylko lepka, ale także dość sypka. Jeśli chodzi o smak, w kanistrze jest bardzo słodki - wynika to z obecności w owocach dość dużej ilości cukru. Miąższ owoców jest zawsze bardzo kaloryczny i niesamowicie satysfakcjonujący. A pokrojone owoce mają bardzo specyficzny zapach - pachną jak bielone lub smażone placki.
Gdzie rośnie
Salwador, Belize, a także Gwatemala i południowy Meksyk uważane są za miejsce narodzin kanisteli. Oprócz tych krajów uprawia się ją także w Nikaragui, Panamie, Kostaryce, Portoryko, Południowej Florydzie, a także na odległych Bahamach i Jamajce. Ponadto kanistele są stopniowo wprowadzane do kultury na Hawajach i Filipinach, a także w Wenezueli i Kolumbii.
Podanie
Miąższ Canistle jest aktywnie wykorzystywany do przygotowania wykwintnej marmolady, doskonałych dżemów i najdelikatniejszych kremów. Dodatkowo może być pieprzem, solą i doprawiona sokiem z cytryny, limonką lub majonezem. Jednym słowem sfera kulinarnego i cukierniczego wykorzystania kanistra jest niezwykle szeroka. W południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, a także w Meksyku i Ameryce Środkowej na jego bazie przygotowywane są różnorodne potrawy: od lodów i przewiewnych kremów do ciast i ciastek po przystawki do ryb lub mięsa.
Owoce Kanistela zawierają dużą ilość karotenu i niacyny, które mają niezwykle korzystny wpływ na układ nerwowy oraz działają przeciwalergicznie i wyraźnie obniżając poziom lipidów. A ze względu na obecność w owocach dość imponującej ilości delikatnego błonnika, owoc ten jest bardzo przydatny w różnych chorobach przewodu pokarmowego i zaparciach.
Ponadto miejscowi używają zmielonych nasion tej rośliny do leczenia wrzodów żołądka. W Meksyku wywar z kory kanisteli jest przyjmowany jako środek przeciwgorączkowy, hemostatyczny i silny środek przeciwzapalny, a na Kubie taki wywar stosuje się w leczeniu wielu różnych stanów zapalnych skóry.
Kanistel znalazł zastosowanie w innych dziedzinach gospodarki. Jego drobnoziarnista struktura to niezwykle twarde drewno używane do produkcji mebli i budownictwa. A rdzeń tego drzewa ma również wysoki efekt dekoracyjny.
Być może jedyną wadą tych pysznych owoców jest ich zbyt krótki termin przydatności do spożycia. W ciągu trzech do dziesięciu dni po zbiorach kanistry zauważalnie miękną i zaczynają dość aktywnie niszczeć.
Rozwój
Kanistel jest bardzo ciepłolubną rośliną uprawną, dlatego jest w stanie przetrwać wyłącznie w klimacie subtropikalnym i tropikalnym. W Gwatemali można go spotkać na wysokości około 1400 m n.p.m., ale w tych warunkach albo w ogóle nie owocuje, albo owocuje jest wyjątkowo nieistotne.
Niemniej jednak kanistry są absolutnie mało wymagające pod względem żyzności i wilgotności gleby. I nie tak dawno udało się ustalić bardzo ciekawą prawidłowość - im uboższa gleba, tym większy plon kanistrów.
