2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Ezemalina (łac. Rubus ursinus) - roślina jagodowa z rodziny Rose, która charakteryzuje się większymi owocami i wyższym plonem w porównaniu do zwykłych malin.
Opis
Ezhemalina to bardziej niż udana hybryda jeżyn z ukochanymi malinami. Dorosłe rośliny są wyposażone w elastyczne, długie łodygi, a ich dość duże jagody zebrane są w niezwykle efektowne grona.
Najpopularniejsze odmiany
To są:
Teksas. Są to dość cierniste, płożące się krzewy, a wielkość pędów często sięga pięciu metrów. Szczyci się obecnością wydłużonych jagód, których waga może sięgać dwunastu gramów. Jagody mają słodko-kwaśny smak, przypominający nieco maliny. Ta odmiana jest uważana za najbardziej odporną na mróz.
Loganberry. Są to pełzające i bezkolcowe krzewy, na których dojrzewają kwaśne czerwone jagody (nawiasem mówiąc, takie jagody dojrzewają wcześnie), stopniowo ciemniejąc w miarę dojrzewania. Jednocześnie dojrzewają wyjątkowo nierównomiernie. Długość takich jagód może wynosić do trzech i pół centymetra, a ich waga wynosi około pięciu gramów. Nadaje się do uprawy w centralnej Rosji.
Jagoda. Jedna z ostatnich wcześnie dojrzewających hybryd o imponujących plonach. Krzewy takiej maliny są zawsze pokryte miękkimi cierniami, a jej duże jagody są pomalowane na soczyste, ciemnoczerwone odcienie. Oto tylko jagody z szypułek, podobnie jak jeżyny, których oddzielenie będzie niezwykle nieistotne.
Boysenberry. Pnące krzewy, które mogą być kłujące lub bez kolców. Duże owalne jagody mają przyjemny brązowawy kolor, a ich smak jest jak najbardziej zbliżony do smaku jeżyny.
Darrow. A za tą nazwą kryje się wyprostowana odmiana, której długość łodyg może sięgać trzech metrów. Wszystkie krzewy są bardzo cierniste i niezwykle mrozoodporne – z łatwością wytrzymują mrozy do minus trzydziestu czterech stopni. Jeden krzew, który osiągnął wiek pięciu lat, może z łatwością wyprodukować do dziesięciu kilogramów słodko-kwaśnych jagód o wadze do czterech gramów każda.
Uprawa i opieka
Rozmnażanie jermalinu można przeprowadzić na kilka sposobów: za pomocą nasion (metoda najrzadsza, ponieważ sadzonki uzyskane tą metodą nie są w stanie zachować właściwości rodzicielskich), odrostów korzeniowych lub sadzonek korzeniowych, a także przez odkładanie (zarówno poziome i wierzchołkowe) lub zdrewniałe i zielone sadzonki.
Z reguły sadzonki sadzi się jesienią lub wiosną. Małą garść ziemi najpierw wylewa się na dno wykopanych dołów o głębokości około czterdziestu centymetrów, a dopiero potem umieszcza się na niej każdą sadzonkę. Po dokładnym wyprostowaniu korzeni, doły natychmiast przykrywa się wierzchnią warstwą ziemi połączoną z próchnicą. Aby nieumyślnie nie sprowokować zbyt intensywnego wzrostu młodych pędów, a tym samym nie spowodować znacznego uszkodzenia zimotrwałości krzewów, nie należy stosować zbyt dużej ilości nawozu organicznego.
Ponieważ ezhemalina potrzebuje odpowiedniego wsparcia, zwyczajowo uprawia się ją na kratach. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę fakt, że każdy dojrzały krzew zajmuje dość solidny obszar, dlatego podczas sadzenia sadzonek zaleca się zachowanie odległości co najmniej jednego metra między nimi, a jeśli planowane jest sadzenie sadzonki kilka rzędów, odległość powinna być jeszcze większa - od półtora do dwóch metrów …
Pomimo względnej bezpretensjonalności Jezemaliny najlepiej sadzić ją w miejscach słonecznych i jednocześnie lekko zacienionych. Idealnie byłoby również zapewnić roślinom niezawodną ochronę przed przeszywającymi wiatrami. Jeśli chodzi o glebę, najbardziej odpowiednią opcją w tym przypadku byłaby żyzna i dobrze napowietrzona gleba, w której wilgoć w żadnym wypadku nie powinna się zatrzymywać.
