2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Zemklunika (łac. Fragaria) - jagoda, która łączy w sobie cechy truskawek i truskawek. Obecnie istnieje wiele odmian tej kultury.
Opis
Zemklunica to jagoda, która łączy w sobie najlepsze cechy truskawek i truskawek. Owoce tej kultury są zawsze bardzo pachnące i wystarczająco duże, a sama roślina charakteryzuje się doskonałą odpornością na zimę i bezpretensjonalnością. A najlepsze jest to, że soczyste owoce dżdżownicy wcale nie są podatne na gnicie. W najgorszym przypadku po prostu wyschną. Z każdego krzaka dżdżownicy można uzyskać do 400 g jagód.
Odmiany
Penelopa. Te średniej wielkości krzewy zawsze dają obfite plony. Ponadto odmiana ta jest bardzo odporna na mączniaka prawdziwego i nie czuje potrzeby stosowania zapylaczy.
Nadieżda Zagoria. Charakterystyczne dla ziemianki tej odmiany są dość wysokie krzewy, a jej biseksualne kwiaty w ogóle nie wymagają zapylenia. Z każdego krzaka zwykle zbiera się 300 g jagód.
Diana. Wysokie krzewy, na których powstają jagody o średniej masie 20 g. A średni plon każdego krzewu wynosi około 250 g.
Raport. Bardzo mocne krzewy jagodowe, których szypułki nie uginają się pod ciężarem jagód. Z każdej rośliny zbiera się około 200 g jagód.
kandyzowany muszkat. Odmiana ta jest niezwykle odporna na choroby i szkodniki, a plon każdego krzewu wynosi około 250 g.
Nie mniej interesujące są takie odmiany jak Biryulevskaya Muscatnaya, Raisa i Strawberry.
Korzyść
Zemklunika to niesamowicie zdrowy deser. Może być spożywany na świeżo lub w puree. Nawiasem mówiąc, zamrażanie tłuczonych ziemniaków jest całkiem dopuszczalne - soczyste jagody nie stracą swoich korzystnych właściwości. A także z dżdżownicy dostajesz świetny dżem.
Dobroczynne właściwości dżdżownicy pozwalają leczyć z jej pomocą różnorodne dolegliwości - dnę moczanową, reumatyzm, nadciśnienie i artretyzm. Cudowne jagody nie obiecują całkowitego uzdrowienia, ale na pewno pomogą pozbyć się niektórych nieprzyjemnych objawów.
Uprawa i opieka
Gleba do uprawy dżdżownic musi być przygotowana w najbardziej ostrożny sposób. W tym celu wprowadza się do niego nawożenie w postaci nawozów organicznych i mineralnych. Możesz przygotować doskonały górny opatrunek, mieszając 5 kilogramów obornika z 200 gramami popiołu, a następnie dodać do nich 20 gramów azotanu amonu i superfosfatu. Jest to kalkulacja dla każdego metra kwadratowego podestów.
A dżdżownicę należy sadzić bliżej jesieni lub wiosną. W takim przypadku druga opcja jest uważana za najbardziej optymalną. Punkty wzrostu nie powinny znajdować się zbyt blisko powierzchni gleby, ale nie za daleko od niej.
Z reguły ziemianka tworzy raczej bujne krzaki, więc nie należy sadzić jej zbyt blisko siebie. Idealnie odległość między krzakami powinna wynosić około czterdziestu centymetrów. Najczęściej ziemianka sadzi się na dwóch łóżkach lub na jednym, ale w szachownicę. W takim przypadku wszystkie krzaki muszą być dobrze oświetlone.
Ta kultura wymaga starannej konserwacji. Szczególnie ważne jest dla niej karmienie wysokiej jakości. Bez wątpienia nawozy należy stosować przed i podczas kwitnienia, a także po tym, jak dżdżownica zacznie owocować.
Jeśli ziemianka jest uprawiana na gołej ziemi, to wraz z nadejściem jesieni należy ją przykryć na zimę. A w obecności śniegu nie trzeba się martwić o odpowiednią osłonę. Nawiasem mówiąc, świerkowe gałęzie będą najlepszym materiałem pokrywającym dżdżownice - doskonale zatrzymuje śnieg i ciepło.
Krasnolud często tworzy wąsy, które należy systematycznie usuwać. Nawiasem mówiąc, możesz go rozmnażać za pomocą wąsów - wcale nie jest konieczne używanie do tego tylko nasion. Najbardziej odpowiednie do rozmnażania będą młode anteny z rozetami, które mają już trzy lub więcej liści. A ta kultura jest bardzo odporna na choroby, jednak czasami może na niej powstawać szara zgnilizna - zwykle występuje na obszarach o dużej wilgotności.
