Papier Brussonetia

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Papier Broussonetia (łac. Broussonetia papyrifera) - najważniejsze gatunki małego rodzaju Broussonetia (łac. Broussonetia), zaliczane przez botaników do wspaniałej rodziny Mulberry (łac. Moraceae). Już sama nazwa gatunku sugeruje wykorzystanie drewna do produkcji papieru. Co więcej, od niepamiętnych czasów papier był wytwarzany ręcznie, dlatego każdy arkusz papieru jest wspólnotą naturalnej i ludzkiej kreatywności i ma żywą osobowość. Ponadto roślina służyła i nadal służy jako źródło pożywienia tubylcom z Azji Wschodniej i wielu wysp Wielkiego Oceanu Spokojnego, a także pomagała i pomaga im walczyć z niektórymi dolegliwościami.

Co masz na imię?

Jeśli łacińska nazwa rodzaju „Broussonetia” zachowuje pamięć francuskiego przyrodnika o nazwisku Pierre Marie Auguste Brousson, to roślina zawdzięcza swój specyficzny epitet „papyrifera” włóknistemu miękkiemu łykowi (wewnętrzna kora drzewa), od którego ludzie się uczyli zrobić papier, który był wysoko ceniony na całym świecie. Szczególnie ceniony jest papier wyprodukowany w Japonii i Korei, choć wytwarzany jest również w innych krajach Azji Wschodniej, np. w Tajlandii. Pierwszymi, którzy zrobili papier z włókien drzewnych, byli Chińczycy około I wieku naszej ery.

Opis

Wygląd „Paper Brussonetia” jest bardzo zmienny. Rośliną może być krzew liściasty lub drzewo, którego zwykła wysokość waha się od dziesięciu do dwudziestu metrów, aw szczególnie sprzyjających warunkach do trzydziestu pięciu metrów.

Liście ogonków liściowych są szorstkie, w młodym wieku pokryte miękkimi włoskami. Długość liści sięga piętnastu centymetrów. Górna strona blaszki liściowej jest ciemnozielona, a dolna bledsza z powodu pokwitania. Kształt liści nawet na jednym drzewie może być inny: niektóre liście są całe, podczas gdy inne są głęboko oddzielone, z trzema kędzierzawymi płatami ozdobionymi postrzępioną krawędzią.

„Papier Brussonetia” to roślina dwupienna, której kwiaty męskie i żeńskie rosną na różnych osobnikach. Zielonkawe kwiaty żeńskie tworzą okrągłe, główkowate kwiatostany, a męskie łączą się w kwiatostany, które zwisają na gałęziach w formie kolczyków. Za zapylanie kwiatów żeńskich odpowiada wiatr.

Po zapyleniu żeńskie kwiaty ustępują miejsca pomarańczowo-czerwonym owocom o okrągłym lub gruszkowatym kształcie, przypominającym owoce krewnego z rodziny Mulberry o nazwie „Mulberry” (łac. Morus). Owoce są jadalne, podobnie jak owoce morwy, co wraz z zewnętrznym podobieństwem dało botanikom powód do przypisania drzewa do rodzaju Mulberry. Ale później podobne rośliny zostały wyizolowane w niezależnym rodzaju „Broussonetia”. Owoc drzewa dzieli się na trzy części, odsłaniając białe, gąbczaste wnętrze.

Stosowanie

Drzewo, popularnie nazywane „morwą papierową”, jest uprawiane od wieków w Azji i na wyspach Pacyfiku jako źródło błonnika, z którego Aborygeni wytwarzali ubrania, a także jako źródło pożywienia i lekarstw. Takie użycie rośliny nastąpiło znacznie wcześniej niż ludzie potrzebowali papieru. W chińskiej klasyce Shi Chin ("Księga poezji"), urodzonej dwa i pół do trzech tysięcy lat temu, wraz z innymi roślinami, jest wzmianka o tym gatunku.

Surowcem do produkcji tekstyliów i papieru jest wewnętrzna miękka kora (łyko) drzewa, która jest kruszona i mieszana z masą klejopodobną, która jest mieszaniną wody ze skrobią z korzeni Abelmoschus manihot, który jest również domem dla Azji Wschodniej.

Technologia wytwarzania tekstyliów z drewnianych pasków łykowych w regionie Pacyfiku jest nieco inna. Paski kory narażone są na naprężenia mechaniczne. Tkaniny wykonane z takich przetworzonych włókien są używane do produkcji odzieży, od szali i tradycyjnych strojów niektórych ludów Azji Wschodniej, zwanych „sarongami”, po kapelusze, torby i pościel. Do niedawna taka tkanina była głównym źródłem odzieży dla Aborygenów na wyspach takich jak Tahiti, Tonga i Fidżi.

Meble i przybory kuchenne (miski, kubki) wykonane są z miękkiego drewna.