2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Czy wiesz, że biała akacja, dość rozpowszechniona w wielu miejscach, która wydziela przyjemny, przyjemny aromat podczas kwitnienia wiosną, w rzeczywistości wcale nie jest akacją. To jest robinia akacjowa. To drzewo w okresie kwitnienia bardzo lubi pszczoły, a miód akacjowy uważany jest za jeden z najsmaczniejszych. Ale nie wszyscy wiedzą, że kora młodych pędów, kwiatów i liści to wspaniałe lekarstwa
Trochę o akacji
Informacje ogólne: robinia pseudoacacia (biała akacja) jest szeroko rozpowszechniona w Rosji prawie wszędzie w ciepłych regionach iw strefie środkowej, w północnej części kraju to ciepłolubne drzewo praktycznie nie rośnie. Wysokość akacji jest stosunkowo niewielka i wynosi zwykle do 20 metrów, a maksymalnie 25 metrów. W przewodnikach po roślinach znajduje się informacja, że jej pień może mieć nawet 1 metr grubości! Nie spotkałem na żywo takich okazów, chociaż robini mamy dużo, prawie wszystkie pasy leśne składają się z niej. Wysokość fałszywej akacji rosnącej na południu Rosji rzadko osiąga wysokość większą niż 10 metrów. Kwiatostany są białe, bardzo duże i pachnące, składają się z kwiatów w kształcie ćmy. Liście są od srebrzystozielonego do ciemnozielonego, każdy liść składa się z oddzielnych owalnych liści, zebranych na jednej gałązce po 11-15 sztuk.
Właściwości medyczne i zastosowanie w farmakologii
Spektrum działania terapeutycznego Robinia jest dość szerokie. Uważany jest za pierwszego wroga kaszlu, ponieważ oparte na nim leki są wspaniałymi środkami wykrztuśnymi. A także fundusze z fałszywej akacji mają takie działanie jak przeciwskurczowe, przeciwzapalne, przeciwgorączkowe. Ponadto fitoterapeuci wysoko cenią efekt terapeutyczny w walce z chorobami stawów, a także w leczeniu schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego, w tym stwardnienia rozsianego. Nieoceniona jest pomoc Robinia w przypadku schorzeń ginekologicznych, a także różnych schorzeń przewodu pokarmowego.
Przygotowujemy białą akację
Do przygotowania leków potrzebujemy kory młodych pędów, kwiatów i liści. Kwiaty są zbierane nie w pełni rozkwitłe, a następnie suszone w dobrze wentylowanym, gorącym pomieszczeniu, możliwe jest w piecu z lekko otwartymi drzwiami, temperatura suszenia nie przekracza 50 stopni Celsjusza.
Liście i korę można zbierać przez cały ciepły okres, od momentu otwarcia pąków do opadnięcia jesiennych liści. Można je również wysuszyć lub od razu uruchomić.
Przygotowanie leków z robini
Odwary i nalewki przygotowywane są z robinii jako lekarstwa. Nie ma w tym nic skomplikowanego.
Buliony:
-z kwiatów. Na 1 litr wrzącej wody potrzebujemy 2 łyżki kwiatów, nieważne czy są suche czy świeże. Ich liczba nie zmienia się od stanu kolorów. Wlać je do rondla, zalać litrem wrzącej wody, gotować około 3 minut, a następnie ostudzić. Filtrujemy. Jeśli wynik jest mniejszy niż litr, dodaj wymaganą ilość zimnej przegotowanej wody. Wziąć bulion 25-30 minut przed posiłkiem co najmniej trzy razy w ciągu dnia;
-z kory. Zajmie to trochę mniej surowców, ale więcej czasu. Na litr wody potrzebna jest tylko jedna łyżka surowca! Napełnij go litrem wrzącej wody i gotuj na małym ogniu przez 15-18 minut. Pozostaw do naturalnego ostygnięcia, przefiltruj, dodaj wodę do litra. Ten bulion wystarczy na 2-4 dni, w zależności od intensywności jego spożycia.
Nalewki:
- do użytku zewnętrznego kwiaty wykonane są z alkoholem o mocy 70%. W tym przypadku przyjmujemy surowce w stosunku do płynu (czyli alkoholu) jeden do dwóch;
- do podawania doustnego robimy to: wlej łyżkę kwiatów do pojemnika, napełnij szklanką wrzącej wody, odstaw na pół godziny - i możesz być leczony;
- na liście i korę wystarczy zwykła wódka, na 10 części, z których trzeba wziąć 1 część surowca leczniczego. Nalegaj przez dwa do dwóch i pół tygodnia, od czasu do czasu potrząsając.
Uwaga, przeciwwskazania
Pomimo wszystkich korzyści, jakie przynosi kuracja Robinia, musisz być bardzo ostrożny z tą rośliną, ponieważ zawiera ona niezwykle niebezpieczne substancje toksyczne i jeśli niewłaściwie wykonana, zamiast pomocy możesz dostać zatrucia. Dlatego należy zachować szczególną ostrożność przy dawkowaniu podczas leczenia. Ponadto kwiatów robinii nie powinny stosować kobiety w ciąży i karmiące piersią, a także osoby z indywidualną nietolerancją (alergią na akację). Kolejnym poważnym przeciwwskazaniem do stosowania tych leków jest niska kwasowość żołądka.
Zalecana:
Robinia Lub Biała Akacja
Jakże często w parkach i na skwerach możemy podziwiać piękne i pachnące białe kwiaty robinii, zwanej często białą akacją. Za miejsce narodzin tego drzewa uważana jest Ameryka Północna, a na początku XIX wieku do Rosji sprowadzono nasiona robinii. Uprawiana jako roślina ozdobna o właściwościach leczniczych
Biała Akacja Lub Robinia
Dziś tylko osoba bardzo leniwa lub obojętna na przyrodę nie ma strefy podmiejskiej. Każdy chce, aby było jak najwygodniej i aby ogród był jak najbardziej atrakcyjny. Ale nie wszyscy uważają, że ogród może być nie tylko malowniczy, ale także zdrowy, jeśli posadzi się w nim rośliny o właściwościach leczniczych. Jedną z tych roślin jest Robinia False Acacia, często mylnie nazywana „białą akacją”
Robinia Fałszywa Akacja
Robinia pseudoacacia (łac. Robinia pseudoacacia) - krzew ozdobny; przedstawiciel rodzaju Robinia z rodziny motylkowatych. Inne nazwy to robinia pseudoacacia, robinia pseudoacacia. Jeden z najszybciej rosnących gatunków aktywnie wykorzystywany do wzmacniania nasypów kolejowych i tworzenia wiatrochronu.
Robinia Nowa Meksykańska
Robinia neo-mexicana (łac. Robinia neo-mexicana) - krzew ozdobny; przedstawiciel rodzaju Robinia z rodziny motylkowatych. W swoim naturalnym środowisku gatunek ten występuje w Ameryce Północnej. Typowe siedliska to niziny. Charakterystyka kultury Robinia New Mexico reprezentowana jest przez krzewy o wysokości do 200 cm, obdarzone szarymi, owłosionymi pędami z kolcami szydłowatymi.
Robinia Szczeciniastowłosa
Robinia szorstkowłosa (łac. Robinia hispida) - krzew ozdobny stosowany w nasadzeniach pojedynczych i mieszanych. Przedstawiciel rodzaju Robinia z rodziny motylkowatych. W naturze gatunek występuje w Ameryce Północnej. Typowe siedliska to góry i zbocza.