Grzebień Scandix

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Grzebień Scandix (łac. Scandix pecten veneris) to jednoroczna roślina zielna jadalna, która ma wiele nazw. Grzebieniowate włosie owocu rośliny służyło za wzór dla nazwiska botaników, przypominając im grzebień do czesania włosów. Ażurowe liście Scandix combi sprawiają, że jest atrakcyjna jako roślina ozdobna, a z ich leczniczych właściwości korzystają uzdrowiciele.

Co masz na imię?

Skandix grzebieniowy, który narodził się na polach pszenicy w Anglii jako chwast, z dziwnymi owocami wystającymi jak ostre igły między złotymi kłosami pszenicy, wywoływał wiele skojarzeń z rolnikami z mitami i legendami, na które ludzie są tak bogaci. Stąd narodziły się różne nazwy rośliny.

Z mglistych obszarów Anglii Scandix przeniósł się na kontynent europejski, gdzie szybko opanował duże terytoria, docierając na Krym i Kaukaz. Ale nawet to wydawało mu się niewystarczające i roślina przeniosła się do Azji i na ziemie Afryki Zachodniej, zyskując nowe nazwy. Na przykład w gorącej Algierii roślina nazywa się „Meshta”, co w tłumaczeniu z arabskiego symbolizuje ten sam grzebień.

Ale w świecie botanicznym łacińska nazwa „Pecten veneris” („Grzebień Wenus”), zapisany w „Historii naturalnej” Pliniusza Starszego, pierwszego encyklopedysty naszej planety, który pracował w I wieku naszej ery.

Opis

Rzadko owłosione pędy jednorocznej rośliny dorastają w krótkim okresie letnim do 50 cm, z wiekiem stają się puste. Na ogonku poszerzonym u nasady znajdują się pierzasto nacięte ozdobne liście. Kwiatostany parasolowe składają się z małych, białych, biseksualnych kwiatów. Cylindryczny kształt owocu zaczyna się od pogrubionego ciała, zajmując 1,5 cm całej długości owocu, następnie pojawia się wojownicza igła dzioba o długości do 7 cm Scandix czesany od innych krewnych z rodziny roślin, w tym z Kervel, z którym można go pomylić przed pojawieniem się owoców.

Grzebień Scandix wyróżnia się bezpretensjonalnością w stosunku do warunków życia, odpornością na suszę. Chociaż roślina jest jadalna i była aktywnie wykorzystywana przez ludzi od czasów starożytnych, dla rolników uprawiających kukurydzę, pszenicę, buraki cukrowe jest to irytujący chwast, który zmniejsza plony uprawianych roślin.

Roślina jadalna i lecznicza

Jadalność Scandixa jest wspomniana w starożytnych tekstach greckich datowanych na V wiek p.n.e. Europejczycy używali wierzchołków rośliny w sałatkach warzywnych. A w I wieku naszej ery, wymieniając jadalne rośliny Egiptu, pisze o nim Pliniusz Starszy w swoim dziele encyklopedycznym.

Stosowanie przez rolników nowoczesnych herbicydów i praktyka spalania resztek łodyg na zebranych polach doprowadziły do dramatycznego zmniejszenia liczby Scandix cephalica na wiejskich obszarach Anglii. Jednak pod koniec XX wieku miłośnicy dzikiej żywności zauważyli, że zakaz wypalania w kraju ścierniska i odporność grzebienia Scandix przed herbicydami umożliwiły przywrócenie wigoru roślinie. Tak więc dzisiaj miłośnicy grzebienia Scandix mają na czym ucztować.

Zebrane ziele rośliny w okresie kwitnienia (od maja do czerwca) stosowane jest przez ludowych uzdrowicieli jako środek przeczyszczający i moczopędny, łagodzi stan chorych dróg oddechowych przy kaszlu, przyczyniając się do lepszego odkrztuszania plwociny. Uważa się, że grzebień ziołowy Scandix jest w stanie oprzeć się złośliwym nowotworom w ludzkim ciele.