Ochraniacz W Kształcie Cukru

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Ochraniacz w kształcie cukru jest jedną z roślin z rodziny Umbelliferae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Sium sisaroideum DC. (S. lancifolium auct., Non Schrenk.). Jeśli chodzi o samą nazwę słodkiej rodziny jelców, to po łacinie będzie to tak: Apiaceae Lindl. (Umbelliferae Juss.).

Opis słodkiego jelca

Pokrzewka to wieloletnie zioło, którego wysokość waha się od pięćdziesięciu do stu dwudziestu centymetrów. Cała ta roślina jest naga, a jej korzenie będą cienkie i włókniste, ich grubość nie przekroczy dwóch milimetrów. Łodyga słodkiego jelca jest wyposażona w pełzające podziemne pędy, będą żebrowane i proste. Liście tej rośliny są proste pierzaste, mają dwie lub trzy pary liści, które rzadko są proste. Takie liście są wyposażone w zaokrągloną płytkę w kształcie serca, podczas gdy górne będą trójlistkowe, a dolne liście mają kształt jajowato-lancetowaty. Parasole słodkiego jelca są wyposażone w gładkie rowkowane promienie w ilości około dziesięciu do piętnastu kawałków, o średnicy około trzech do pięciu centymetrów. Zęby kielicha tej rośliny będą trójkątne i krótkie, długość płatków osiągnie jeden milimetr, awers w kształcie serca i pomalowany na biało. U góry takie płatki będą karbowane, a karb będzie miał zakrzywioną górę. Długość owocu cukrowej poręczy wynosi około czterech milimetrów, a szerokość około dwóch i pół milimetra.

Kwitnienie cukrowej poręczy przypada na okres od lipca do sierpnia. W warunkach naturalnych roślina ta występuje na terytorium europejskiej części Rosji, Mołdawii, Azji Środkowej, Kaukazu, we wszystkich regionach Syberii Zachodniej z wyjątkiem tylko regionu Ob, na Krymie, w regionie Dniepru i w Karpatach na Ukrainie. Do wzrostu roślina ta preferuje zalane łąki, a także wilgotne brzegi bagien, strumieni, rzek i kanałów.

Opis właściwości leczniczych osnowy cukrowej

Cukrowata gajówka posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, a ziele i korzenie tej rośliny zaleca się stosować w celach leczniczych. Trawa zawiera kwiaty, łodygi i liście. Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością w korzeniach następujących związków poliacetylenowych: falcarinolonu i falcarindiolu. Z kolei w owocach i trawie słodkiego jelca znajduje się olejek eteryczny i tłuszczowy, który zawiera kwas petroselinowy.

Korzenie tej rośliny mają działanie moczopędne, a zioło wykazuje właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przeciwszkorbutowe. Odwar, sporządzony na bazie ziela cukrowego jelca, wskazany jest do stosowania w różnych ostrych infekcjach dróg oddechowych i zaburzeniach trawienia.

Jako środek moczopędny zaleca się stosowanie następującego bardzo skutecznego środka opartego na tej roślinie: do jego przygotowania należy wziąć jedną łyżeczkę zmiażdżonych korzeni ochraniacza w kształcie cukru na około jedną szklankę wody. Powstałą mieszaninę leczniczą należy gotować na dość małym ogniu przez około cztery do pięciu minut, po czym tę mieszaninę pozostawia się do zaparzenia przez dwie godziny i bardzo ostrożnie filtruje. Powstały środek leczniczy jest przyjmowany na podstawie poręczy w kształcie cukru trzy do czterech razy dziennie, dwie łyżki stołowe. Przy odpowiednim stosowaniu taki środek leczniczy okazuje się bardzo skuteczny.