2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Indigofera (łac. Indigofera) to rodzaj roślin kwitnących z rodziny motylkowatych. Inna nazwa to Indigonos. Rodzaj ma około 300 gatunków. Zasięg naturalny - kraje tropikalne i umiarkowane szerokości geograficzne Azji Wschodniej. W Rosji uprawiany jest tylko jeden gatunek - Indigofera Gerard (łac. Indigofera gerardiana), reprezentowany przez kwitnące krzewy liściaste.
Charakterystyka kultury
Indigofera to rośliny zielne, półkrzewy lub krzewy. Liście nieparzysto-pierzaste, naprzemienne, składające się z krótkich ogonków, całe, wyposażone w przylistki styloidalne. Istnieją formy o liściach prostych lub trójlistkowych. Liście kwitną na przełomie maja i czerwca. Kwiaty są różowe, białe lub fioletowe, typu ćmy, zebrane w kwiatostany racemose pachowych. Kielich jest mały, dzwonkowaty, z pięcioma identycznymi zębami, rzadziej z jednym wydłużonym zębem. Owocem są podłużne lub liniowo-podłużne strąki, często zaokrąglone lub kuliste, fasetowane lub płaskie. Dojrzałe owoce pękają.
Subtelności uprawy
Indigofera jest rośliną ciepłolubną, preferuje tereny słoneczne z ochroną przed zimnymi północnymi wiatrami. Gleby pod uprawy roślin są pożądane, przepuszczalne, luźne, umiarkowanie wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Nie zaleca się sadzenia Indigofer na terenach o glebach bagiennych, podmokłych i silnie kwaśnych.
Indigofer rozmnaża się metodą nasienną. Nasiona wysiewa się w ciepłych szklarniach (jesienią) lub na otwartym terenie (wczesną wiosną), po czym następuje zanurzenie sadzonek do uprawy w ciepłym pomieszczeniu lub szkółce. Szczepienie letnie nie jest zabronione. Ta procedura jest przeprowadzana w czerwcu-lipcu. Sadzonki sadzi się w podłożu odżywczym pod szklaną lub plastikową folią. Indigofera uprawiana przez wysiew nasion kwitnie przez 3-4 lata, ale przy zachowaniu optymalnego klimatu i starannej pielęgnacji.
Podczas uprawy roślin na obszarach o klimacie umiarkowanym rośliny z początkiem stabilnej zimnej pogody zamarzają na powierzchnię gleby, ale do czerwca pędy są przywracane. Dlatego bardziej wskazane jest coroczne odcinanie pędów, pozostawiając 15-20 cm, na zimę rośliny należy ściółkować torfem lub próchnicą, nie wolno przykrywać Indigofera świerkowymi gałęziami. Młode pędy tworzące się wiosną z łatwością znoszą niewielkie przymrozki (dotyczy to gatunków uprawianych w strefie klimatu umiarkowanego).
Indigofer potrzebuje rzadkiego podlewania podczas długotrwałej suszy i nawożenia nawozami mineralnymi. Drugi zabieg stymuluje powstawanie kwiatów, a także wpływa na wielkość kwiatostanów i intensywność ich barwy. Pozytywnie kultura odnosi się do odchwaszczania i rozluźniania strefy blisko łodygi lub blisko łodygi. Pomocne jest również mulczowanie.
Podanie
Pięknie kwitnący indigofer już dawno zdobył miłość ogrodników mieszkających w wielu częściach świata, w tym w Rosji. Półkrzewy i krzewy idealnie nadają się do ogrodów krajobrazowych. Rośliny są często wykorzystywane do tworzenia autogenów, czyli ogrodów z jesiennych kwiatów. Indigofer wygląda szczególnie harmonijnie w nasadzeniach grupowych. Ponadto łączy się go z szeroką gamą wieloletnich i jednorocznych kwiatów oraz krzewów ozdobnych.
Niektóre rodzaje indygofer są wykorzystywane do otrzymywania barwników indygo do barwienia tkanin. Basma, naturalna farba do włosów, jest również wytwarzana z roślin. Chodzi o to, że liście indigofera zawierają indican, bezbarwny glikozyd, który pod wpływem enzymów dzieli się na dwie substancje, z których jedna pod wpływem powietrza utlenia się i przekształca w indygotynę. To właśnie ta substancja po zmieszaniu z innymi składnikami nadaje farbie fioletowo-niebieski odcień.
Indigofer stosowany jest również w medycynie ludowej. Nalewki z indygo stosuje się w leczeniu ran i otarć, czyraków i różnego rodzaju chorób skóry, stanów zapalnych gardła czy krtani. Indygo poddaje się rakowi, białaczce i chorobom wątroby. Roślina słynie z właściwości antyseptycznych, dlatego znajduje zastosowanie w kosmetyce.
