2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Dremlik (łac. Epipactis) - rodzaj żyjących na ziemi bylin zielnych, należących do rodziny storczykowatych (łac. Orchidaceae). W przeciwieństwie do swoich epifitycznych krewnych, storczyków, których pseudobulwy często pokazują światu tylko jeden zielony liść, rośliny tego rodzaju mają liczne liście.
Co masz na imię?
Łacińska nazwa rodzaju „Epipactis” wywodzi się z dzieł „ojca botaniki”, wszechstronnego starożytnego greckiego naukowca Teofrastusa, który żył w IV-III wieku pne. Wśród botaników nie ma zgody co do tego, którą roślinę Teofrast nazywał starożytnym greckim słowem, zgodnym z łacińskim słowem „Epipactis”, ale istnieje kilka założeń. Niezapomnianą cechą tej rośliny była zdolność do zsiadania mleka.
Jeśli chodzi o rosyjską nazwę rodzaju „Dremlik”, to należy przypomnieć racemiczny kwiatostan roślin, w którym nie wszystkie kwiaty jednocześnie odsłaniają światu swoje płatki. Kwitnienie zaczyna się na dole, stopniowo przesuwając się ku górze. Dlatego gdy dolne kwiaty karmią już zapylające owady swoim pachnącym nektarem, górne pąki kwiatowe wydają się być w stanie uśpienia, pochylając zamknięte głowy w oczekiwaniu na przebudzenie.
Opis
Ze względu na dużą liczbę i różnorodność storczyków, botanicy nie zawsze mają taki sam pogląd na to, jaką klasyfikację „półki” określać konkretną roślinę. Dotyczy to również informacji o Dremlikach, które często są bardzo sprzeczne.
Ponieważ rośliny z rodzaju Dremlik osiadły na ziemi, uzyskały podziemne kłącze, z którego na całej długości rozprzestrzeniają się dodatkowe nierozgałęzione korzenie, pobierając składniki odżywcze i wilgoć z gleby. U różnych gatunków kłącze może być skrócone lub wydłużone, umieszczone w glebie prawie pionowo lub ukośnie, o grubości od 0,1 do 0,4 centymetra. Powierzchnia kłącza pokryta jest brązowymi lub bezbarwnymi łuskami, krótko i krótko żyjącymi.
Grubość łodyg wytworzonych przez kłącze jest 2, 5, a nawet 10 razy większa od grubości kłącza, osiągając 1 centymetr. Powierzchnia łodyg może być naga lub pokryta krótkimi włoskami.
Liście na łodydze są dwojakiego rodzaju: łuskowate pochwowe i normalnie siedzące, prawie zaokrąglone w dolnej części łodygi i cienkie lancetowate powyżej łodygi. Kolor blaszki liściowej jest zielony, ale może mieć fioletowy odcień.
Kwiatostan wielokwiatowy racemose tworzą kwiaty dzwonkowate lub szeroko otwierające się z sześcioma (6) wolnymi płatkami białymi, zielonymi, fioletowymi, czasami żółtymi, osłoniętymi działkami i przylistkami, których długość może być bardzo różna: dłuższa, krótszy lub równy długości płatków kwiatu. Struktura kwiatów, jak u epifitycznych storczyków, zachwyca i wprawia w zakłopotanie przed mnogością specyficznych terminów i nietypowych elementów.
Kapsułki w kształcie beczki lub owalne uzupełniają cykl wzrostu rośliny.
Odmiany
Z tych samych powodów, które zostały wymienione powyżej, liczba gatunków należących do rodzaju Dremlik jest bardzo różna. Ale im doskonalsze stają się narzędzia badawcze dostępne dla botaników, tym mniej pojawia się sprzeczności, a rośliny w końcu znajdują swoje jasno określone miejsce w wielostronnej naturze.
Tak więc, według naukowców, na rozległym terytorium Rosji 6 (sześć) gatunków z rodzaju Dremlik można znaleźć na wolności przez ciekawskich tropicieli. W Ameryce Północnej, Afryce i Eurazji botanicy liczą od 60 do 80 (a nawet do 250) gatunków roślin z rodzaju Dremlik. Wiele z nich jest zagrożonych wyginięciem i dlatego wymaga ochrony człowieka.
* bagno Dremlik (łac. Epipactis palustris)
* dremlik drobnolistny (łac. Epipactis microphylla)
* Olbrzymi Dremlik (łac. Epipactis gigantea)
* Dremlik ciemnoczerwony (łac. Epipactis atrorubens)
* purpura dremlik (łac. Epipactis purpurata).
