2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Chabrowy czasami nazywany również siewem. Po łacinie nazwa tej rośliny brzmi: Centaurea cyanus L. Roślina ta należy do rodziny Asteraceae lub Compositae, po łacinie nazwa tej rodziny: Asteraceae Dumort.
Opis niebieskiego chabra
Warto zauważyć, że roślina ta znana jest również pod wieloma popularnymi nazwami. Te nazwy niebieskiego chabra powinny obejmować: motyle, blavat, blavatka, chaber, chaber, chaber, chabry, chaber, włosy, włosy, włosy, głowa, kolor patchworkowy, patchwork, miłość i nienawiść, cherlok, haber, niebieskie kwiaty, zieleń traw, błękit, błękit żyta, sinica, sinica i wiele innych nazw. Ta roślina to jednoroczne zioło, które ma dość cienką i rozgałęzioną prostą łodygę. Taka łodyga jest również rozgałęziona i szaro-owłosiona, a jej wysokość wynosi około trzydziestu do sześćdziesięciu centymetrów.
Dolne liście rośliny są petiolate, trójklapowe lub pierzaste. Liście środkowe i górne są bezszypułkowe, liniowe, całe i spiczaste. Kwiatostan niebieskiego chabra to kosz, a marginalne kwiaty w takim koszu będą lejkowate i niebieskie. Wewnętrzne kwiaty kosza będą mniejsze, mają kolor fioletowy, a także biseksualne i rurkowe. Owoce niebieskiego bławatka to nasiona dojrzewające, które również mają grzebienie składające się z żółtych włosów.
Kwitnienie rośliny następuje w okresie od maja do sierpnia. Dojrzewanie tych samych owoców następuje w okresie od sierpnia do września. Chaber niebieski można znaleźć na terenie europejskiej części Rosji, na Białorusi, Mołdawii i Ukrainie. W warunkach naturalnych roślina rośnie na polach jako chwast, preferuje zarówno gleby piaszczyste, jak i gliniaste. Warto zauważyć, że niebieski chaber jest bardzo często hodowany jako kultura ozdobna.
Opis właściwości leczniczych niebieskiego bławatka
Do celów leczniczych często stosuje się nasiona roślin i kwiaty o niebieskiej krawędzi. Kwiaty marginalne należy zbierać przez cały okres kwitnienia, a kwiaty należy po prostu zrywać rękoma. Kwiaty należy suszyć w miejscach dobrze osłoniętych od światła, natomiast kwiaty powinny leżeć w bardzo cienkiej warstwie około jednego centymetra. Surowce można przechowywać przez rok. Nasiona należy zbierać w okresie dojrzewania, suszyć w cieniu i przechowywać w papierowych torebkach.
W medycynie kwiaty bławatka są używane jako zadowolony, łagodny środek moczopędny. W rzeczywistości takie kwiaty są integralną częścią następujących herbat moczopędnych: nr 1, nr 4 i nr 5. Jeśli chodzi o napary i ekstrakty z kwiatów niebieskiego bławatka, znalazły zastosowanie również w zapaleniu nerek, pęcherza moczowego, cewki moczowej jak w różnych chorobach wątroby i drogach żółciopędnych jako środek żółciopędny, który wyróżnia się godnym pozazdroszczenia stopniem skuteczności.
Jeśli chodzi o medycynę tradycyjną, tutaj roślina jest często stosowana jako środek przeciwzapalny i napotny przy wielu przeziębieniach i kaszelach. Ponadto roślina jest również stosowana jako środek moczopędny przy różnych chorobach nerek i pęcherza moczowego, a także przy zaparciach oraz jako środek przeciwbólowy na różne bóle jelit i żołądka. Jeśli chodzi o zewnętrzne zastosowanie tej rośliny, napar z kwiatów jest często używany jako krople do oczu i balsamy, a także jako środek dezynfekujący i przeciwzapalny. Jeśli masz nie gojące się rany lub brodawki, zaleca się posypanie ich proszkiem składającym się z pokruszonych nasion tej rośliny. Wywar z niebieskich kwiatów bławatka jest również często używany do krwawienia z macicy.
