Wiszący Dzwonek

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Dzwon wiszący (łac. Campanula pendula) - wieloletnie zioło o krótkiej żywotności z rodzaju Bell (lat. Campanula) z rodziny o tej samej nazwie Bellflower (lat. Campanulaceae). Posiadać

Wiszący dzwonek lub zwisający dzwon, piękne jasnozielone liście, których brzegi ozdobione są zaokrąglonymi ząbkami i białawo-kremowymi dzwoneczkami, pojedyncze lub zebrane w wiechowate kwiatostany. Na wolności roślina wygląda spektakularnie na skalistych zboczach Kaukazu, odsłaniając swoje żywe piękno ze szczelin w kamieniach, jakby symbolizując zwycięstwo życia nad szarą masą kamieni.

Co masz na imię?

Oba słowa nazwy rośliny związane są z wyglądem jej kwiatów. Słowo „Campanula” rysuje kwiat w kształcie dzwonu, a słowo „wahadło”, którego znaczenie można przetłumaczyć jako „wahadło” lub „niestabilny”, które brzmi w rosyjskiej nazwie słowami „opadające” lub „opadające”, sugeruje położenie kwiatu na roślinie, opadające na powierzchnię ziemi na jego owłosionej, zakrzywionej szypułce.

Opis

Dzwonek zwisający, choć jest rośliną wieloletnią, nie pozostaje długo w jednym miejscu, degeneruje się. Z powodzeniem rośnie jako roślina dwuletnia. Podstawą wieczności jest podziemne cienkie kłącze, które jest w stanie wnikać głęboko w glebę przez cienkie szczeliny skalistych zboczy, aby zapewnić swoim częściom nadziemnym składniki odżywcze i wilgoć.

Z podziemnego kłącza na świecie pojawiają się liczne pędy o wysokości od trzydziestu do sześćdziesięciu centymetrów. Powierzchnia łodygi może być naga lub owłosiona. Pędy rozgałęzione i cienkie, tylko lekko zdrewniałe u nasady, lekko zwisające pod ciężarem liści i kwiatów.

Liście łodygowe mają różne kształty w zależności od ich umiejscowienia na łodydze. Liście większe, o stosunkowo długich i cienkich ogonkach, znajdują się w dolnej części łodygi i są jajowate lub sercowate. Krawędź blaszki liściowej jest z natury umiejętnie przycięta, co stworzyło ozdobną obwódkę o zaokrąglonych zębach. Liście położone wyżej wzdłuż łodygi tracą ogonek, zamieniając się w bezszypułkowe. W swoim kształcie są podobne do dolnych liści, tylko są bardziej wydłużone wzdłuż środkowej żyły liścia i mają zwężoną podstawę w kształcie klina.

Od wczesnego lata do wczesnej jesieni roślina jest ozdobiona dzwonkowatymi opadającymi kwiatami o długości od trzech do pięciu centymetrów. Kielich częściowo zrośniętych działek, rozbieżnych w postaci lancetowatych spiczastych zielonych liści, pokryty jest białawymi włoskami, a także krótką, zakrzywioną szypułką aksamitną od pokwitania. Płatki korony kwiatowej są białawe lub kremowobiałe. Są dwa razy dłuższe od zielonych ząbkowanych działek kielicha i pokryte są białawymi włoskami. Kwiaty mogą być pojedyncze lub zebrane w kwiatostan wiechowaty. Części reprodukcyjne kwiatu (kolumna nitkowata słupka i włókien) mają gęste pokwitanie.

Owoc opadającego dzwonu to sucha kapsułka przypominająca kapsułkę maku, wypełniona licznymi małymi, błyszczącymi nasionami.

Stosowanie

Odporność i witalność tej pięknej rośliny rozbrzmiewa w sercach kwiaciarni, którzy uprawiają ją w swoich ogrodach, wykorzystując ją w ogrodach skalnych, tworząc rabaty kwiatowe lub identyfikując rabaty kwiatowe wśród innych roślin ozdobnych.

Opadający dzwon woli rosnąć w słonecznym miejscu, ale zaakceptuje również półcień. Gleba dla rośliny potrzebuje zasadowej lub obojętnej, bogatej w materię organiczną i zawsze z dobrym drenażem, ponieważ stojąca woda jest destrukcyjna dla rośliny.

Uważa się, że nadziemne części rośliny są toksyczne, dlatego należy zachować ostrożność podczas pracy z nimi.