Bezlitosna Mszyca Wiśniowa

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Mszyca wiśniowa, którą można znaleźć dosłownie wszędzie, bardzo lubi wiśnie i czereśnie i zasiedla ich liście głównie od spodu. Liście zaatakowane przez szkodniki zaczynają marszczyć się w poprzek lub spiralnie, a następnie czernieją i wysychają, przybierając wygląd spalonych. Często mszyce wiśniowe przenoszą się również na owoce, zanieczyszczając je licznymi wypalonymi skórkami i drobnymi odchodami. Przyczynia się to w dużej mierze do gwałtownego spadku jakości handlowej plonu. W młodych ogrodach i szkółkach często można również zaobserwować obluzowanie i silne skrzywienie pędów, co z kolei prowadzi do ich przemarznięcia

Poznaj szkodnika

Długość bezskrzydłych partenogenetycznych samic mszycy wiśniowej wynosi około 2 - 2,4 mm. Wszystkie mają kształt gruszki i są wyposażone w sześciosegmentowe anteny i czarne rurki. Powyżej szkodniki są pomalowane na czarno, a poniżej są brązowawe.

Skrzydlate partenogenetyczne samice o czarnym kolorze dorastają do 2,4 mm długości, a amfigoczne do 1,6 mm. Samice ziemniaczane charakteryzują się brakiem skrzydeł i owalnym kształtem. A rozmiar czarnych skrzydlatych samców mszyc wiśniowych wynosi około 1,7 mm.

Zapłodnione jaja zimują w pobliżu podstawy nerek. Wraz z nadejściem kwietnia, gdy pąki owocowe wczesnych odmian czereśni zaczynają pęcznieć, rozpoczyna się odrodzenie larw. Dwanaście do piętnastu dni później, kiedy kwitną wiśnie, pojawiają się samice, które w ciągu czterdziestu do pięćdziesięciu dni życia odradzają się do stu stu piętnastu larw. Jedna kolonia założycieli często tworzy od dziesięciu do osiemnastu nowych kolonii na szczytach pędów. A w jednym okresie wiosenno-letnim rozwija się od dziewięciu do dwunastu pokoleń bezskrzydłych partenogenetycznych samic. Co więcej, w każdym pokoleniu, począwszy od trzeciego, skrzydlaci migranci rozwijają się jednocześnie z takimi samicami. Owady te migrują do słomy, która jest uważana za roślinę wtórną, dając tam początek pokoleniu partenogenetycznemu. Jednym słowem mszyca wiśniowa w tym okresie rozwija się jednocześnie na słomie i na drzewach owocowych.

Wraz z nadejściem września-października w koloniach osadników zaczynają pojawiać się osobniki bezskrzydłe i uskrzydlone. Osobniki bezskrzydłe ożywiają larwy na zamieszkanej przez nie ściółce, które następnie przekształcają się w uskrzydlone samce, a uskrzydlone osobniki migrują do wiśni z czereśniami, odradzając się tam od ośmiu do dziesięciu larw, które po półtora-dwóch tygodniach przeobrażają się w dojrzałe płciowo amfigonie kobiety. Po kryciu z samcami samice składają trzy lub cztery lśniące zimujące jaja, pomalowane na czarno.

Pod koniec lipca i w sierpniu w wyniku połączenia niskiej wilgotności powietrza z wysokimi temperaturami ginie ogromna liczba samic i szkodliwych larw. Ponadto do ich obumierania przyczynia się zgrubienie liści i pogorszenie warunków żywieniowych.

Jak walczyć

Zaleca się systematyczne wycinanie grubych pędów. To samo dzieje się z pędami korzeniowymi. Wynika to z faktu, że obie są bardzo aktywnie skolonizowane przez mszyce wiśniowe.

Gdy liczba jaj żarłocznych pasożytów osiąga dziesięć do dwudziestu sztuk na każde dziesięć centymetrów pędów, przed pączkowaniem wczesną wiosną, drzewa owocowe w ośrodkach lęgowych mszyc wiśniowych są traktowane owicydami. Najważniejsze, że temperatura powietrza nie spada poniżej czterech stopni.

Jeśli na każde sto liści zacznie spadać średnio pięć lub więcej kolonii mszyc czereśniowych, drzewa zaczynają być traktowane insektycydami.

Pnie drewna, a także główne gałęzie należy jesienią oczyścić z martwych cząstek kory, po czym wybielić roztworem wapna.

Naturalni wrogowie - entomofagi - pomagają znacznie zmniejszyć liczebność mszyc wiśniowych. Szczególnie pomocne w zabijaniu tych szkodników są biedronki.