Sadzenie Upraw Jagodowych. Część 1

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Jagody są roślinami wieloletnimi, dlatego szczególnie ważne są dla nich wszystkie elementy agrotechniki związane z wyborem przedplonów, metod przygotowania gleby do sadzenia oraz samego sadzenia

Najlepszymi poprzednikami upraw jagodowych są rośliny rzędowe lub trawy. Przy ich wyborze biorą pod uwagę nie tylko usuwanie składników pokarmowych z gleby, wpływ na jej strukturę, czas uwolnienia z nich terenu, ale także podatność na szkodniki i choroby, które czasem są wspólne z następujące uprawy jagodowe. Na przykład truskawki bardzo cierpią z powodu niebezpiecznego i trudnego do wytępienia szkodnika - nicienia łodyg, który niszczy również niektóre warzywa (cebulę, pasternak, rabarbar), koniczynę, wykę i inne uprawy. Nicienie łodygowe pozostają długo w glebie. Dlatego poprzednik, jeśli jest zainfekowany, może przenieść szkodnika na truskawki.

Konieczne jest umieszczenie upraw jagodowych z uwzględnieniem ich cech biologicznych i warunków zewnętrznych. Dobrze rosną na glebach strukturalnych o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym, na terenach umiarkowanie wilgotnych, dobrze chronionych przed wiatrem i zimnym strumieniem powietrza. Jest to szczególnie ważne, gdy na wiosnę powracają chłody i późne wiosenne przymrozki. Wszystkie rośliny jagodowe w temperaturach poniżej zera, nawet przy niewielkim uszkodzeniu kwiatów lub jajników, tracą plon. Na terenach przeznaczonych do sadzenia jagód zimą powinna gromadzić się dostateczna ilość śniegu, co jest szczególnie ważne w przypadku młodych plantacji truskawek.

Należy również zwrócić uwagę na wyrównanie terenu, gdyż podczas wiosennych powodzi, przedłużających się deszczy i nawadniania woda może zatrzymywać się w zagłębieniach, powodując obumieranie roślin z przemoczenia. Szczególnie niebezpieczny dla truskawek jest nierówny teren działki. Spośród głównych roślin jagodowych czarna porzeczka jest najbardziej wilgocią, mrozoodporną, stosunkowo odporną na cień, ale najmniej odporną na wysokie temperatury. Ona również bardziej niż inni cierpi z powodu nadmiernie kwaśnego odczynu gleby.

Agrest, maliny i truskawki to rośliny kochające światło, które do wzrostu i rozwoju wymagają umiarkowanej wilgotności gleby i powietrza. Mrozoodporność tych upraw jest słabsza niż porzeczki czarnej. Najskuteczniej uprawia się je na słabo kwaśnych glebach o pH 5, 7-6, 0. Przy kwasowości pH 5, 0 i poniżej gleba musi być wapnowana na wszystkie jagody, co przyczynia się nie tylko do zmniejszenia kwasowości, ale także do jego wzbogacenia w wapń. Można stosować różne materiały wapienne - wapień mielony, wapno w kawałkach, wapno gaszone, kredę mieloną i inne. W przypadku malin, truskawek, a zwłaszcza agrestu glebę należy wcześniej wapnować, w przypadku przedplonów, w przypadku czarnej porzeczki – tuż przed sadzeniem. Dawki wapna różnią się w zależności od kwasowości gleby (od 150-200 g do 600-700 g na 1 metr kwadratowy lub 1,5-2, 0 i 6-7 ton na 1 ha).

Niezbędnym warunkiem uprawy wysokich plonów jagód jest struktura i wartość odżywcza warstwy korzeniowej. W porzeczkach, agrestach i malinach większość korzeni znajduje się średnio na głębokości 50-60 cm. Na glebach o płytkiej warstwie uprawnej ich położenie jest bardziej powierzchowne, przez co znajdują się w najgorszych warunkach wzrostu i rozwoju. Dlatego konieczna jest głęboka uprawa gleby poprzez orkę i wypełnienie jej nawozami. Najlepszy z nich to obornik, który należy zastosować w zależności od rodzaju gleby w ilości 30, 60, a nawet 80 ton na 1 ha (3-8 kg na 1 m2). Przejrzały obornik można od razu wylać na głębokość 35-40 cm, a świeży obornik należy najpierw zaorać płytko i dopiero po kilku miesiącach zastosować głęboką orkę. Kompost może być również użyty zamiast obornika.