Floks śnieżny

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Floks śnieżny (łac. Floks nivalis) - kultura kwitnienia; przedstawiciel rodzaju Floks z rodziny Sinyukhovye. Należy do grupy floksów pełzających. Ojczyzna - USA. Typowymi naturalnymi miejscami są dąbrowy, a także tereny z suchymi, piaszczysto-gliniastymi glebami bogatymi w próchnicę. Z wyglądu rozważany gatunek jest podobny do floksa styloidalnego (łac. Phlox subulata), różni się zwartością.

Charakterystyka kultury

Floks śnieżny jest reprezentowany przez wiecznie zielone rośliny wieloletnie o wysokości nie większej niż 15 cm z pełzającymi łodygami owłosionymi na całej powierzchni, tworzącymi gęste darni podczas procesu wzrostu. Liście zielone, szydłowate, około 1,2-1, 5 cm długości. Kwiaty są małe, fioletowe, białe, jasnoróżowe, jasnoliliowe lub czerwonawo-pomarańczowe, o średnicy 1,2-1,3 cm. Kwitnie koniec maja - początek czerwca w ciągu miesiąca, czasem słabiej, co w dużej mierze zależy od warunków uprawy, pielęgnacji, lokalizacji i klimatu.

Jest rzadko stosowany w ogrodnictwie ozdobnym, uważany jest za gatunek rzadki. Nie może pochwalić się mrozoodpornością. Nadaje się do ozdabiania ogrodów skalnych, wzgórz, skarp. Świetnie wygląda w połączeniu z innymi nisko rosnącymi bylinami, a także iglakami. Istnieje kilka odmian floksa śnieżnego, wśród nich wyróżnia się tylko trzy: Nivea (Nivea), Kamla (Kamla) i Jill Alexander (Jill Alexander).

Warunki uprawy i subtelności uprawy

Floks śnieżny dobrze czuje się na glebach piaszczysto-gliniastych, przepuszczalnych, luźnych, umiarkowanie wilgotnych. Mają negatywny stosunek do stojącej wody, przedłużającej się suszy (chociaż w naturze rośliny aktywnie rozwijają się na obszarach kamienistych i suchych), silnych i przeszywających wiatrów, a także nadmiernie ubogich gleb. Silnie kwaśne, ciężkie gliniaste, zarośnięte, ubogie, podmokłe gleby do uprawy floksów śnieżnych nie są odpowiednie. Lokalizacja jest najlepiej półcienista z rozproszonym światłem lub słoneczna. Pierwszy jest optymalny. Na otwartym słońcu dany gatunek kwitnie obficiej, ale szybciej więdnie, ponadto kwiaty znacznie więdną.

Opieka nad roślinami jest prosta i składa się z najprostszych zabiegów, a mianowicie podlewania, nawożenia, zabiegów profilaktycznych przeciwko szkodnikom i chorobom, a także przycinania. Należy zauważyć, że rozwój roślin i obfitość kwitnienia w dużej mierze zależy od opatrunku górnego. Nie można ograniczyć się do dokarmiania przed sadzeniem, ponieważ już w pierwszym roku roślina całkowicie wchłania wprowadzone wcześniej nawozy. Co więcej, kultura jest wieloletnia, w jednym miejscu rośnie przez co najmniej 5-10 lat, bez nawożenia w trzecim roku rośliny nie zachwycą swoim pięknem, zamienią się w zwiędłą i rzadką darń ze skąpą ilością przyćmionych kwiatów.

Szczególną rolę w przypadku większości floksów, w tym floksa śnieżnego, odgrywają nawozy azotowe. Wprowadza się je w dużych ilościach na wiosnę zaraz po stopieniu śniegu. Na przykład, jeśli używasz siarczanu amonu, wystarczy 20 g na 1 metr kwadratowy. Drugie karmienie odbywa się w fazie aktywnego wzrostu, w tym celu stosuje się nawozy azotowo-potasowe. Trzecie karmienie odbywa się podczas pączkowania, przy użyciu azotu (15 g na 1 m2), fosforu (25 g na 1 m2) i potasu (7 g na 1 m2). Nawiasem mówiąc, wprowadzony w tych okresach fosfor i potas zapewnią obfite i długie kwitnienie. Czwarty górny opatrunek polega na wprowadzeniu nawozów fosforowych i potasowych, przygotują floksy na zimę.

Przycinanie pozwoli roślinom być ozdobne. Przeprowadza się ją jesienią, najlepiej w drugiej lub trzeciej dekadzie października. Floks tnie się na wysokości 5-7 cm nad poziomem gleby. Podstawa krzewów i gleba są starannie traktowane zatwierdzonymi lekami przeciwko szkodnikom i chorobom, a następnie pokrywane grubą warstwą opadłych liści. Floks śnieżny nie jest gatunkiem odpornym na zimno, dlatego konieczne jest dla niego schronienie.