Syzygium Pondoland

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Syzygium pondoense (łac. Syzygium pondoense) - rzadki gatunek roślin drzewiastych z rodzaju Syzygium (łac. Syzygium) z rodziny Myrtaceae (łac. Myrtaceae). To małe, atrakcyjne drzewo o trudnej do wymówienia nazwie i dużym potencjale ogrodniczym jest bardzo rzadkie w przyrodzie, występuje endemicznie na południowo-wschodnim wybrzeżu Afryki, gdzie rośnie wzdłuż brzegów skalistych strumieni. Mają skórzaste proste liście, typowe dla roślin z rodzaju Syzygium, rozmieszczone parami na łodydze oraz niepozorne kwiaty z licznymi „przewiewnymi” pręcikami. Roślina, podobnie jak wielu jej braci z rodzaju, ma właściwości lecznicze.

Co masz na imię?

Jeśli łacińska nazwa rodzaju „Syzygium”, od której zaczyna się nazwa tego drzewa, wiąże się ze sparowanym układem liści i gałęzi na roślinach rodzaju, to specyficzny epitet „pondoense” odnosi się do miejsca pochodzenia roślina, która była znana jako „Pondoland”.

Pondoland znajdował się na południowoafrykańskim wybrzeżu Oceanu Indyjskiego, gdzie żyli afrykańscy aborygeni, zwani Pondo, i dlatego ich królestwo nosiło tę samą nazwę - Pondo. Europejczycy, którzy przybyli do Afryki, zmienili życie Aborygenów, zmieniając nazwę obszaru. Ale dziś słowo „Pondo” można usłyszeć coraz częściej pod różnymi nazwami. Na przykład „Endemizm Centrum Roślin Pondoland”, który wyróżnia się bioróżnorodnością roślin i organizmów żywych.

Opis

Syzygium Pondoland na wolności może być krzewem lub małym drzewem (do trzech metrów wysokości), które nie są często spotykane na naszej planecie. Pojedynczy pień krótkiej rośliny nie może pochwalić się grubością, zyskując średnicę do piętnastu centymetrów. Młoda kora, która chroni naczynia drzewa przed zewnętrznymi wrogami, ma kolor czerwonobrązowy. W miarę dojrzewania rośliny kora nabiera szarego koloru.

Skórzaste liście, ułożone w przeciwległych przyjaznych parach pod kątem prostym do łodygi, w momencie narodzin mają czerwonawy odcień, podobnie jak same nowe pędy. Ale w przyszłości błyszcząca powierzchnia liści staje się ciemnozielona na wierzchu i nieco bledsza na spodzie blaszki liściowej. Szerokość liści waha się od trzech do dziesięciu milimetrów. Stosunkowo długa blaszka liściowa podzielona jest na dwie części wyraźną żyłą środkową, wyraźnie widoczną z obu stron liścia. Odchodzą od niego liczne cienkie żyły boczne, często o czerwonawym odcieniu.

Na początku lata w kątach liści rodzą się spektakularne kwiatostany główkowate, składające się z małych niepozornych białych kwiatów z licznymi pręcikami, zamieniających kwiatostan w lekką białą chmurę.

Roślina wyznacza początek jesieni zaokrąglonymi owocami o średnicy około półtora centymetra, pomalowanymi na czerwono lub fioletowo. Wierzchołek płodu jest oznaczony nieopadającym kielichem.

Umiejętności używania i leczenia

W dawnych czasach wosk wytwarzano z gotowanych owoców drzewa.

Pąki roślin zawierają substancję zwaną „eugeniną”, która ma działanie przeciwwirusowe, w tym działanie przeciwko wirusowi dość powszechnej choroby, „opryszczce zwykłej” lub „porostowi pęcherzowemu”, który denerwuje ludzi od czasów starożytnych.

Napary i nalewki z kory drzewa mają zdolność łagodzenia bólu i kaszlu.

Dekoracyjność rośliny i jej bezpretensjonalność do warunków życia przyciąga projektantów ogrodów, którzy polecają Syzygium pondoense do dekoracji ogrodów skalnych na terenach o ciepłym klimacie. Dla aktywnego wzrostu roślin ważne są dwa warunki: słoneczne miejsce i zaopatrzenie w wodę.

Roślina jest ozdobna nie tylko w okresie kwitnienia i owocowania, ale także w momencie narodzin nowych, kolorowych liści z czerwonawymi żyłkami bocznymi na blaszce liściowej. Odmiany z wiszącymi gałązkami płaczącymi ozdobią każdy zbiornik wodny.

Dzięki kompaktowym rozmiarom roślina nadaje się do sadzenia w pojemnikach na kwiaty, co pozwala na hodowlę krzewu w warunkach domowych w klimacie umiarkowanym. Roślinę rozmnaża się przez wysiew świeżo zebranych nasion lub przez sadzonki. Obie metody są wykonywane jesienią.