Poranna Chwała Nil

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Ipomoea zero (łac. Ipomoea zero) - przedstawiciel klanu Ipomoea. Należy do rodziny Powój. W naturze roślina występuje w Chinach, Chinach i Japonii. Niewielką liczbę rozważanych gatunków można schwytać na Terytorium Nadmorskim.

Charakterystyka kultury

Morning glory Nil jest reprezentowany przez wieloletnie winorośle zielne, które są uprawiane jako jednoroczne. Charakteryzują się silnie rozgałęzionymi pędami, które zwieńczone są zielonymi liśćmi przeciwległymi, owalnymi lub sercowatymi. Liście są dość duże, osadzone na długich ogonkach. Kwiaty są duże, zwykle do 10-12 cm średnicy, ale zdarzają się odmiany o gigantycznych kwiatach o średnicy powyżej 20 cm. Odcień zależy wyłącznie od odmiany. Obecnie uzyskano odmiany, które tworzą kwiaty różowe, fioletowe, lawendowe, ciemnofioletowe i niebieskie z białym środkiem.

Podobnie jak wszystkie inne gatunki tego rodzaju, kwiaty powoju zero otwierają się tylko do wieczora, po czym się składają. Kwitnienie w sprzyjających warunkach klimatycznych i dobrej pielęgnacji jest długotrwałe, zwykle następuje w drugiej dekadzie lipca i kończy się we wrześniu-październiku. W regionach południowych rośliny wchodzą w fazę kwitnienia wcześniej, zwłaszcza gdy są uprawiane przez sadzonki. Należy również zauważyć, że istnieją odmiany o prostych i podwójnych kwiatach, te ostatnie są szczególnie interesujące wśród hodowców kwiatów we wszystkich krajach.

Ipomoea nile jest aktywnie wykorzystywany w hodowli. Szczególnie cenią ją japońscy hodowcy. Do tej pory wyhodowano ponad dwa tuziny odmian, które różnią się między sobą średnicą kwiatów, kształtem korony, wielkością, kolorem i kształtem liści. Istnieją również odmiany, które nadają się do uprawy w doniczkach. Na przykład w Japonii te odmiany są najczęściej używane. W procesie wzrostu są ściśnięte, w wyniku czego powstają bujne krzewy. Służą do dekoracji balkonów, werand, patio, tarasów, altan.

Cechy uprawy

Ipomoea nil, podobnie jak wszyscy przedstawiciele rodzaju, uwielbia gleby umiarkowanie wilgotne, pożywne, luźne, lekkie. Obecność wapna w jego składzie nie stanowi problemu. Nie zaleca się sadzenia roślin na terenach o glebach silnie kwaśnych, ciężkich, gliniastych i podmokłych. Nie nadaje się również do uprawy roślin nizinnych ze stojącym zimnym powietrzem lub nagromadzeniem opadów. Ipomoea nil jest bardzo wrażliwa na światło. Jeśli inne gatunki dobrze dogadują się na półcienistym terenie, to dany gatunek akceptuje tylko miejsca nasłonecznione.

Kolejną ważną cechą rośliny jest nadmiar materii organicznej. Nie ma sensu dodawać materii organicznej do gleby, jeśli jest ona wystarczająco żyzna. Nadmiar nawozów doprowadzi jedynie do przyspieszenia wzrostu masy zielonej, nie wpłynie to na obfitość kwitnienia. Wręcz przeciwnie, rośliny będą gorsze od kwiatów. Dlatego wystarczy zastosować kompleks nawozów mineralnych bliżej początku kwitnienia. Jednocześnie bardzo ważne jest ograniczenie ilości nawozów azotowych.

Ipomoea nile może być rozmnażana przez nasiona. Siew można przeprowadzić bezpośrednio do gruntu. Możliwa jest uprawa przez sadzonki. W takim przypadku zaleca się użycie doniczek torfowych. Musisz zasiać 2-3 nasiona w jednej doniczce. To samo podejście podczas siewu na otwartym terenie, czyli 2-3 nasiona na otwór. Nasiona wymagają wstępnego przygotowania, dzięki czemu szybciej się wylęgają. Przygotowanie polega na moczeniu przez jeden dzień. Z reguły po siewie sadzonki pojawiają się 7 dnia, czasem 10-14 dnia.

Jeśli Ipomoea nile jest uprawiana przez sadzonki, to przy braku możliwości sadzenia (nocne przymrozki, niesprzyjająca pogoda) należy przykleić podporę do doniczek, w przeciwnym razie roślina zacznie się pełzać. Ważne jest, aby w miejscu sadzenia rośliny założyć dobre podparcie. Dbanie o kulturę jest bardzo proste. Wystarczy regularnie podlewać rośliny, usuwać przekwitłe kwiaty, w młodym wieku usuwać chwasty, przerzedzać i szczypać w razie potrzeby.