2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Sierp traganka (Astragalus falcatus) - wieloletnia roślina zielna z rodzaju Astragalus (łac. Astragalus), należąca do rodziny motylkowatych (łac. Fabaceae). Podobnie jak jego krewni w rodzinie, ma wysoką zawartość białka, dlatego jest używany do siewu na pastwiskach. Ponadto jej liście i kwiaty mają właściwości lecznicze. Z dużym podobieństwem do innych gatunków z rodzaju, sierp Astragalus (lub, jak to się nazywa, sierp) wyróżnia się wśród nich w postaci owoców. Strąk fasoli jest podobny do narzędzia rolniczego, sierpa, który jest nadal popularny wśród ogrodników. Jest oczywiście gorszy od prawdziwego sierpa, ale na zewnątrz powtarza swoją konfigurację.
Co masz na imię?
O znaczeniu łacińskiego słowa „Astragalus”, które ma swoje korzenie w starożytnym języku greckim, można przeczytać w artykule na temat rodzaju Astragalus.
Specyficzny epitet „falcatus” jest tłumaczony na różne sposoby: sierp, sierp. Roślina zasłużyła na taki przydomek formą strąków strączkowych, opadających na powierzchnię ziemi w postaci miniaturowych sierpów z ostrymi nosami.
Ponieważ sierp Astragalus jest często używany jako roślina pastewna konkurująca z innymi popularnymi pastewnymi roślinami strączkowymi: Alfalfa, Esparcet, Vika, nazwa ta ma wiele synonimów w literaturze anglojęzycznej, na przykład "Sickle milkvetch" "). Najwyraźniej w Rosji roślina ta jest częściej używana jako roślina pastewna, dlatego nazwa ma również taki synonim - „rosyjska wyka” („rosyjskie mleko Vika”).
Opis
Potężny system korzeniowy wieloletniego półksiężyca Astragalus odsłania prawdziwe zarośla zielonych liści na powierzchni ziemi. Wysokość rośliny, w zależności od warunków życia, waha się od 55 do 100 centymetrów.
Liczne słabo rozgałęzione, rozproszone, owłosione łodygi są obficie pokryte złożonymi liśćmi, których podstawy są naturalnie zaopatrzone w lancetowate przylistki szpiczaste. Na wspólnym ogonku liścia złożonego znajduje się od 15 do 20 par podłużnych, eliptycznych listków.
Długie szypułki ozdobione są luźnymi skupiskami kwiatostanów utworzonych przez opadające kwiaty ćmy o białawo-żółtawo-zielonkawym, czysto żółtym, jasnożółtym lub kremowożółtym kolorze. Kwiaty są chronione kielichem w kształcie dzwonu z kielichami zrośniętymi u podstawy, rozchodzącymi się u góry trójkątnymi zębami. Kwitnienie trwa przez pierwsze dwa miesiące lata.
Strąki owocowe mają kształt miniaturowego sierpa z szydłowatym szpiczastym nosem. Powierzchnia zastawek strąkowych jest skórzasta. Siedząca fasola smutno opada na powierzchnię ziemi, ukrywając w sobie kilka nasion.
Obszar sierpa Astragalus
Sierp Astragalus to dość wszechobecna roślina odporna na suszę i mróz. W Rosji można go znaleźć na południu i wschodzie europejskiego terytorium kraju, na Kaukazie, Uralu i mroźnej zachodniej Syberii.
Stosowanie
Głównym zastosowaniem sierpa Astragalus jest jako pokarm dla zwierząt domowych przeżuwaczy. Potężne korzenie pozwalają roślinie szybko iw dużych ilościach budować zieloną masę, czyniąc roślinę konkurencją dla lucerny.
Luźne kwiatostany z licznymi czysto żółtymi kwiatami ćmy będą ozdobą ogrodu kwiatowego przez pierwsze dwa letnie miesiące. Delikatność złożonych liści, nawet przy braku kwitnienia, sprawia, że krzewy sierpa traganka są bardzo atrakcyjnym tłem dla innych roślin kwitnących.
Z liści i kwiatów sierpa Astragalus farmaceuci przygotowują leki, które działają moczopędnie i pomagają osobom z przewlekłą niewydolnością nerek.
