Aster Syberyjski

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Aster syberyjski (łac. Aster sibiricus) - kwitnienie kultury dekoracyjnej; przedstawiciel rodzaju Astra, należący do rodziny Asteraceae lub Astrov. Pochodzi z Syberii, północnych regionów Rosji, Dalekiego Wschodu, Japonii i Chin, rośnie tam również w warunkach naturalnych. Typowe siedliska w przyrodzie to dobrze oświetlone lasy liściaste, stepy i równiny. W ogrodnictwie gatunek jest rzadko używany, ale jest aktywnie wykorzystywany w medycynie ludowej, ponieważ ma właściwości lecznicze.

Charakterystyka kultury

Aster syberyjski jest reprezentowany przez rośliny wieloletnie, które w procesie wzrostu tworzą dość cienki, ale silny kłącze, krótkie, wznoszące się, owłosione łodygi o czerwonawo-zielonym kolorze, nie wyróżniające się silnym rozgałęzieniem. Rośliny osiągają wysokość 40-50 cm, kwiatostany-kosze syberyjskiego astra są małe, pojedyncze, nie przekraczają 4 cm średnicy, składają się z różowawo-żółtych rurkowatych i liliowych lub liliowych marginalnych (trzcinowych) kwiatów. Liście są naprzemienne, raczej małe, podłużne, na wierzchołku ostre, wzdłuż krawędzi ząbkowane lub ząbkowane, petiolate, rzadziej siedzące.

Aster syberyjski kwitnie w drugiej dekadzie czerwca - trzeciej dekadzie lipca. Przy siewie jesiennym kwitnienie następuje wcześniej. Owocuje corocznie. Pozwala uzyskać dużą ilość nasion nadających się do siewu. Gatunek mrozoodporny, wytrzymuje mrozy do -40C. Nie potrzebuje schronienia, chociaż w surowe, bezśnieżne zimy warstwa opadłych liści lub trocin nie zaszkodzi roślinom. Aster syberyjski należy do kategorii światłolubnych, ale nawet w ażurowym odcieniu może się dobrze rozwijać. Odporny na suszę, ale wymaga regularnego podlewania. Ogólnie kultura nie jest wymagająca, z łatwością poradzi sobie nawet początkujący amator.

Zastosowanie w medycynie i ogrodnictwie ozdobnym

Jeśli w ogrodnictwie aster syberyjski jest rzadko używany, to w medycynie ludowej jest częstym gościem różnych wywarów i naparów przeznaczonych do leczenia dolegliwości. Do celów leczniczych stosuje się napowietrzne części roślin, czyli kwiatostany, łodygi i liście. Jak wiadomo, nadziemna część astra syberyjskiego może pochwalić się wysoką zawartością składników odżywczych, w tym saponin i flawonoidów.

Nalewki i wywary z kwiatów, liści i łodyg są skuteczne w chorobach żołądka, płuc, wątroby, a także w chorobach skóry. Polecane są osobom z częstymi bólami głowy i dolegliwościami kostnymi. Odwary z astra syberyjskiego wyróżniają się właściwościami przeciwgorączkowymi, są również przydatne przy zapaleniu oskrzeli, przeziębieniach, a nawet grypie. Nalewki z asteru służą również do przygotowania domowych maseczek na ciało i twarz, doskonale tonizują starzejącą się skórę.

W ogrodnictwie aster syberyjski służy do ozdabiania różnego rodzaju klombów, w tym zjeżdżalni alpejskich, skalniaków i innych ogrodów skalnych, dobrze prezentują się na klombach w połączeniu z niewymiarowymi uprawami. Aster syberyjski szczególnie dobrze pasuje do ogrodu wykonanego w stylu rustykalnym. W procesie wzrostu kultura rośnie dość szybko i tworzy bujny krzew w kształcie poduszki, usiany jasnymi kwiatami, które przyciągają uwagę. Dzięki tej funkcji aster syberyjski będzie odpowiedni na obrzeża i wzdłuż krzewów ozdobnych i niskich drzew z ażurową koroną. Omawiany gatunek nadaje się również do cięcia, kwiaty będą długo stać w wodzie.

Subtelności opieki

Aster syberyjski nie może być nazwany kulturą kapryśną. Opieka nad nią to standardowe zabiegi. Konieczne jest podlewanie kultury 2-3 razy w tygodniu, przy przedłużającej się suszy - częściej. Podlewanie zapewni obfite kwitnienie i energiczny wzrost. Ważne dla astry i karmienia. W sezonie konieczne jest wykonanie do 3 opatrunków. Pierwszy przeprowadza się podczas sadzenia sadzonek lub wczesną wiosną, drugi - dokładnie 14 dni później, trzeci - w momencie powstawania pąków. Do opatrunku górnego zaleca się stosowanie nawozów mineralnych. Należy pamiętać, że trzecie karmienie odbywa się wyłącznie nawozami fosforowymi i potasowymi, należy wykluczyć nawozy azotowe.