Aster Europejski

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

aster europejski (łac. Aster amellus) - kultura kwitnienia; przedstawiciel rodzaju Astra z rodziny Compositae lub Astrovye. Należy do grupy gatunków letnich. Inne nazwy to aster włoski, aster rumiankowy, aster stepowy, rzadziej dziki aster. W naturze występuje na skrajach lasów, polanach, łąkach, stepach, a także w dolinach rzek. Obszar przyrodniczy - południowe regiony Rosji, Kaukaz, wschodnia część Europy, Cypr, Kreta i Sycylia. Jest bardzo popularny wśród ogrodników i kwiaciarni, służy do tworzenia różnych kompozycji i projektowania klombów, idealnych do krojenia i robienia bukietów. Posiada wiele niezwykle pięknych hybryd i odmian.

Charakterystyka kultury

Aster europejski, czyli rumianek, jest reprezentowany przez wieloletnie rośliny zielne o wysokości do 80 cm, o krótkim, mocnym kłączu i wyprostowanej, owłosionej, silnie rozgałęzionej, wznoszącej się łodydze, z ogromną ilością zielonych lub niebieskawych, całych, odwrotnie jajowatych liści, pokrytych cała powierzchnia z krótkimi, sztywnymi włoskami. Liście środkowe i górne są na końcu ostre lub matowe, wąskie, siedzące, z dość wyraźnymi żyłkami; dolne liście są duże, łopatkowate, petiolate.

Kwiatostany-kosze średniej wielkości, zebrane w duże tarcze po kilka kawałków (zwykle do 10-12 sztuk), składają się z cylindrycznych żółtych kwiatów, tworzących lekko wypukły krążek i marginalnych (trzcinowych) kwiatów, pomalowanych na fioletowo, liliowo, fioletowo, odcienie niebieskiego lub białego (w zależności od odmiany). Kosze są otoczone dość szeroką kulistą owijką, której liście są lancetowate i łopatkowate.

Owoce to spłaszczone, owłosione niełupki, wyposażone w małą białawą kępkę. Aster europejski lub rumianek kwitnie od połowy lata do nadejścia chłodów, z reguły od połowy czerwca do końca września i początku października. Kwitnienie jest obfite, oczywiście piękne, pod warunkiem, że rośliny są odpowiednio i regularnie pielęgnowane. Istnieje ponad pięć tuzinów ciekawych odmian.

Wspólne odmiany

Wśród ogrodników i kwiaciarni bardzo popularne są następujące odmiany:

* Henrich Seibert (Henrich Siebert) - odmiana charakteryzuje się wieloletnimi roślinami zielnymi, marginalne kwiaty kwiatostanów są różowawe. Obficie kwitnąca odmiana.

* Rosea (Rosea) - odmiana charakteryzuje się wieloletnimi roślinami zielnymi z koszyczkami, które osiągają średnicę 4-5 cm i składają się z jasnobrązowych kwiatów rurkowatych i bogatych różowych kwiatów marginalnych. Dość atrakcyjna odmiana.

* Herman Lens (Herman Lens) - odmiana charakteryzuje się wieloletnimi roślinami zielnymi, których marginalne kwiaty mają jasnofioletowy kolor. Niezwykła odmiana, ma długie i obfite kwitnienie.

* Coerulea (Zorulea) - odmiana jest reprezentowana przez wieloletnie rośliny zielne z kwiatostanami-koszami, osiągające średnicę 3-4 cm i składające się z jasnożółtych kwiatów rurkowatych i liliowoniebieskich kwiatów marginalnych. Jasna i atrakcyjna odmiana.

* Lady Hindlip (Lady Hindlip) - odmiana jest reprezentowana przez wieloletnie rośliny zielne, których kwiaty trzciny kwiatostanów-koszyków są różowe.

Rosnące funkcje

Aster European lub rumianek, podobnie jak inni przedstawiciele rodzaju, jest kulturą kochającą światło. Zaleca się uprawiać ją na obszarach otwartych na słońce, gdzie będzie mogła maksymalnie wyeksponować swoje piękno. Zachęca się do ochrony przed zimnymi wiatrami i innymi niekorzystnymi czynnikami środowiskowymi. Gleby dla asteru europejskiego są preferowane wilgotne, drenowane, luźne, lekkie, przepuszczalne dla wody i powietrza, obojętne lub lekko zasadowe. Optymalne - gleby gliniaste lub piaszczysto-gliniaste. Niepożądane jest bliskie występowanie wód gruntowych. Astry należy sadzić w miejscach, w których rok wcześniej rosły trawy ozdobne. Optymalna temperatura dla normalnego rozwoju astry to 17-18C.

Opieka nad asterem europejskim jest dość prosta, dość regularne i umiarkowane podlewanie, w temperaturze 15 C podlewanie nie jest wymagane, podczas upałów i suszy ich liczba podwaja się, podobnie jak objętość zużytej wody. Są one ważne dla rozważanego rodzaju żywienia materią organiczną i nawozami mineralnymi. Materia organiczna jest aplikowana wczesną wiosną, nawozy mineralne - trzy razy w sezonie (1 - kilka tygodni po posadzeniu, 2 - w fazie pączkowania, 3 - w czasie kwitnienia; w dwóch ostatnich przypadkach wyklucza się nawozy azotowe). Nie należy unikać pielenia i rozluźniania, są one również wymagane przez kulturę do normalnego wzrostu i kwitnienia.