Orlik Drobnokwiatowy

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Orlik drobnokwiatowy (łac. Orlik parviflora) - jeden z mniej powszechnych przedstawicieli rodzaju Aquilegia z rodziny Jaskier. Inna nazwa to zlewnia o małych kwiatach. Sachalin jest uważany za miejsce narodzin rośliny. W naturze rozważany gatunek występuje zarówno w domu, jak iw północnej części Mongolii, w północno-wschodniej części Chin, a także na wschodzie Syberii. Typowe siedliska to nieliczne lasy liściaste i brzozowe, a także kamieniste tereny położone na zboczach systemów górskich. Zewnętrznie wygląd jest podobny do Aquilegii w kształcie wachlarza, popularnej wśród ogrodników, chociaż istnieją pewne różnice w roślinach, na przykład wielkość kwiatów i obfitość kwitnienia.

Charakterystyka kultury

Orlik drobnokwiatowy jest reprezentowany przez wieloletnie rośliny zielne o wysokości nie większej niż 60 cm, z silnie rozgałęzioną, bezlistną łodygą, nad którą rozwijają się małe niebiesko-fioletowe kwiaty, wyposażone w krótkie ostrogi, które nadają ogólny wygląd roślinom szczególny atrakcyjność i oryginalność. W procesie wzrostu akwilen o małych kwiatach tworzy wiele kwiatów, które tworzą bujne kwiatostany, które z reguły zawierają co najmniej 20 sztuk.

Liście rozważanego gatunku są tylko podstawowe, trójlistkowe, średniej wielkości, zielone. Od spodu liście są sino, jak wielu przedstawicieli rodzaju. Owoc jest reprezentowany przez ulotkę. Kwitnienie orlików drobnokwiatowych obserwuje się w połowie czerwca - na początku lipca, czasami czas się przesuwa, co w dużej mierze zależy od warunków uprawy, miejsca sadzenia i pielęgnacji. Owoce dojrzewają w trzeciej dekadzie lipca - pierwszej dekadzie sierpnia. Na Dalekim Wschodzie kultura ukazuje swoje niesamowite piękno pod koniec maja. Kwitnienie trwa około miesiąca, rzadko 2-3 tygodnie.

Warunki uprawy

Orlik drobnokwiatowy nie może być nazwany kapryśną rośliną, ale przestrzeganie warunków uprawy pozwala uzyskać bardziej trwałe i obfite okazy. Roślinę należy sadzić na glebach luźnych, żyznych, umiarkowanie wilgotnych, piaszczystych. Nie zaleca się sadzenia na terenach z glebą gliniastą, ciężką, silnie kwaśną, podmokłą i gęstą, takie warunki negatywnie wpłyną na zdrowotność roślin, które mogą umrzeć nie ukazując swojego prawdziwego piękna.

Lokalizacja jest najlepiej słoneczna lub półcienista z rzadkim cieniem. Należy zauważyć, że w jasnym odcieniu rośliny czują się znacznie lepiej, kwitnienie na takich obszarach jest jasne i obfite. Na słonecznych łąkach zaleca się częste podlewanie w celu poprawy kwitnienia, ale nawet w tym przypadku orlik długo nie zakwitnie. Właściwie kwiaty na słońcu będą za małe i brzydkie.

Funkcje lądowania

Nie ma nic nadprzyrodzonego w sadzeniu orlików drobnokwiatowych. Podczas uprawy roślin przez nasiona przez sadzonki sadzonki sadzi się w przygotowanej glebie na początku czerwca, z zachowaniem odległości 20-30 cm, a dokładna odległość w dużej mierze zależy od rodzaju kultury. Gatunek, o którym mowa, należy odpowiednio do kategorii bylin, w jednym miejscu można go uprawiać przez kilka lat, ale nie więcej niż 4-5, następnie krzewy są podzielone, w przeciwnym razie staną się nieestetyczne.

Również podczas wzrostu należy usuwać świeżo wybite okazy, ponieważ kultura jest podatna na samosiew. Konieczne jest również monitorowanie stanu gleby, nie należy dopuszczać do podlewania i zagęszczania. Nawiasem mówiąc, zbyt bliskie sadzenie roślin grozi wieloma problemami, takie orlik częściej są dotknięte chorobami i szkodnikami, których później nie jest tak łatwo zwalczyć.

Opieka

Pielęgnacja Orlików jest prosta. Jest reprezentowany przez standardowe procedury - odchwaszczanie, podlewanie, rozluźnianie i opatrunek wierzchni. Należy zauważyć, że do następnej wiosny korzenie rośliny zaczynają wybrzuszać się z gleby, co nie czyni kultury szczególnie atrakcyjnym.

Aby temu zapobiec, wraz z nadejściem wiosny konieczne jest dodanie do roślin trochę świeżej żyznej gleby, nie jest zabronione mieszanie jej ze zgniłym próchnicą lub innym nawozem organicznym. Podejście to przyniesie korzyści aquilegii.

Nie sposób nie mówić o odporności kultury na suszę. Tak, dany gatunek jest odporny na suszę, jego korzenie wnikają głęboko w glebę i mogą z łatwością odprowadzać wilgoć z głębokich warstw. Jednak! Jeśli rośliny nie będą regularnie podlewane, będą stagnować i słabo kwitną.