Leucophyllum

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Leucophyllum (łac. Leucophyllum) - rodzaj wiecznie zielonych krzewów kwitnących z rodziny Scrophulariaceae. W literaturze można znaleźć informacje, że ten rodzaj należy do rodziny Myoporovye (łac. Myoporaceae), ponieważ początkowo był z nim liczony. Krzewy z rodzaju Leucophyllum preferują gleby piaszczyste. Są bardzo odporne na suszę i gleby zasolone. Krzewy potrafią przewidzieć deszczową pogodę. Na kilka dni przed niebiańskim deszczem pokrywają swoje gałęzie obfitym, jasnofioletowym nalotem. W tak piękny sposób roślina najwyraźniej reaguje na wzrost wilgotności powietrza.

Co masz na imię?

Łacińska nazwa rodzaju „Leucophyllum”, jak to często bywa przy nazywaniu nowych roślin występujących w naturze, opiera się na dwóch greckich słowach, które w tłumaczeniu na język, który rozumiemy, oznaczają „biały” plus „liść”. Decyzję tę podjął francuski botanik Aime Jacques Alexandre Bonpland, 22.08.1773 - 05.04.1858, patrząc na srebrzystobiałe liście malowniczego, rozłożystego krzewu podczas jego zachwycającej podróży przez tropiki Nowego Świata.

Opis

Rośliny z rodzaju Leucophyllum, z ich bardzo bezpretensjonalnym charakterem warunków życia, wyróżniają się godną pozazdroszczenia dekoracyjnością.

Rozłożysty krzew o wysokości do dwóch metrów szybko rośnie, tworząc gęste zarośla, które człowiek wykorzystuje do budowy żywopłotów. Jej liczne łodygi są gęsto pokryte drobnymi, jasnozielonymi, owłosionymi liśćmi, które zdają się być pokryte srebrzystobiałym nalotem, tłumiącym zieleń i nadającym krzewowi tajemniczego wyglądu. Liście owalne praktycznie osiadają na łodydze lub mają krótkie ogonki.

Krzak może stać długo tylko jednym liściem, a potem, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, nagle pokryje się grubym kobiercem drobnych, wdzięcznych kwiatów. Płatki kwiatów mogą być białe, różowawe lub w przyjemnym liliowym odcieniu. Połączenie srebrzystobiałych liści i jasnoliliowych kwiatów w kształcie dzwonu nadaje krzewowi szlachetny wygląd. W gardle małego dzwonka widoczne są 4 pręciki i słupek z jajowatym jajnikiem.

Kwiaty na krótkich szypułkach pojawiają się w licznych kątach liści, zamieniając całą łodygę w jeden elegancki bukiet.

W strąku nasiennym, który jest koroną cyklu wzrostu, ukryte są liczne nasiona. Gdy nasiona są w pełni dojrzałe, kapsułka kruszy się, dając nasionom swobodę.

Naturalny barometr

Obfite kwitnienie, hojnie pokrywające gałęzie buszu, zawsze pojawia się niespodziewanie. Wczoraj krzew pokazał srebrzystoszare liście, a rano cały krzew pokryły się nagle fioletowymi, miniaturowymi, pięciopłatkowymi dzwoneczkami. Wydaje się, że wystarczy odrobina tego splendoru, jak melodyjny dzwonek przepłynie przez ogród.

Ludzie zauważyli, że kwitnienie pojawia się na kilka dni przed niepogodą. Dlatego roślina jest czasami nazywana „Bush-barometrem” i za jej pomocą określa pogodę na nadchodzące dni.

Obszar

Rodzima kraina roślin z tego rodzaju to południowo-zachodnia część Ameryki Północnej, regiony o suchym klimacie. Krzewy wykazują niesamowitą odporność na suszę, zachowując wilgoć w gęsto owłosionych, małych liściach. Są również tolerancyjne wobec zasolonych gleb wybrzeża morskiego.

Ze względu na swoją bezpretensjonalność i obfite delikatne kwitnienie krzewy z rodzaju Leukophyllum są bardzo popularne jako nasadzenia ozdobne w Europie, Azji, Afryce. Najlepiej rozwijają się na glebach piaszczystych, preferując stanowiska słoneczne.

Najpopularniejszym w ogrodnictwie ozdobnym jest krzew Leucophyllum (łac. Leucophyllum frutescens), o którym można przeczytać w osobnym artykule.