Piernik Z Ogonem

Spisu treści:

Wideo: Piernik Z Ogonem

Wideo: Piernik Z Ogonem
Wideo: Najszybszy piernik na świecie. Przepis, jak zrobić aromatyczne ciasto na piernik. MENU Dorotki. 2024, Kwiecień
Piernik Z Ogonem
Piernik Z Ogonem
Anonim
Image
Image

Piernik z ogonem jest jedną z roślin z rodziny Grimaceae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Vincetoxicum caudatum (Mig.) Maxim. (C. maximoviczii Pobed.). Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny klinów ogoniastych, to po łacinie będzie to: Asclepiadaceae R. Br.

Opis chrząszcza ogoniastego

Przełyk ogoniasty to wieloletnie zioło, którego wysokość może sięgać trzech metrów. Łodyga tej rośliny będzie kręcona i cienkopodobna, zielna, skręcona, naga, jest również lekko pogrubiona w międzywęźlach, a same międzywęźle są długie. Liście tej rośliny będą szeroko jajowate, jej długość wynosi od siedmiu do ośmiu centymetrów, a szerokość około pięciu do sześciu centymetrów. Kwiaty chrząszcza ogoniastego są pomalowane na żółtawe odcienie, osiągają średnicę około siedmiu do ośmiu milimetrów, ostrza korony tej rośliny będą owalne lub podłużne, a ich długość wynosi cztery milimetry. Takie ostrza będą również tępe, na samych krawędziach są przezroczyste, są wyposażone w pięć ostrzy zewnętrznych i pięć ostrzy wewnętrznych. Ulotki tej rośliny będą wrzecionowate, ich długość wynosi od siedmiu do dziewięciu centymetrów, a poza tym są również nagie. Nasiona chrząszcza ogoniastego będą spłaszczone i jajowate, a ich długość wynosi około pięciu do sześciu milimetrów.

Kwitnienie chrząszcza ogoniastego przypada na okres od lipca do sierpnia, natomiast dojrzewanie owoców przypada na październik. W warunkach naturalnych roślina ta występuje na Dalekim Wschodzie: a mianowicie na południu Sachalinu oraz na wyspach Shikotan i Kunashir na Wyspach Kurylskich. Do wzrostu roślina ta preferuje wybrzeża morskie, górskie doliny rzeczne i górskie zbocza.

Opis właściwości leczniczych jądra ogoniastego

Piernik ogoniasty posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, natomiast korzenie i liście tej rośliny zaleca się wykorzystywać w celach leczniczych.

Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością w jej składzie wincetoksyny glikozydowej i glikozydów nasercowych: takie pierwiastki będą obecne w korzeniach tej rośliny. Należy zauważyć, że z ziela tej rośliny wyizolowano descynanchogeninę, która będzie identyczna z sarkotyną.

Jeśli chodzi o tradycyjną medycynę japońską i chińską, korzenie i zioła tej rośliny są tutaj dość rozpowszechnione. Jako bardzo skuteczny środek moczopędny zaleca się stosowanie wywaru przygotowanego na bazie korzeni i suszu traw chrząszcza ogoniastego. Napar z suszonych korzeni tej rośliny należy stosować przy zapaleniu pęcherza, obrzęku i pyelitis. Dopuszcza się nanoszenie na rany świeżych zmiażdżonych korzeni, łodyg i liści chrząszcza ogoniastego, co przyczyni się do ich najszybszego gojenia. Ponadto takie części tej rośliny są również stosowane jako antidotum przy przyjmowaniu doustnym. Świeży sok z korzenia korzenia ogoniastego zaleca się stosować na zapalenie żołądka, wrzód trawienny dwunastnicy i żołądka, a poza tym środki te są również wykorzystywane do krwioplucia.

Jako środek moczopędny zaleca się stosowanie następującego środka na bazie chrząszcza ogoniastego: aby przygotować taki środek, należy wziąć jedną łyżkę stołową zmiażdżonego suchego zioła tej rośliny w jednej szklance wody. Powstałą mieszaninę należy gotować na dość małym ogniu przez około cztery do pięciu minut, po czym taką uzdrawiającą mieszaninę pozostawia się do zaparzenia przez godzinę, a następnie tę mieszaninę bardzo ostrożnie filtruje się. Weź powstały środek leczniczy na bazie tej rośliny trzy do czterech razy dziennie, jedną łyżkę stołową.

Zalecana: