2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Słodycze należy do roślin z rodziny Rosaceae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Filipendula ulmaria (L.) Maxim. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny wiązówek, po łacinie będzie to tak: Rosaceae Juss.
Opis wiązówki
wiązówka wiązowa jest również znana jako wiązówka wiązowa i wiązówka wiązowa. Wiązka to wieloletnie zioło, którego wysokość waha się od siedemdziesięciu do stu dwudziestu centymetrów. Łodygi tej rośliny są proste, nagie i dość mocne. Liście wiązówki będą pierzaste, są wyposażone w dwie do pięciu par karbowanych, piłowatych, podłużnych jajowatych. Z góry liście są pomalowane na zielono, a od dołu będą białe. Pomiędzy liśćmi tej rośliny rozwijają się raczej małe i podwójnie ząbkowane, interkalowane zraziki. Kwiatostan wiązówki jest gęsty, jego długość sięga dwudziestu centymetrów, będzie wiechowata i wielokwiatowa. Kwiaty tej rośliny są małe, pomalowane na biało, pięcioczłonowe i obdarzone bardzo pachnącym aromatem.
W warunkach naturalnych roślina ta występuje na terenie Ukrainy, Kaukazu, Mołdawii, europejskiej części Rosji, Białorusi, Mongolii, Azji Środkowej, zachodniej i wschodniej Syberii. Warto zauważyć, że w Ameryce Północnej roślina ta występuje na wolności jako roślina inwazyjna. Do wzrostu wiązówka preferuje miejsca w pobliżu źródeł, wilgotne łąki w dolinach rzecznych, leśne wąwozy z bieżącą wodą, położone wśród zarośli wierzbownicy, skrzypu i innych ziół kochających wilgoć. Warto zauważyć, że roślina ta jest nie tylko bardzo cenną rośliną miodową, ale także dekoracyjną.
Opis właściwości leczniczych wiązówki zwyczajnej
Łąka łąkowa posiada bardzo cenne właściwości lecznicze. Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć tym, że wszystkie części tej rośliny zawierają garbniki. Podczas formowania się pędów generatywnych dochodzi do szczytu największej akumulacji garbników. Olejek eteryczny znajduje się w nasionach wiązówki, a kwas askorbinowy będzie obecny w liściach. W zielu tej rośliny będzie obecny olejek eteryczny, na który składają się śladowe ilości heliotropiny, aldehydu salicylowego, terpenu i waniliny. W korzeniach wiązówki występuje gaulterin glukozydowy i salicylan metylu. Roślina ta zawiera również beta-karoten, chalkony, katechiny, kwasy triterpenowe, glicerydy, kwercetynę i 3-glukopiranozyd kwercetyny.
Korzenie tej rośliny wykorzystywane są w homeopatii przy różnych chorobach skóry, reumatyzmie i dnie moczanowej. Jeśli chodzi o kraje Europy Zachodniej, dość rozpowszechniony jest tu wywar, który przygotowywany jest na bazie korzeni wiązówki łąkowej. Taki środek jest stosowany jako środek moczopędny, tonizujący i przeciw hemoroidom. Wywar z korzeni i ziół tej rośliny jest skuteczny w dyzenterii. Roślina wykazuje działanie przeciwwrzodowe, jest również stosowana jako środek uspokajający. Na Białorusi jednak takie produkty lecznicze stosuje się w przypadku nowotworów złośliwych. Warto zauważyć, że taniny znajdujące się w składzie tej rośliny będą miały działanie bakteriobójcze.
Wywar z korzeni, kwiatów i trawy wiązówki stosuje się przy padaczce, dnie moczanowej, reumatyzmie, hemoroidach, przy ukąszeniach węży i wściekłych zwierząt, przy chorobach nerek i dróg moczowych.
