Koniczyna łubinu

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Koniczyna łubinu jest jedną z roślin z rodziny strączkowych, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała tak: Trifolium lupinaster. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny koniczyny łubinowej, po łacinie będzie ona wyglądać tak: Fabaceae Lindl.

Opis koniczyny łubinu

Koniczyna łubinu to wieloletnie zioło, którego wysokość waha się od piętnastu do pięćdziesięciu centymetrów. Taka roślina będzie obdarzona prostymi, wyprostowanymi łodygami, które w dolnej części są bezlistne. Liście tej rośliny będą palmatowe, natomiast dolne trójlistkowe, liście lancetowate, ich długość może sięgać pięćdziesięciu milimetrów, a wzdłuż krawędzi takie liście koniczyny łubinu będą drobno ząbkowane. Główki kwiatowe koniczyny łubinowej są jednostronne i baldaszkowate, mają około jednego do sześciu kawałków na wspólnej owłosionej szypułce. Takie głowy będą otoczone krótkim błoniastym owinięciem. Długość kielicha tej rośliny wyniesie około ośmiu milimetrów, będzie wyposażona w zęby szydłowate. Korona tej rośliny jest pomalowana na liliowo-fioletowe odcienie, może być również biała, różowa i żółta. Długość korony koniczyny łubinowej wyniesie około siedemnastu centymetrów. Należy zauważyć, że flaga nieznacznie przekroczy łódź i skrzydła.

Koniczyna łubinu kwitnie w połowie lata. W warunkach naturalnych roślina ta występuje w europejskiej części Rosji, Arktyce, Azji Środkowej, na Dalekim Wschodzie, a także w zachodniej i wschodniej Syberii. Do wzrostu roślina ta preferuje stepy łąkowe, lekkie lasy iglaste i drobnolistne, brzegi lasów, zarośla krzewów, łąki rzeczne i trawniki lasów mieszanych.

Opis właściwości leczniczych koniczyny łubinu

Koniczyna łubinu posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, a ziela tej rośliny zaleca się stosować w celach leczniczych. Pojęcie trawy obejmuje kwiaty, liście i łodygi tej rośliny.

Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością w składzie tej rośliny karotenu, flawonoidów, witamin C i P. W medycynie tybestańskiej dość rozpowszechniony jest wywar przygotowany na bazie ziela koniczyny łubinu. Ten bulion jest uważany za bardzo skuteczny w przypadku różnych chorób dróg żółciowych i wątroby. Napar sporządzony na bazie kwiatów koniczyny łubinu zalecany jest do stosowania w przypadku żółtaczki.

W przypadku zapalenia pęcherzyka żółciowego zaleca się stosowanie następującego środka opartego na tej roślinie: aby przygotować taki środek, należy wziąć około dziesięciu do dwunastu gramów posiekanego ziela koniczyny łubinu na szklankę wody. Otrzymaną mieszaninę należy gotować przez trzy do czterech minut, a następnie pozostawić do zaparzenia przez dwie godziny, po czym mieszaninę tę bardzo dokładnie filtruje się. Otrzymany produkt na bazie koniczyny łubinu należy przyjmować jedną trzecią lub jedną czwartą szklanki trzy razy dziennie po posiłkach.

W przypadku żółtaczki skuteczny jest następujący środek na bazie koniczyny łubinu: do przygotowania takiego środka zaleca się wzięcie jednej łyżeczki kwiatów tej rośliny w jednej szklance wrzącej wody. Powstałą mieszaninę podaje się w infuzji przez godzinę, a następnie ostrożnie filtruje. Otrzymany produkt na bazie koniczyny łubinu weź w pół szklanki przed posiłkami trzy razy dziennie. Aby zapewnić największą skuteczność, ważne jest ścisłe przestrzeganie zarówno wszystkich norm dotyczących przyjmowania takiego leku, jak i wszystkich zasad jego przygotowania.