Irys żółty

Spisu treści:

Wideo: Irys żółty

Wideo: Irys żółty
Wideo: Poirot - 36. Żółty Irys Zostaw suba jeśli chcesz więcej filmów 2024, Kwiecień
Irys żółty
Irys żółty
Anonim
Image
Image

Irys żółty jest jedną z roślin z rodziny irysów, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Iris pseudacorus L. Jeśli chodzi o nazwę rodziny tęczówki żółtej, to po łacinie będzie to tak: Iridaceae Juss.

Opis żółtego wieloryba

Iris yellow jest również znany pod nazwą Swamp Iris. Iris yellow to wieloletnie zioło, obdarzone skośnym kłączem i licznymi korzeniami przybyszowymi, które sięgają w dół. Warto zauważyć, że na górnej stronie kłącza widoczne będą resztki martwych liści. Z kłącza tej rośliny odejdą podstawowe liście i wielokwiatowa łodyga. Liście żółtego orki są szerokoliniowe, ich szerokość wynosi około dwóch centymetrów. Takie liście będą dość długie i wyposażone w równoległe żyłkowanie i spiczastą końcówkę, takie liście będą zielone. Kwiaty żółtej tęczówki są duże, regularne, a okwiat jest pomalowany na żółto, wyposażony w sześcioczęściową kończynę i krótką rurkę. Owoc tęczówki żółtej to trójkomórkowa, polispermiczna torebka, obdarzona spłaszczonymi nasionami.

Kwitnienie żółtej tęczówki występuje w okresie od czerwca do lipca. W warunkach naturalnych roślina ta występuje na Białorusi, zachodniej Syberii, Ukrainie, w europejskiej części Rosji, na Krymie i na Kaukazie. Do wzrostu roślina preferuje podmokłe łąki, miejsca wzdłuż brzegów stawów i rzek, a także bagna.

Opis właściwości leczniczych żółtego wieloryba

Żółcień tęczówki posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, natomiast kłącza tej rośliny zaleca się wykorzystywać w celach leczniczych. Takie kłącza należy wykopywać późną jesienią lub wiosną. Takie korzenie należy bardzo dokładnie umyć i wysuszyć, a następnie pokroić na kawałki.

Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością w kłączach garbników, oleju tłuszczowego, skrobi, glikozydu izoflawonowego, olejku eterycznego, a także kwasów organicznych: chinowego, jabłkowego, mlekowego, cytrynowego i fumarowego. Olejek eteryczny zawiera żelazo i ketony.

Żółcień tęczówki ma działanie przeciwzapalne, wykrztuśne, ściągające, moczopędne, przeciwrobacze i hemostatyczne. Roślina ta jest stosowana w leczeniu różnych nowotworów złośliwych, wrzodów żołądka, nieżytu żołądka i brodawczaka pęcherza moczowego.

Jeśli chodzi o tradycyjną medycynę, dość rozpowszechniony jest tu wywar z kłączy żółtej tęczówki. Ten środek jest zalecany przy zapaleniu płuc, zapaleniu oskrzeli, chorobach śledziony, opuchliźnie, wydzielinach, bólu gardła i kolce jelitowej.

W przypadku różnych krwawień, biegunek, wola, wodobrzusza i robaków obłych zaleca się stosowanie zarówno świeżego soku, jak i proszku oraz nalewki z kłączy tej rośliny w czerwonym winie. W przypadku krwotoku macicznego dopuszcza się stosowanie nalewki z kłączy żółtej tęczówki w siedemdziesięciu procentach alkoholu.

Wodny napar z suszonych kłączy tej rośliny zalecany jest do leczenia wrzodów, ran ropnych, oparzeń, a także do płukania jamy ustnej przy bólu zęba, ostrym zapaleniu dziąseł i przewlekłym zapaleniu dziąseł. W przypadku hemoroidów skuteczne są kąpiele sitz z naparem świeżych kłączy tej rośliny.

W przypadku zapalenia nerwu kulszowego, zapalenia stawów, zapalenia mięśni zaleca się stosowanie nalewki z kłączy żółtej tęczówki w oleju słonecznikowym. W przypadku chorób przyzębia należy użyć dziesięciu do piętnastu gramów świeżego soku z kłączy tej rośliny.

Zalecana: