Marzanna

Spisu treści:

Marzanna
Marzanna
Anonim
Image
Image

Marzanna jest jedną z roślin z rodziny rotacyjnej, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała tak: Rubia cordifolia L. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny marzanny, to po łacinie będzie to tak: Menyanthaceae Dumort.

Opis szaleńca

Madder to wieloletnia roślina zielna, której wysokość osiągnie dwa metry. Kłącze tej rośliny jest rozgałęzione, pełzające, bardzo cienkie i wielokrotnie skręcone. Podstawa korzeni marzanny utworzy złożony, ale jednocześnie dość zwarty splot o długości i szerokości do siedmiu centymetrów. W górnej części łodygi tej rośliny są słabe, rozłożyste, czworościenne i kolankowato wygięte, będą również wyposażone w długie międzywęźle. Liście Madder są w okółkach, znajdujące się na dolnych i środkowych węzłach od sześciu do ośmiu kawałków. Kwiatostany tej rośliny znajdują się na końcach łodygi i gałęzi w postaci rzadkich i do dwudziestu pięciu centymetrów wiech, które będą mniej lub bardziej ulistnione. Powstawanie takich kwiatostanów odbywa się za pomocą półbaldachów, korona jest raczej niewielkich rozmiarów, jej średnica waha się od trzech i pół do czterech i pół milimetra. Taka korona jest pomalowana na bladożółte odcienie i ma kształt dzwonka. Długość owoców tej rośliny wyniesie około czterech i pół milimetra.

Kwitnienie marzanny przypada na okres od czerwca do sierpnia, owoce dojrzewają od sierpnia do października. W warunkach naturalnych roślina ta znajduje się na terytorium Primorye i Priamurye na Dalekim Wschodzie, a także w regionach Angara-Sayan i Daursk we wschodniej Syberii. Do wzrostu roślina ta preferuje łąki, krawędzie, lasy, przybrzeżne zarośla drzew i krzewów, skaliste i skaliste zbocza.

Opis właściwości leczniczych marzanny

Marzanna marzanna posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, natomiast owoce, kłącza, liście i łodygi tej rośliny zaleca się wykorzystywać w celach leczniczych.

Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością w składzie rośliny kardenolidów, triterpenoidów: kwasu rubifoliowego i rubikonmarowego. Z kłączy tej rośliny można wyróżnić kumaryny i antrachinony: purpurynę, lucydynę, alizarynę, rubiadynę, kwas ruberytrynowy, pseudopurpurynę, primwerozyd rubiadynowy, nordamkantol, fiscynę i moluginę. Nadziemna część merana cordifolia zawiera kumaryny, flawonoidy oraz irydoidy: asperulozyd i desacetylasperulozyd.

Napar i wywar, przygotowane na bazie kłączy tej rośliny, znajdują szerokie zastosowanie w medycynie koreańskiej, indyjskiej, tybetańskiej i chińskiej. Takie środki lecznicze stosuje się w przypadku braku miesiączki, różnych chorób ginekologicznych, bolesnego miesiączkowania, upławów i zapalenia błony śluzowej macicy.

W medycynie tybetańskiej szeroko stosuje się tu proszek i wywar z kłącza marzanny. Taki środek leczniczy stosuje się przy wysiękowym zapaleniu opłucnej, zapaleniu krtani, zapaleniu płuc, gruźlicy, chorobach nerek i wątroby, wągliku, ospie, bólach głowy, ropniach płuc i powikłanych chorobach układu pokarmowego. Kłącza są również obecne w składzie leków, które są zalecane do stosowania jako prototypy leków regulujących metabolizm soli. Należy zauważyć, że taki środek na bazie szaleńca jest bardzo skuteczny.