Słodki żubr

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Słodki żubr jest jedną z roślin z rodziny zbóż, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała tak: Hierochloe odorata L. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny pachnących żubrów, to po łacinie będzie to brzmiało: Gramineae.

Opis pachnącego żubra

Pachnący żubr znany jest również pod popularnymi nazwami: tomkovitsa, gorzka trawa, flat, chapolot i turovka. Pachnący żubr to wieloletnia, aromatyczna roślina zielna, obdarzona długimi kłączami, których wysokość waha się od dwudziestu pięciu do siedemdziesięciu centymetrów. Łodygi tej rośliny są gładkie i nagie. Liście są płaskie, podstawowe będą długie, a łodygowe nagie, lancetowato-liniowe i wyposażone w dość długi, błoniasty język. Kwiatostan pachnącego żubra będzie wiechowaty i jajowaty, jego długość będzie wynosić około dziesięciu do dwunastu centymetrów. Kłoski są pomalowane na złotobrązową tonację, są błyszczące i jajowate, obdarzone albo dwoma pręcikowymi kwiatami, albo jednym biseksualnym. Owocem tej rośliny jest ziarniak.

Kwitnienie pachnących żubrów następuje w okresie od późnej wiosny do wczesnego lata. W warunkach naturalnych roślina ta występuje na Dalekim Wschodzie, w zachodniej Syberii, w europejskiej części Rosji, Azji Środkowej, na Kaukazie, w Kazachstanie, Białorusi i Ukrainie. Do wzrostu roślina preferuje miejsca wzdłuż brzegów rzek i brzegów lasów, na wilgotnych łąkach i na piaszczystych glebach wzdłuż brzegów rzek, a także w górach.

Opis właściwości leczniczych pachnącego żubra

Pachnący żubr posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, natomiast do celów leczniczych zaleca się stosowanie ziela tej rośliny, na które składają się wiechy, liście i łodygi. Takie surowce należy zbierać w okresie od maja do czerwca.

Obecność tak cennych właściwości leczniczych tłumaczy się zawartością w roślinie glikozydu kumaryny, który nada roślinie aromatyczny zapach. Warto zauważyć, że taka substancja powstanie dopiero po wysuszeniu rośliny. Ponadto w zielu aromatycznego żubra występują kwasy: melilotyczny, ferulowy i kumarowy. Podkładka tej rośliny zawiera kumarynę i związek kumarynowy zwany umbelliferonem. Kwas askorbinowy jest obecny w liściach i wiechach tej rośliny.

Wodny napar i nalewka z ziela tej rośliny na wódce jest zalecany przy różnych przewlekłych chorobach żołądka, a także na gorączkę i gruźlicę płuc, w celu pobudzenia apetytu i jako środek antyseptyczny. Należy zauważyć, że kłącza tej rośliny przyjmowane doustnie działają rozgrzewająco.

Warto zauważyć, że pachnący żubr jest również wykorzystywany w przemyśle napojów alkoholowych do przygotowania dość aromatycznej nalewki zwanej żubrem.

W przypadku gruźlicy płuc zaleca się stosowanie następującego, dość skutecznego środka na bazie pachnącego żubra: do przygotowania takiego środka zaleca się pobranie jednej łyżki suchego zioła tej rośliny, którą należy podawać przez trzydzieści minut w jednej szklance wrzącej wody iw zamkniętym pojemniku. Następnie zaleca się bardzo dokładne odcedzenie powstałego produktu. Takie lekarstwo przyjmuje się na bazie pachnącego żubra w dwóch łyżkach stołowych trzy do czterech razy dziennie, dziesięć do piętnastu minut przed rozpoczęciem posiłku. Należy pamiętać, że w celu osiągnięcia jak największej wydajności należy bezwzględnie przestrzegać wszystkich standardów gotowania, a także wszystkich zasad przyjmowania tak wartościowego produktu.