Jadalne Wiciokrzew

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Jadalne wiciokrzew to jedna z roślin z rodziny wiciokrzewów, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała tak: Lonicera edulis Turcz. ex Freyna. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny wiciokrzewów jadalnych, to po łacinie będzie to: Caprifoliaceae Juss.

Opis jadalnego wiciokrzewu

Jadalny wiciokrzew to krótki krzew wieloletni, którego wysokość waha się od sześćdziesięciu do stu centymetrów. Liście są na dość krótkich ogonkach, których długość wynosi od dwóch do trzech milimetrów. Takie liście będą podłużne i liniowo-podłużne, długość liści będzie wynosić około półtora do pięciu i pół centymetra, a szerokość nie przekroczy dwóch centymetrów. Takie liście jadalnego wiciokrzewu będą owłosione z włoskami. Jednocześnie spód liścia jest jaśniejszy, kwiaty liczne, zakwitną nie do końca rozwiniętymi liśćmi. Długość korony tej rośliny wynosi od ośmiu do trzynastu milimetrów, będzie miała kształt lejka, na zewnątrz jest całkowicie owłosiona, a korona jest wyposażona w krótką rurkę. Długość jadalnego owocu wiciokrzewu wynosi od dziewięciu do dwunastu milimetrów, kwiatostan jest silnie wydłużony i obdarzony raczej przyjemnym smakiem.

Wiciokrzew jadalny kwitnie w okresie od drugiej połowy maja do czerwca. Owocowanie w tym przypadku następuje pod koniec czerwca-lipca. Warto zauważyć, że owoce tej rośliny bardzo przypominają jagody: takie owoce można jeść i zbierać w postaci dżemu. W warunkach naturalnych jadalne wiciokrzew można znaleźć na Dalekim Wschodzie, a także w następujących regionach Syberii Wschodniej: na południu regionu Leno-Kołymskiego, w regionie Daursky i Angara-Sayansky. Do wzrostu roślina preferuje doliny rzeczne, runo lasów łęgowych, krzewiastą tundrę, a także piaski przybrzeżne i obrzeża bagien. Roślina może rosnąć zarówno pojedynczo, jak i w małych grupach. Wiciokrzew jadalny jest rośliną ozdobną.

Opis właściwości leczniczych wiciokrzewu jadalnego

Jadalny wiciokrzew posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, natomiast do celów leczniczych zaleca się stosowanie jagód, liści, kwiatów i łodyg tej rośliny.

Obecność tak cennych właściwości leczniczych tłumaczy się zawartością skrobi w pąkach i liściach, a owoce tej rośliny zawierają węglowodany, związki karbolowe, estry, kwasy tłuszczowe, betainę, alkohole, kwas foliowy, katechiny, garbniki, witaminę C, leukoantocyjaniny i antocyjany.

Jeśli chodzi o medycynę tradycyjną, tutaj wywar z gałęzi stosuje się na obrzęki dowolnego pochodzenia i na wodobrzusze, a także jako środek moczopędny. Odwar z jadalnych liści wiciokrzewu należy stosować zewnętrznie jako środek antyseptyczny na zapalenie migdałków, a także do płukania jamy ustnej. Zmiażdżone liście tej rośliny można stosować miejscowo jako środek gojący rany.

Jadalne owoce wiciokrzewu mogą być stosowane przy bradykardii, cukrzycy, nadciśnieniu, otyłości i braku witaminy C. Suszone owoce wiciokrzewu jadalnego są źródłem antybiotyków stosowanych przez mieszkańców północy. Sok z tej rośliny wskazany jest do stosowania w dermatozach. Jeśli chodzi o betainę, to eksperymentalnie udowodniono, że substancja ta obniża poziom cholesterolu we krwi. Owoce mogą być używane świeże i przetworzone jako żywność: jako galaretki, przetwory, nadzienia i soki.