2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Barkeria (łac. Barkeria) - rodzaj wieloletnich roślin zielnych o pięknych kwiatach, klasyfikowany przez botaników z rodziny Orchidea. W przeciwieństwie do większości storczyków o wiecznie zielonych liściach, Barqueria zrzuca liście na zimę, szokując swoich właścicieli, którzy nie wiedzą o takim „dziwactwie” rośliny. Obwiniają się, że nie dbają o roślinę, dlatego postanowili opuścić ten dom. Ale im bardziej uważne zauważ, że korzenie rośliny są żywe. Jeśli nie wpadniesz w panikę, ale po prostu poczekasz na wiosnę, to na świecie znów pojawi się kiełek z żywych korzeni, a wszystko powtórzy się zgodnie z programem wyznaczonym przez naturę.
Co masz na imię?
Łacińska nazwa rodzajowa „Barkeria” upamiętnia pamięć angielskiego prawnika, który był zarówno entuzjastycznym, jak i kompetentnym botanikiem. Nazywa się George Barker (1776 - 1845). W swojej szkółce jako pierwszy uprawiał storczyki sprowadzone z Meksyku w Anglii.
W literaturze dotyczącej kwiaciarstwa wewnętrznego lub przemysłowego łacińska nazwa rodzaju „Barkeria” jest zredukowana do czterech liter - „
Kora ”. Czasami można natknąć się na synonim „
Dothilophis ”, Przypisany roślinom z rodzaju w 1838 roku przez amerykańskiego botanika Constantine Samuela Rafinesque (22.10.1783 - 18.09.1840), człowieka o trudnym losie.
Opis
Większość gatunków z rodzaju to rośliny epifityczne rosnące na drzewach lasów tropikalnych Ameryki. Znacznie rzadziej na wolności można znaleźć rośliny z rodzaju żyjące na skałach lub kamienistej glebie, czyli należące do litofitów.
W przeciwieństwie do większości roślin z rodziny Orchid, cienkie liście Barqueria nie mają długiej żywotności, ale wolą spaść na ściśle określony okres suszy w ciepłych lasach Ameryki Środkowej, gdzie miały żyć. Zachowują ten zwyczaj nawet wtedy, gdy rosną w szklarniach i pomieszczeniach mieszkalnych, opóźniając ich rozwój na zimę i pozostając prawie bez życia do wiosny, co przeraża hodowców kwiatów, którzy nie są zaznajomieni z tą cechą Barkerii. Wraz z nadejściem wiosny roślina „budzi się” i cieszy fanów nowymi pędami.
Opadające liście to nie jedyna cecha Barkerii. Rośliny tego rodzaju wyróżniają się także grubymi korzeniami i brakiem pseudobulw, chociaż należą one do roślin typu sympodialnego. To prawda, że niektórzy autorzy nazywają dolną część łodygi, pokrytą pochwami liściowymi, nieco bardziej pogrubioną niż reszta łodygi, „długą i cienką pseudobulwą”, podobną do łodygi trzciny.
Ze względu na swoją morfologię (sympodialny typ rośliny) storczyki z rodzaju Barkeria są roślinami małymi lub średnimi. Ich zieleń liściastą reprezentują liście liniowo-lancetowate.
Skórzaste przylistki chronią wielokwiatową szypułkę, szczelnie ją zakrywając. Szypułka demonstruje światu pędzel kwiatostanowy, utworzony przez liczne jasne kwiaty: białe, różowe, lawendowe, jasnofioletowe, jasnoróżowe z fioletowymi znaczeniami na wardze …
Odmiany
Rodzaj Barkeria składa się z 17 gatunków roślin, które pochodzą z krajów Ameryki Środkowej. Liczba gatunków w rodzaju może się zmieniać, ponieważ kiedyś wiele gatunków należących do tego rodzaju dziś figurowało np. na listach rodzaju Epidendrum (łac. Epidendrum).
Z natury od dawna wkroczyli do szklarni i ludzkich mieszkań na całym świecie. Uwielbiane są także w ogrodach botanicznych, gdzie obok gatunków naturalnych można dziś znaleźć liczne hybrydy.
Warunki sprzyjającego wzrostu
Barqueria można uprawiać w doniczkach, ale biorąc pod uwagę, że roślina ma grube i długie epifityczne korzenie, które wymagają dużej ilości powietrza, lepiej jest stosować wiszące kosze lub tak zwane „sadzenie blokowe”.
Latem podlewanie powinno wystarczyć do utrzymania pożądanej wilgotności, okresowo połączone z opatrunkami mineralnymi. Gdy opadną liście, zapominamy o podlewaniu do wiosny, ale nie zapominamy o dostarczeniu uśpionym korzeniom jasnego światła. Korzenie, które wydają się zupełnie pozbawione życia, odrodzą wiosną i zachwycą nowym kwitnieniem.
